Γεύση∙ μία εκ των πέντε αισθήσεων που κρύβει μέσα της χιλιάδες συναισθήματα κι ενώ το βασικό όργανο για την αντίληψή της θεωρείται η γλώσσα, πολλές φορές θα λέγαμε ότι είναι κι η ίδια μας η καρδιά. Αυτός είναι κι ο λόγος ύπαρξης της τόσο ιδιαίτερης σχέσης που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι με το φαγητό: τα συναισθήματα.
Η γεύση που κρύβει το καθετί που τρώμε ή πίνουμε κρύβει ένα πλήθος συναισθημάτων και μια νοστιμιά που δε χαρίζει ικανοποίηση μονάχα στο στομάχι μας, αλλά και στην ψυχή μας. Οι γεύσεις μας και κατά συνέπεια τα φαγητά ή τα ποτά που τις αντιπροσωπεύουν έχουν ένα μαγικό ρόλο. Σε πρώτη φάση, το ρόλο της χρονομηχανής. Είναι ικανά να σε μεταφέρουν χρόνια πίσω σε κυριακάτικα τραπέζια, στην κουζίνα της γιαγιάς σου ή ακόμα-ακόμα σε μια καλά κρυμμένη στο χρόνο ανάμνηση.
Οι παιδικές μαμαδίστικες-γιαγιαδίστικες γεύσεις που κουβαλάμε μέσα μας, μας συντροφεύουν για μια ζωή ως όμορφες και δυνατές αναμνήσεις, αλλά κι ως ένα κομμάτι των προσωπικών μας βιωμάτων. Οι γεύσεις αυτές θυμίζουν πάντα κάτι συγκεκριμένο· όχι απλά ένα πρόσωπο, αλλά μια κατάσταση, μία γλυκιά συνήθεια μέχρι κι ένα ολόκληρο κεφάλαιο ζωής.
Γι’ αυτό το λόγο είναι κι αήττητες. Γιατί τα κέικ των πιο φημισμένων ζαχαροπλαστείων δε φτάνουν εκείνο το σπιτικό που φέρνει αγαπημένα πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι παρέα με κούπες ζεστού καφέ. Γιατί το γιουβέτσι στο κυριακάτικο τραπέζι δε συμβολίζει απλά ένα νόστιμο φαγητό, αλλά πειράγματα στους πιο λαίμαργους που κάηκαν πάνω στην ανυπομονησία τους, γέλια και χαρές μέχρι κι εκείνους τους κλασικούς τσακωμούς ανάμεσα σε σένα και στη μάνα σου.
Οι γεύσεις αυτές είναι σαν ένα μεγάλο και βαρύ μπαούλο αναμνήσεων που ζωντανεύουν είτε στους γευστικούς μας κάλυκες είτε στην ίδια μας τη σκέψη. Οι γεύσεις αυτές δεν περιορίζονται σε κατσαρόλες και τηγάνια, αλλά επεκτείνονται στο πέρασμα του χρόνου και ζούνε μαζί μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Είναι εκεί ως μικρές αυθεντίες κι ως εκ τούτου τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Μπορεί τα pancakes του αγαπημένου σου να είναι κάτι παραπάνω από φανταστικά, αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δε θα καταφέρουν ποτέ να αντικαταστήσουν τις τηγανίτες της μητέρας σου εκείνα τα πρωινά πριν ξεκινήσεις τη μέρα σου.
Φυσικά δεν τίθεται συζήτηση ούτε για τα μακαρόνια με κιμά της κοπέλας σου που παρά τη νοστιμιά τους δεν καταφέρνουν να σε κάνουν να ξεχάσεις εκείνα της γιαγιάς σου που αγόραζε σχεδόν με ευλάβεια όλα τα υλικά απ’ τα αγαπημένα σου ζυμαρικά μέχρι και το τυρί που λάτρευες.
Η γεύση λοιπόν είναι πολυπρισματική· κι ειδικά όταν πρόκειται για τις γεύσεις των παιδικών μας χρόνων. Είναι μία αίσθηση γεμάτη από συναισθήματα. Είναι κριτής που δεν επιδέχεται την παραμικρή κριτική παρά τα όποια ελαττώματα που μπορεί να έχει η ίδια. Είναι εκεί για να μας θυμίζει πρόσωπα και καταστάσεις με το πιο γλυκό τρόπο, ωραιοποιώντας ένα γεγονός απλά και μόνο επειδή μπορεί!
Η πραγματική μαγεία της γεύσης όμως κρύβεται στην απλότητητά της κι ο λόγος που καταφέρνει να μας προκαλεί όλα αυτά τα μοναδικά συναισθήματα οφείλεται στην ειλικρινή και πηγαία αγάπη των πολυαγαπημένων μας δημιουργών όπως της μαμάς και της γιαγιάς!
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Αργύρη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Αργύρη
