Κάθε Σαββατοκύριακο περίμενα εναγωνίως να έρθει η ώρα για την αγαπημένη μου σειρά. Εννοείται πως απαγορευόταν να δει οποιοσδήποτε άλλος τηλεόραση εκείνη την ώρα, απαγορευόταν να βάλει σκούπα η μάνα μου, να ακούσει μουσική η αδερφή μου ή οτιδήποτε άλλο δυνητικά θα παρεμπόδιζε το τελετουργικό μου, δηλαδή την αδιάσπαστη θέαση της Sailor Moon. Με τις κόρες διεσταλμένες και το τηλεκοντρόλ ανά χείρας, φορώντας πάντα τις πιτζάμες μου, συντονιζόμουν τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα -μην τυχόν και χάσω την έναρξη- για να δω την αγαπημένη μου σούπερ ηρωίδα.
Άκουγα τις δυο πρώτες νότες από την εισαγωγή και ενθουσιαζόμουν, σιγοτραγουδούσα τα λόγια του εισαγωγικού τραγουδιού και χαιρόμουν όταν έβλεπα την Ουσάγκι ή ελληνιστί Μπάνι, λες και έβλεπα έναν δικό μου άνθρωπο, την καλύτερή μου φίλη. Η Μπάνι ήταν ένα κορίτσι καθημερινό, με τις ανησυχίες μιας έφηβης. Αθώο, λίγο αδέξιο, ντροπαλό, αστείο, που δεν του άρεσε τόσο το σχολείο αλλά ήθελε να πηγαίνει για να περνά χρόνο με τους φίλους της. Ήταν ένα κορίτσι σαν εμένα, σαν οποιοδήποτε στον κόσμο, με τη μόνη διαφορά ότι παράλληλα με το να είναι μαθήτρια γυμνασίου, πολεμούσε ενάντια σε ό,τι μπορούσε να διαβάλλει την αγάπη, τη φιλία, την τέχνη, την ίδια την ανθρωπότητα.
Με μια μαγική τιάρα (ή ένα μενταγιόν ή στιλό στους επόμενους κύκλους) άλλαζε μορφή, έβρισκε το θάρρος της και αντιμετώπιζε τρομερούς εχθρούς -απεσταλμένους του Σκοτεινού βασιλείου. Τους τιμωρούσε στο όνομα του φεγγαριού, σώζοντας έτσι την πόλη, τους φίλους αλλά και τον κόσμο. Συχνά δεχόταν βοήθεια, πότε από τον αγαπημένο της μασκοφόρο (και έρωτα της ζωής της, τον Μαμόρου), αλλά πολύ συχνότερα από τις υπόλοιπες Sailors: Sailor Άρης, Sailor Αφροδίτη, Sailor Δίας, Sailor Ερμής. Οι Sailors αυξάνονταν με την πάροδο του χρόνου, όμως ήταν όλες ξεχωριστές, τόσο ως χαρακτήρες όσο και ως προς τη σχέση τους με την Μπάνι.
Μπορώ να μιλάω για τη Sailor Moon για ώρες και να την περιγράφω σαν να πρόκειται για φυσικό πρόσωπο, μια παλιά μου φίλη που έχουμε καιρό να βρεθούμε, μα κρατά ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Και για μένα έτσι ακριβώς είναι, γιατί νιώθω πως της χρωστάω πολλά, νιώθω πως είχαμε μια κάπως ξεχωριστή σχέση, αλλά πλέον καταλαβαίνω πως η Μπάνι ήταν τόσο υπέροχη που μάλλον κατάφερε να κερδίσει μια εξέχουσα θέση στην καρδιά όποιου την παρακολουθούσε.
Η τηλεοπτική σειρά Sailor Moon προβλήθηκε στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μεταγλωττισμένη. Οι φωνές που ακούγαμε ήταν των Μάνου Βενιέρη (Μαμόρου), Ματίνα Καρρά (Μπάνι), Μαρία Μπονίκου (Λούνα – Sailor Ερμής), Βίνα Παπαδοπούλου (αποχώρησε νωρίς, έκανε τους υπόλοιπους γυναικείους χαρακτήρες) και Μαρία Πλακίδη (γυναικείους χαρακτήρες). Η σειρά δέχθηκε αρκετή λογοκρισία, με αποτέλεσμα κάποιες ομοφυλοφιλικές σχέσεις να μην αποδοθούν ή να κοπούν. Ωστόσο, οφείλουμε να πούμε ότι το κόμικ στο οποίο βασίστηκε η σειρά, έχει καθαρές και άρτιες αναφορές στο queer στοιχείο αλλά και την αναζήτηση της σεξου@λικής ταυτότητας.
Σαφώς λογοκρίθηκε το ίδιο και στην Ιαπωνία αλλά και στην Αμερική, όχι ότι το κάνει καλύτερο αλλά σίγουρα μας κάνει ξεκάθαρη την εξέλιξή μας ως μια παγκόσμια κοινωνία. Θύματα της τότε ομοφοβίας ήταν οι Sailor Ουρανός και Sailor Ποσειδώνας αλλά και ένα ζευγάρι του Σκοτεινού Βασιλείου, οι Kunzite και Zoicite. Επιπλέον, η τελευταία σεζόν της σειράς στην οποία είχαν προστεθεί τρεις χαρακτήρες Sailor που ανήκαν σε αντρική μπάντα, δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα ενώ προκάλεσε έντονες συζητήσεις στον υπόλοιπο κόσμο.
Η Sailor Moon ήταν, λοιπόν, κάτι περισσότερο από μια παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων. Ήταν ίσως η μοναδική σειρά της δεκαετίας του ’90 που απευθυνόταν σε κορίτσια και τους έλεγε -ή καλύτερα μας έλεγε- ότι μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο. Ότι είναι εντάξει να μην είσαι σπουδαία μαθήτρια αλλά είναι το ίδιο καλό και να είσαι. Μας έδειξε την σημασία του να έχεις φίλους που σε αγαπούν, που θέλουν να είσαι ευτυχισμένος, που μοιράζεσαι μαζί τους τα πάντα και τους εμπιστεύεσαι ακόμα και τη ζωή σου. Μας πέρασε το μήνυμα της αποδοχής της διαφορετικότητας έμμεσα κι ευγενικά.
Ταυτόχρονα όμως έφερε στο προσκήνιο και μας έκανε να αγαπήσουμε την τέχνη του Ιαπωνικού anime. Τους αστείους χαρακτήρες με τα εντυπωσιακά μεγάλα μάτια και τα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά, που σίγουρα είχαμε ξαναδεί αλλά δεν είχαμε δώσει τόση σημασία. Μας έδειξε μια άλλη κουλτούρα ακόμα κι αν μέσα από την μεταγλώττιση κάποια από τα στοιχεία αυτά μεταφράστηκαν έτσι ώστε να ταιριάξουν με τη χώρα υποδοχής. Όμως, είναι γεγονός ότι πολύ πριν εμφανιστούν τα πόκεμον και επικρατήσει ο πυρετός των τεράτων τσέπης, είχαμε τη Sailor Moon αλλά και τον Σογκόκου με τις Dragon Balls του.
Μάλιστα, η δημιουργός της σειράς κόμιξ Sailor Moon, Ναόκο Τακεούτσι, παντρεύτηκε το 1999 τον Γιοσιχίρο Τογκάσι, ο οποίος σχεδίασε κάποια από τα αρχικά κόμικ του Dragon Ball Z, πριν δημιουργήσει τη δική του σειρά «Hunter x Hunter». Ήταν θα λέγαμε ένα «ιαπωνικό power couple» -αν υπήρχε αυτό σαν έννοια πριν 30 χρόνια!
Αλλά ας μιλήσουμε λίγο για τη Ναόκο Τακεούτσι, τη μητέρα της Sailor Moon, αλλά και του ίδιου του είδους στο οποίο εξελίχθηκε αυτή η επιτυχία. Η Ναόκο ήξερε από την πρώτη στιγμή που έπιασε μάνγκα στα χέρια της ότι ήθελε να ασχοληθεί με αυτό. Ξεκίνησε από μικρή να μαθαίνει να σκιτσάρει στα πρότυπα του είδους και θαύμαζε άλλες γνωστές μανγκάκα (δημιουργούς μάνγκα κόμιξ), προσβλέποντας να αγγίξει την επιτυχία τους. Ίσως θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί ότι όχι μόνο θα την φτάσει αλλά θα την ξεπεράσει όταν σαν μαθήτρια λυκείου έλαβε μέρος σε διαγωνισμό μάνγκα και τον κέρδισε.
Όταν ερωτήθηκε από πού εμπνεύστηκε για τις δυναμικές της ηρωίδες, η ίδια απάντησε ότι εμπνεύστηκε από φίλες της. Επιπλέον, ούσα την περίοδο που τα δημιουργούσε ανεξάρτητη και νέα, με όνειρα και φιλοδοξίες ενσωμάτωσε τα χαρακτηριστικά αυτά στους ήρωές της. Μάλιστα, η Sailor Moon έχει κι άλλα κάπως βιογραφικά στοιχεία. Για παράδειγμα, μένει στη γειτονιά που η ίδια μεγάλωσε και έχει την «ίδια» οικογένεια με αυτή.
Όμως μια από τις πιο ωραίες πληροφορίες για το παρασκήνιο της Sailor Moon είναι το πόσο χρειάστηκε να επιμείνει η Ναόκο στην ιδέα της, ώστε να είναι και οι πέντε ηρωίδες εξίσου όμορφες και να διατηρήσει η Sailor Moon τη φόρμα που έχουμε γνωρίσει. Οι συντάκτες του περιοδικού κόμικ που θα εξέδιδαν την Sailor Moon ήταν στην πλειοψηφία τους άντρες και προσπαθούσαν να επιβάλλουν τη δική τους αντίληψη για το πώς θα έπρεπε να είναι ένα «κοριτσίστικο μάανγκα». Ευτυχώς, μετά από αρκετές πιέσεις, υπερίσχυσε η άποψη της Ναόκο και μέσα από τα σκίτσα της Sailor Moon ακούγεται η γυναικεία ενδυνάμωση και αλληλεγγύη.
Θα μπορούσα να κλείσω με αριθμούς για τη μεγάλη επιτυχία της Sailor Moon ανά τον κόσμο, όμως μικρή σημασία έχουν. Αντ’ αυτού θα ήθελα να έκανε επίλογο η ίδια η Sailor Moon με έναν μίνι-μονόλογο που θα μας έλεγε ότι είναι εδώ για να μην ξεχάσει ποτέ κανένας όσο απλός και καθημερινός άνθρωπος κι αν μοιάζει, ότι κατά βάθος είναι ένας υπερήρωας. Κι αν νιώθεις σαν την Μπάνι, συχνά αδύναμη να τα καταφέρεις ή πως σε κατακλύζουν τα ίδια σου τα συναισθήματα, τότε μπορείς πάντα να βασιστείς στους φίλους σου.
ΥΓ: Το καλοκαίρι του 2023 έρχεται μια ακόμα ταινία Sailor Moon. Προλαβαίνετε να παραγγείλετε τα dvd, να σας έρθουν και να τα δείτε, έτσι για μια επανάληψη, όχι τίποτα άλλο.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
