Επιστροφές, καταστροφές. Υπάρχουν μερικές φορές στη ζωή μας που τα κάνουμε όλα μαντάρα. Δεν είναι απλά στιγμές, αλλά ολόκληρες χρονικές περίοδοι, κεφάλαια μεγάλα στο βιβλίο του καθενός που οι σελίδες μοιάζουν σκοτεινές και περίεργες. Κι όλη αυτή η μαυρίλα κι η παραξενιά μας ή ό,τι άλλο μας συμβαίνει, επηρεάζει φυσικά κι όλα εκείνα τα δικά μας πρόσωπα.
Πρόσωπα στων οποίων τις ζωές κατέχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο και δε μας πετάνε με τις κλωτσιές παρά την όποια τρέλα κουβαλάμε για έναν και μόνο λόγο που ακούει στο όνομα «αγάπη». Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να το παραδεχτούμε· την αγάπη τους όχι μόνο την απολαύσαμε σαν θείο δώρο, αλλά την κάναμε κουρελάκι απ’ τις τόσες φορές που της ζητήσαμε να μας στηρίξει σε καταστάσεις που έπρεπε οι ίδιοι να υποστηρίξουμε.
Μπελάδες, προβλήματα, ανούσια μικροπράγματα μέχρι και καταστάσεις που χτυπάνε κόκκινο. Δύο άνθρωποι που μοιράζονται μια αγάπη, μια καθημερινότητα, μοιράζονται κι αυτά. Κι όταν απ’ τα πολλά προβλήματα τα έχεις μπλέξει όλα τόσο καλά αντί να πει ο απέναντι το «αντίο», σηκώνεσαι και το λες εσύ. Εσύ, εγώ, εμείς· φορτώσαμε τους συντρόφους μας με ό,τι πιο άσχημο είχαμε να δώσουμε, ξεχάσαμε τελείως πώς είναι να μοιράζεσαι χαμόγελα και βροντήξαμε στο τέλος και την πόρτα πριν μας προλάβουν αυτοί.
Κι ο καιρός πέρασε, λίγος ή πολύς δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι τώρα πια κατάλαβες. Σηκώθηκες στα πόδια σου, κατάφερες να ελέγξεις τη ζωή σου, έθεσες όρια στο παράλογο και θες τον έρωτά σου πίσω. Εκείνο τον έρωτα που στα έδωσε όλα, ό,τι είχε και δεν είχε κι εσύ του το ανταπέδωσες με τον χειρότερο τρόπο. Το ταξίδι λοιπόν της επιστροφής θα είναι μακρύ και δύσκολο κι απαιτεί υπομονή κι επιμονή τουλάχιστον αντάξια με αυτή που δαπάνησε ο απέναντί σου πριν βάλεις σε όλα φωτιά.
Η υπομονή κι επιμονή που θα πρέπει να υποδείξεις για να ξανακερδίσεις τον σύντροφό σου δεν έγκειται στην εκδίκησή του που επιτέλους έφτασε. Δεν είναι ούτε δούναι και λαβείν για να επιστρέψεις όλα όσα σου έκανε.
Έχει να κάνει με την ανάκτηση της εμπιστοσύνης και την εκ νέου θεμελίωση της σχέσης σας πάνω σε καινούρια τσιμέντα κι όχι στις στάχτες που απέμειναν. Κι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί μπορεί η αγάπη να μην έχει όρια, αλλά η υπομονή έχει. Με την αποχώρησή σου άφησες έναν άνθρωπο κομματιασμένο που για να προστατέψει τον εαυτό του χρειάστηκε να υψώσει τις άμυνές του πίσω από ένα δυσπρόσιτο τείχος.
Τις άμυνες που καλείσαι να ρίξεις, να θυμάσαι ότι εσύ ανάγκασες τον άλλον να τις υψώσει. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να προσπαθήσεις πολύ και να είσαι οπλισμένος με μπόλικη υπομονή κι επιμονή μα πάνω από όλα σιγουριά πως το θες, για να αντέξεις τις καταστάσεις που θα ακολουθήσουν μέχρι να ξαναβρεθούν οι ισορροπίες της σχέσης -αν βρεθούν.
Η διαδικασία αναμένεται επίπονη και πολλές φορές ψυχοφθόρα. Η απόφαση, λοιπόν, για μια τέτοια απόπειρα επανασύνδεσης δεν πρέπει να είναι επιπόλαια γιατί αλλιώς θα είναι σαν ένας δεύτερος κύκλος βασανιστηρίων με απώλειες στον ανώτατο βαθμό.
Αν λοιπόν, αγαπητή μου, δεν είσαι σίγουρη ότι μπορείς να τα καταφέρεις άφησε το παλικάρι στην ησυχία του. Κι εσύ, καλέ μου, αν δεν είσαι αποφασισμένος, μην το προσπαθήσεις καν. Γι’ όλους εσάς όμως που το θέλετε όσο τίποτα, μη χάνετε άλλο χρόνο γιατί ο έρωτας ίσως είναι ακόμα εκεί, για αύριο όμως κανείς δεν ξέρει.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Αργύρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Αργύρη
