Έρωτας. Μικρή λέξη, μεγάλες αλλαγές. Έχεις έναν τύπο, ένα χαρακτήρα, μία προσωπικότητα που έχτιζες τόσα χρόνια και μέσα σε μια στιγμή καταρρέουν όλα. Μα όλα όμως, βρε παιδί μου!
Αγαπητή diva και πολυαγαπημένο μου μαγκάκι, σας έχω νέα. Ξεχάστε τουπέ, υφάκι και τσιριμόνιες διότι ο έρωτας δε σηκώνει νταηλίκια. Όσο για τα καλά παιδιά, υπάρχει η γνωστή έκφραση «Έγινα χαλί να με πατήσεις», που στην περίπτωσή μας μπαίνει σε εφαρμογή.
Μιλάμε για έρωτα κι έρχεται στο μυαλό μας μία κατάσταση το λιγότερο κινηματογραφική: φιλιά και χάδια, ατελείωτα γέλια, παιδικά πειράγματα και ζεστές αγκαλιές. Σαφώς κι όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν είναι τα μόνα!
Ο έρωτας είναι μια κατάσταση ρευστή. Μια κατάσταση που περιλαμβάνει φάσεις που χτυπάνε κόκκινο. Σε διαλύει ολοκληρωτικά και σε φτιάχνει ξανά απ’ την αρχή. Είναι αυτός που θα σε κάνει να σε αμφισβητήσεις, να αναιρέσεις τις υποσχέσεις που έδωσες στον εαυτό σου. Είναι αυτός που θα κάνει τη ζωή σου ένα μάτσο χάλια, θα σε κοιτάξει με μάτια που δε φταίνε κι εσύ ακόμα μια φορά θα τον συγχωρέσεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Η κατάσταση του έρωτα είναι τόσο εκρηκτική γιατί επικρατούν οι πιο οξύμωροι κι αντιφατικοί συνδυασμοί μέσα μας. Θυμός και πάθος. Ένταση και ψυχραιμία. Κραυγή βοήθειας πνιγμένη στη σιωπή. Και γι’ αυτό το λόγο γινόμαστε διαφορετικοί όταν ερωτευόμαστε. Δεν μπορούμε να συμπεριφερθούμε τις περισσότερες φορές όπως θα θέλαμε όσο και να το θέλαμε.
Τουτέστιν· παίζει καβγάς κι έχεις δίκιο. Ξέρεις, αυτό που έχεις αλλά δεν ξέρεις πού να το βρεις και κοντεύεις να σκάσεις! Λες ένα ατελείωτο «Ως εδώ!», χτυπάς και το χέρι στο τραπέζι και τώρα πια είσαι αμετακίνητος. Ή έτσι νομίζεις. Μεταξύ μας πάντα, σταμάτα να παίζεις το λιοντάρι γιατί με το ζόρι καταφέρνεις να βγάλεις νιαούρισμα μικρού γατιού. Μην το παίρνεις προσωπικά, έτσι είναι ο έρωτας με όλους. Σου αλλάζει τα φώτα ολοκληρωτικά, σου μειώνει τις αντιστάσεις και σου μετατρέπει τα νεύρα σε σπαστικό γέλιο.
Και κάπως έτσι δεν μπορείς να κρατήσεις μούτρα. Δεν μπορείς να είσαι θυμωμένος όσο και να θες! Δεν μπορείς να πεις ένα χορταστικό «Άντε μου στο διάολο» και να κλείσεις την πόρτα –με το χαρακτηριστικό τρόπο του «έλα μωρέ, θα πάρουμε άλλη»– απ’ τη στιγμή που με το που το κάνεις αυτό, ξαναχτυπάς το κουδούνι!
Ούτε μπορείς πλέον να εκβιάσεις την όλη κατάσταση κλείνοντας το κινητό σου αφού το ανοίγεις κάθε πέντε λεπτά για να δεις αν σε ψάχνει! Μα το κυριότερο: δεν μπορείς να κρατήσεις τον εγωισμό σου όταν είσαι ερωτευμένος με κορυφαίο παράδειγμα τη συγχώρεση που ορκιζόσουν ότι δε θα έδινες κι έχεις ήδη δώσει χωρίς να το καταλάβεις.
Ο έρωτας λοιπόν σε κάνει υπόδουλό του. Σε μετατρέπει πολλές φορές στο μεγαλύτερο θύμα του κόσμου. Σε κάνει να εξαρτάσαι, εσύ κι όλη σου η ευτυχία απ’ τον απέναντί σου. Μα σε κάνει άνθρωπο. Ή μάλλον υπεράνθρωπο, απαλλαγμένο από εγωισμούς και λοιπές ατομιστικές συμπεριφορές. Κι ανεξάρτητα από το αν για το άτομο που τα κάνεις όλα αυτά αξίζει, αξίζει πάντα η εμπειρία!
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Αργύρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Αργύρη
