Η φοιτητική ζωή δεν είναι ένα ατέλειωτο πάρτι

Φοιτητική ζωή. Μία φράση, άπειρα συναισθήματα. Πόσες σκέψεις σου έρχονται, άραγε, στο μυαλό εσένα που την πέρασες, εσένα που τώρα την βιώνεις κι εσένα που τόσο εναγωνίως περιμένεις να την ζήσεις; Απ’ το λύκειο, ίσως κι απ’ το γυμνάσιο καμιά φορά, λόγω και του άγχους που γεννιέται απ’ το πόσο καλά θα κυλήσουν οι πανελλήνιες εξετάσεις, αρχίζεις να ονειρεύεσαι την περίοδο εκείνη της ζωή σου ως φοιτητής.

Έχεις ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτή τη φάση. Όλοι σου λένε ότι τώρα μπορεί να κουράζεσαι, να κοπιάζεις και να αγχώνεσαι, αλλά αξίζει να κάνεις λίγο κουράγιο ακόμη, γιατί σε λίγο έρχονται τα καλά. Όλα θα ‘ναι ξέγνοιαστα, καλύτερα, ομορφότερα τότε. Θα κάνεις τις τρέλες που οι περιορισμοί των γονιών, η έλλειψη χρόνου ή το άγχος δε σε άφησαν ευχαριστηθείς κατά την εφηβεία σου. Όλα θα ‘ναι ρόδινα και θα συνδυάζονται τέλεια· παρέες, φίλοι, σχέσεις, σχολή.

Είναι τα χρόνια που, σύμφωνα με εκείνους, πρέπει να εκμεταλλευτείς στο έπακρο γιατί δε θα ξανάρθουν. Γύρω, λοιπόν, απ’ όλη αυτή την παραφιλολογία, δεν έχεις παρά να περιμένεις όσο τίποτα να έρθει αυτή η περίοδος. Σκέφτεσαι πως όλοι σου οι κόποι, τουλάχιστον, με κάποιο τρόπο θα ανταμειφθούν, εναποθέτοντας τις ελπίδες σου σε αυτό που λέμε «φοιτητική ζωή».

Μύθος νούμερο 1: Η σχολή είναι πολύ πιο εύκολη απ’ το σχολείο, οι απαιτήσεις δεν είναι τόσο μεγάλες όσο ήταν στο λύκειο –ιδίως στις τελευταίες τάξεις, καθώς προετοιμαζόμουν για να μπεις σε κάποια ανώτερη σχολή–, τα πάντα θα κυλούν εύκολα κι αβίαστα. Αυτό που θα επιλέξεις θα ανταποκρίνεται στις επιθυμίες και στις προσδοκίες σου· οι καθηγητές, το κλίμα, το περιβάλλον όλα θα ‘ναι καλύτερα κι απ’ ό,τι τα φαντάζεσαι. Τα κολέγια των ταινιών δεν πιάνουν μία μπροστά τους. Έτσι, λοιπόν, έχεις άπειρο χρόνο για βόλτες και clubbing.

Sorry αν στο χαλάω, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Η σχολή απαιτεί χρόνο και κόπο -όπως και καθετί. Ακόμη κι αν σε παίρνει να μην πατάς, επειδή δεν έχεις υποχρεωτικές παρουσίες, αυτό δε σημαίνει ότι θα την βγάλεις κιόλας. Όσο την αφήνεις θα σ’ αφήνει, αποχαιρετώντας το πτυχίο. Το στοιχείο αυτό που θα πρέπει να σε βοηθά να συνεχίζεις και να προχωράς είναι να υπάρχει ενδιαφέρον, να ‘ναι όντως κάτι από αυτά που ήθελες να κάνεις, γιατί τίποτα δε θα σου δοθεί έτσι ουρανοκατέβατα.

Μύθος νούμερο 2: Θα βρεις τις παρέες που πάντα ονειρευόσουν –αυτό που λέμε «αδερφές ψυχές»– θα ‘σαι μονίμως έξω, θα ξενυχτάς κάθε βράδυ κι ακόμη και τις στιγμές που αυτό δε συμβαίνει, θα είστε κάπου όλοι μαζί. Σε μια παραλία, σε μια ταράτσα, σε ένα παγκάκι να κάνετε όνειρα και να ξερνάτε φόβους. Σίγουρα δε θα νιώθεις μοναξιά.

Εμ, όχι. Αυτό μπορεί και να συμβαίνει αλλά όχι πάντα. Κι αυτό γιατί οι χαρακτήρες είναι πάντα διαφορετικοί· δεν είναι ποτέ σίγουρο ποιους ανθρώπους θα συναναστραφείς, αν θα ‘ναι αυτό που ήθελες αλλά κι οι γενικότερες απαιτήσεις της φοιτητικής ζωής –όχι μόνο λόγω σχολής αλλά ακόμη και τα οικονομικά σας– δε θα σας επιτρέπουν να παρτάρετε καθημερινά. Συν ότι μέχρι να δέσεις με την παρέα σου, το πρώτο διάστημα, θα αισθανθείς πολλές φορές μόνος.

Μύθος νούμερο 3: Πλέον θα σε φλερτάρουν και θα σε ποθούν όλοι κι όλες, χωρίς να χρειαστεί να κουνήσεις καν το μικρό σου δαχτυλάκι. Έχεις πολλές εμπειρίες να ζήσεις και μετά από τον οποιοδήποτε χωρισμό, θα ‘ρχονται τα καλύτερα. Δε θα προλαβαίνεις να βγεις από μία σχέση και κατευθείαν, τσουπ, θα μπαίνεις στην άλλη. Μάλιστα έχεις πολλές επιλογές!

Το πόσο έντονη ερωτική ζωή θα έχεις δεν έχει να κάνει με τη φοιτητική ζωή· έχει να κάνει με το ποιόν του χαρακτήρα σου, με την τύχη και τις συνθήκες. Και σίγουρα η ταμπέλα «φοιτητής» δεν είναι αυτή που θα σου δώσει τις εμπειρίες που φαντάζεσαι ότι θα έχεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα και στο να ανοιχτείς και στο να βρεις αυτό που θέλεις, ακόμη και στα να πλησιάσεις το άλλο πρόσωπο, απλά και μόνο γιατί ζούμε σε μία εποχή που έχουμε ξεχάσει να φλερτάρουμε, εναποθέτοντας τις ελπίδες μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν έχεις μάλιστα ερωτευτεί το άλλο πρόσωπο, δε γίνεται απλά να το προσπεράσεις και να μπεις σε μια επόμενη σχέση. Επομένως, δεν είναι απίθανο να περνάς μεγάλες περιόδους μόνος σου. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα συναντήσεις κάποιον, αλλά δεν είναι και βέβαιο ότι θα συναντήσεις τον “one and only”.

Μύθος νούμερο 4: Η φοιτητική ζωή συνεπάγεται ενήλικη ζωή με κάποια επιπλέον bonus. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, όπου κι όπως το θέλεις, η ζωή είναι εύκολη και το μόνο που σε κράταγε ήταν οι περιορισμοί των δικών σου κι οι υποχρεώσεις σου ως μαθητής.

Κι όμως· μπαίνοντας στην ενηλικότητα –σαφώς τη λίγο προφυλαγμένη ακόμη– συνειδητοποιείς ότι οι υποχρεώσεις κι οι απαιτήσεις που θα έχεις από ‘δω και πέρα είναι πολλές κι αρκετές φορές τόσο ανιαρές που απλά βαριέσαι να ασχοληθείς. Πρέπει να κάνεις πράγματα τα οποία παλιότερα τα έκαναν οι γονείς σου για ‘σένα και δεν αντιλαμβανόσουν καν ότι υφίστανται ως διαδικασίες. Ακόμη και γραφειοκρατικά ζητήματα, που δεν είναι κάτι το τρομερό, είναι κάτι που σου τρώει χρόνο και που πρέπει να γίνει από εσένα πια.

Ερχόμενος αντιμέτωπος με όλα αυτά δεν είναι απίθανο να απογοητευτείς, να απελπιστείς, να υπάρχουν φάσεις που νιώθεις ότι πολλά είναι μάταια, φάσεις που να κλείνεσαι, που να μην περνάς τη φοιτητική ζωή με τον ενθουσιασμό και τα πυροτεχνήματα που τόσο είχες ταυτίσει. Κι αυτό σε αγχώνει ακόμη περισσότερο, γιατί νιώθεις πως κάτι κάνεις λάθος. Πρακτικά, θα έπρεπε να περνάς τέλεια μα γιατί όχι τελικά; Γιατί δεν μπορείς να ευχαριστηθείς όλα όσα σου προσφέρονται; Γιατί κάποιοι άλλοι αυτά που εσύ φανταζόσουν κι ονειρευόσουν τα βιώνουν αλλά εσύ όχι; Και πολλές άλλες αντίστοιχες ερωτήσεις.

Το κλειδί είναι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτά τα τέσσερα, πέντε, έξι χρόνια βρίσκονται εκεί για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Είναι η περίοδος να κάνεις την ενδοσκόπησή σου, ώστε να μάθεις ποιος πραγματικά είσαι, ποιες είναι οι επιθυμίες σου, τα γούστα σου, οι ανάγκες σου σε κάθε επίπεδο. Και βάσει αυτών να πορεύεσαι. Είναι η περίοδος που καλείσαι όντως να ανεξαρτητοποιηθείς. Δε σημαίνει ότι δε θα βγεις, ότι δε θα κάνεις τρέλες, ότι δε θα το ευχαριστηθείς, αλλά στην πραγματικότητα η φοιτητική ζωή δεν είναι απλώς ένα ξέφρενο πάρτι. Υπάρχουν πολλές φορές που θα κουραστείς, που θα νιώσεις πως βρίσκεσαι στα όριά σου κι αυτό είναι okay. Βγάλε, λοιπόν, απ’ το μυαλό σου όλες σε αυτές τις προσδοκίες, γιατί αυτές είναι που σε αγχώνουν.

Και ζήσ’ το! Ό,τι και να σημαίνει αυτό!