Πρωί. Ώρα δύσκολη και γι’αυτό χρειάζομαι όλο και πιο πολύ αυτή την κινητήρια μαγική δύναμη που θα με ξεκουνήσει και επιτέλους θα σηκωθώ. Το κίνητρο μέσ’ την μέρα, αυτή η μικρή προσμονή που θέτει όλα τα πράγματα σε μία αντίστροφη μέτρηση και είναι το πιο σημαντικό απ’όλα! Μπορεί ο πρώτος καφές να είναι απαραίτητος για να ανοίξει το μάτι και το μεσημεριανό διάλειμμα να είναι μια καλή ανάσα μέσα στη μέρα αλλά με μια υπόσχεση αφήνουμε όλοι τα παπλώματα μας: ότι σε λίγες ώρες θα ‘μαστε πάλι εκεί.
Για να μην παρεξηγηθώ, είμαι άτομο τραβάτε-με-και-ας-κλαίω. Μ΄αρέσει η ρουτίνα της καθημερινότητας. Δε θα πω ψέματα. Πολλές φορές μπορεί να γίνει απόλυτα καταστροφική ή βαρετή αλλά την χρειάζομαι. Είμαι άτομο με δυσκολία στην οργάνωση. Άτομο που αν είχε ολόκληρα 24ώρα διαθέσιμα χωρίς καμία απολύτως υποχρέωση δε θα έκανε τίποτα. Τ-ί-π-ο-τ-α. Ναι παράδεχομαι την τρομακτική μου λατρεία για εκείνη τη θέση στον καναπέ και την ανικανότητα μου για οποιαδήποτε δημιουργικότητα εκτός και αν ζοριστώ! Καμία υποχρέωση για μένα ισούται ξεκάθαρα με μηδέν ασχολίες ενώ σε full-time πρόγραμμα με δυσκολία εύρεσης χρόνου για τα απολύτως απαραίτητα βρίσκω τα κατάλληλα κενά για εκείνα τα σεμινάρια μαγειρικής ή λογοτεχνίας. Παρόλα αυτά το να δυσανασχετώ μέσα στη μέρα και να παρακαλάω να συναντήσω το κρεβάτι μου είναι αναμενόμενο.
Αυτή τη φορά όμως δε θα ‘χω παρέα τα μαξιλάρια μου μα εσένα και την αγκαλιά σου.
Έχεις δει νήπιο σε παιδικό σταθμό που περιμένει να γυρίσει σπίτι του και να δει παιδικά τρώγοντας πατάτες τηγανιτές; Ε ναι μωρό μου αυτό είσαι εσύ για μένα, εκείνο το αληθινό χαμόγελο μεταξύ πηγαίας ευχαρίστησης και πραγματικής ευτυχίας.
Τις βαρετές ή κουραστικές ώρες στη σχολή που κοιτάζω το κινητό σκέφτομαι αυτό. Τις ώρες στον καφέ που πέταξε μια κοτσάνα η κολλητή μου επίσης σκέφτομαι αυτό. Στο λεωφορείο και αν σκέφτομαι αυτό! Με άλλα λόγια λίγο-πολύ σκέφτομαι όλη μέρα αυτό.
Δεν έχει να κάνει ούτε με το πόσο ρομαντική είμαι ή πόσο δεν αντέχω μακριά σου τέλος πάντων. Έχει να κάνει με το ότι είναι πραγματικά η καλύτερη στιγμή της ημέρας όταν ξαπλώνουμε το βράδυ αγκαλιά. Είναι ψυχανάλυση, είναι ψυχαγωγία, είναι βάλσαμο. Είναι η ώρα της απόλυτης ελευθερίας. Δε βιάζομαι να πάω κάπου ή να προλάβω κάποιο deadline.
Δε θα ενοχληθεί ουδείς αν γελάσω δυνάτα, δε θα σχολιάσει κανείς την παιδικότητά μας, είμαστε ατόφιοι, εμείς, ερωτευμένοι και βαθύτατα ειλικρινείς. Εκείνη η στιγμή είναι τόσο μαγική γιατί συμπυκνώνει όλα τα στοιχεία που κάνουν την επαφή μας ξεχωριστή. Είναι η ώρα που μοιράζομαι το πρόβλημα μου μαζί σου και το κάνεις να φαίνεται εύκολο και αντιμετωπίσιμο. Είναι η ώρα που φανερώνω τους φόβους μου και τα όνειρα μου. Γιατί εκεί που βρίσκομαι δεν έχω τίποτα να φοβηθώ.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Αργύρη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Έλενα Αργύρη
