Μικρές στιγμές τύχης που μας αλλάζουν τη διάθεση

Μέρες που έρχονται και φεύγουν. Τρέξιμο, κούραση, υποχρεώσεις και πάλι απ’ την αρχή. Όλα το ίδιο ανιαρά και συνηθισμένα. Ή μήπως όχι;

Άλλη μια μέρα που σε βρίσκει να τρέχεις απ’ το χάραμα. Βιάζεσαι να πας στη σχολή ή στη δουλειά σου, με αποτέλεσμα να παραμελήσεις βασικά πράγματα, όπως το να φας ένα καλό πρωινό ή να προετοιμαστείς κατάλληλα –τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά– για το ξεκίνημα της νέας ημέρας. Τα άπλυτα έχουν φτιάξει πυργάκι στο καλάθι κι εσύ αναγκαστικά φοράς πραγματικά ό,τι βρεθεί μπροστά σου, για παράδειγμα ένα παλιό ξεχασμένο τζιν.

Το βρήκες κάπου πεταμένο στα άδυτα της ντουλάπας σου, είτε γιατί έχει πολυχρησιμοποιηθεί, είτε γιατί δε σου αρέσει ιδιαίτερα, είτε γιατί απλά δε σου κάνει και τόσο καλά πια. Κι ενώ αναθεματίζεις θεούς και δαίμονες, που δεν έβαλες πλυντήριο όταν έπρεπε, συνειδητοποιείς ότι μέσα στο παρεξηγημένο αυτό τζιν υπάρχει ένα ξεχασμένο δεκάευρο. Τέτοια χαρά ούτε να κέρδιζες το τζόκερ! Χαμογελάς με την τύχη σου και τελικά θα πεις κι εκείνη την μπίρα με τους φίλους, που είχες ακυρώσει γιατί είχες βγει εκτός προϋπολογισμού τελευταία.

Τι άλλο, όμως, μπορεί να σε βγάλει από μια δύσκολη κατάσταση; Είναι εκείνες οι στιγμές που βιάζεσαι να φτάσεις κάπου. Έχεις αργήσει ως συνήθως. Φταίει λίγο η κούραση, λίγο το πιεσμένο σου πρόγραμμα που δε σε αφήνει να ανασάνεις, είναι και το κρύο κι η βροχή που επιβαρύνουν την κατάσταση, με κάθε λογής συγκοινωνία να βρίσκεται σε τρελή κίνηση. Κι ενώ η πρώτη σου σκέψη είναι πως δε θα καταφέρεις να πας σε αυτή τη συνέντευξη που τόσο πολύ ήθελες να περάσεις ή έστω πως πάλι αθέτησες να είσαι στην ώρα σου ακόμη και στο πιο ασήμαντο ραντεβού, βλέπεις με την άκρη του ματιού σου, ακριβώς μόλις φτάνεις στη στάση, να ξεπροβάλλει το λεωφορείο που θα σε πάει μέχρι την εξώπορτα του προορισμού σου. Η χαρά σου απερίγραπτη!

Μεγάλη έκπληξη εννοείται ότι θα σου προκαλέσει και το εξής: Ξυπνάς Δευτέρα πρωί ύστερα από ένα τρομερό χανγκόβερ. Μια Δευτέρα γεμάτη υποχρεώσεις απ’ το πρωί ως το βράδυ. Κι επειδή είσαι σε φάση που δεν μπορείς να μιλήσεις με άνθρωπο, αφού είσαι κουρασμένος, νευριασμένος και νιώθεις πως το κεφάλι σου είναι έτοιμο να εκραγεί, παραγγέλνεις τον πρωινό σου καφέ. Ο κύριος που θα έρθει στο κατώφλι της πόρτας σου θα φροντίσει να σε καλημερίσει με ένα πλατύ χαμόγελο και, αφού τον αποχαιρετήσεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι πάνω στο καπάκι του καφέ σου, που αχνίζει, αναγράφεται ένα τρομερά εμψυχωτικό κι αισιόδοξο στιχάκι, κάτι του στιλ «όταν όλα πάνε στραβά, χαμογελάμε στραβά». Εννοείται πως και στα δικά σου χείλη θα σχηματιστεί ένα τέτοιο χαμόγελο που θα σου δώσει τη δύναμη να βγάλεις τη μέρα που μόλις άρχισε.

Τι άλλο, όμως, μπορεί εξίσου απρόσμενα να σου φτιάξει τη διάθεση; Είναι γνωστό ότι, για την πλειοψηφία, φοιτητική ζωή και delivery πάνε μαζί. Φταίει που δεν ξέρεις να μαγειρεύεις; Φοβάσαι μην κάψεις το σπίτι; Δεν έχεις χρόνο για να φτιάξεις κάτι αξιοπρεπές; Όποιος και να ‘ναι ο λόγος, το delivery έχει γίνει για σένα εδώ και καιρό η πιο βολική λύση, ειδικά όταν θα μαζευτείς σπίτι με την παρέα σου. Και τι καλύτερο απ’ όταν ο ντελιβεράς θα ξεπροβάλει με δώρο μία γλυκιά πίτσα, καμιά μπίρα ή ένα μεγάλο μπουκάλι αναψυκτικό; Ένα δωράκι, όσο μικρό κι αν είναι, πάντα μας φτιάχνει τη διάθεση.

Μία ακόμη, όχι τόσο σπάνια αλλά εξίσου εκνευριστική περίπτωση, είναι είτε να έχεις ετοιμαστεί για ταξίδι είτε πολύ απλά να ‘χεις κανονίσει μια σύντομη επιστροφή στο πατρικό σου (σε περίπτωση που ζεις σε άλλη κοντινή πόλη) και να τρέχεις να προλάβεις το τρένο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κι ενώ έχεις φτάσει στο σταθμό, συνειδητοποιείς ότι μάλλον κάπου σου έπεσε το πορτοφόλι σου, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην μπορείς να βγάλεις εισιτήρια για να φύγεις, αλλά και να μην έχεις έστω το ελάχιστο ρευστό που θα σου επέτρεπε να επιστρέψεις σπίτι και να οργανώσεις τις κινήσεις σου με βάση τα νέα δεδομένα. Τη στιγμή, λοιπόν, που νιώθεις τρομερά άτυχος κι υπέρμετρα εκνευρισμένος, δέχεσαι ένα χτύπημα στον ώμο ή ακούς μια ανακοίνωση με το όνομά σου, αφού κάποιος είδε να σου πέφτει και σε πλησίασε ή το παρέδωσε στο γκισέ. Ανακούφιση, σκέτη ευτυχία!

Και τι καλύτερο από τούτο∙ μία καθημερινή, γοργή, μουντή ημέρα, σαν όλες τις άλλες, εκεί που δεν το περιμένεις, κι ενώ ίσως είσαι απορροφημένος από σκοτούρες, υποχρεώσεις, εκκρεμότητες που πρέπει να διεκπεραιωθούν, και γενικά κινείσαι ίσως και μηχανικά, παρατηρείς ότι το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει βρίσκεται στο ίδιο μέσο μεταφοράς με εσένα, στο οποίο γίνεται ο κακός χαμός. Σου σκάει ένα χαμόγελο και, επειδή σε βλέπει φορτωμένο με πράγματα, σου κρατάει τη θέση που μόλις άδειασε δίπλα του. Εννοείται πως τα μάτια σου λάμπουν από χαρά. «Τι άλλο να ζητήσει κανείς;» σκέφτεσαι.

Όλα αυτά αποτελούν μικρές αναλαμπές χαράς –και λίγης εύνοιας της τύχης– μέσα στο φορτωμένο σου πρόγραμμα που μπορούν να σου υπενθυμίσουν ότι όλα είναι στιγμές. Ότι τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο. Τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο ή μόνο άσπρο. Όλα μπορούν να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή και μάλιστα προς το καλύτερο, αρκεί να θες να το παρατηρήσεις. Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο απ’ ό,τι φαντάζεσαι να περάσεις καλά, αν το επιλέξεις. Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά, λοιπόν, γιατί τα καλύτερα έρχονται!