Πόσα απ’ τα ρούχα σου φοράς;

Πόσα απ’ τα ρούχα σου φοράς; Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Εποχές σαν αυτή, που ο καιρός και τα δεδομένα αλλάζουν, κάνεις το κλασικό ανέβασμα-κατέβασμα καλοκαιρινών-χειμερινών ρούχων, βρίσκεσαι απέναντι σε ένα αντιφατικό θέαμα! Έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν τρομερό όγκο ρούχων που σε κάνει να αναρωτιέσαι πότε και γιατί έκανες όλες αυτές τις αγορές.

Γιατί; Μα κάποια μοιάζουν με καινούρια! Είναι ρούχα που κάποτε αγόρασες με υπέρμετρο ενθουσιασμό (Αχ, τι γαμάτο που είναι αυτό, το θέλω!) ή ακόμη και με εξαναγκασμό (Ε, αφού μπήκα στη διαδικασία να τσεκάρω τι παίζει στα μαγαζιά, ας πάρω κάτι. Κρίμα να πάει χαμένος ο χρόνος μου, άλλωστε!) και τελικά τα άφησες να τα φάει ο σκόρος. Πώς ερμηνεύεται μια τέτοια συμπεριφορά;

Αρχικά, όπως κι εσύ θα ‘χεις παρατηρήσει, υπάρχουν ρούχα στην γκαρνταρόμπα σου που φοράς συχνότερα από αλλά, μιας και νιώθεις αυτοπεποίθηση κι ασφάλεια μέσα σ’ αυτά. Είναι πολύ πιθανό κάποια ή κάποιες απ’ τις φορές που τα φόρεσες, κάτι καλό να συνέβη, με συνέπεια να τα ‘χεις συνδέσει στο μυαλό σου ως γουρλίδικα. Έτσι, σε κάποια σημαντική, ιδίως, έξοδο, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα καταφύγεις σ’ αυτά. Μπορεί, μάλιστα, να πρόκειται για ρούχα άνετα, ρούχα χουχουλιάρικα, που σε καμία περίπτωση δε θες να αποχωριστείς. Τι κι αν έξω σκάει ο τζίτζικας; Απλά καταλήγεις να αναθεματίζει τον καιρό που ανεπιτυχώς επιχείρησε να σου χαλάσει τα σχέδια!

Βέβαια, μπορεί να συμβαίνει και το εξής∙ να έχεις πάψει να φοράς ρούχα που είχες βάλει όταν βρέθηκες με το «πρόσωπο», ή έστω να τα αποφεύγεις, γιατί πολύ απλά σου θυμίζουν καταστάσεις-αναμνήσεις που πέρασαν ανεπιστρεπτί και μόνο με πόνο και νοσταλγία τα ‘χεις συνδέσει.

Πόσες φορές δεν πήρες την απόφαση να πειραματιστείς με το στιλ σου και –γιατί όχι;– να το αλλάξεις; Αγόρασες οτιδήποτε πιο εξτρίμ κι αντισυμβατικό ή έστω κάτι έξω απ’ τα νερά σου, γιατί πολύ απλά δεν ήξερες τι σου ταιριάζει/εκφράζει ακριβώς. Κι ενώ χάρηκες για το (επιτέλους!) θάρρος σου αυτό, είδες ότι δε σου άρεσαν οι πιθανοί συνδυασμοί με κομμάτια που ήδη είχες και σκέφτηκες να τα αφήσεις προσωρινά στην άκρη. Και μάντεψε! Δεν έγινε ποτέ αυτή η αλλαγή!

Τι άλλο, όμως, μπορεί να ευθύνεται για το γεγονός αυτό; Αναμφίβολα, η συχνά ανεξέλεγκτη αγορά ρούχων έχει να κάνει με την ψυχολογική τόνωση. Κάτι θα ξέρουν οι φίλοι μας οι Άγγλοι για να αποκαλούν τις αγορές shopping therapy. Ποιος θα διαφωνήσει με το γεγονός ότι η σύγχρονη εποχή επιβάλλει γοργούς ρυθμούς ζωής, πολλές ευθύνες κι υποχρεώσεις, συνθήκες που προκαλούν ανασφάλεια, φόβο, άγχος, εσωτερικό κενό; Ως απόρροια, αποζητάς την εκτόνωση, τη φυγή απ’ τις σκούρες αποχρώσεις της καθημερινότητας. Και ποιος καλύτερος τρόπος απ’ την αγορά ρούχων; Νιώθεις άμεσα την αλλαγή, την ανανέωση!

Τονώνεται η αυτοπεποίθησή σου, ξαφνικά λάμπεις ολόκληρος. Ειδικά μετά από ένα χωρισμό, πόσο σύνηθες είναι να καταφεύγεις σ’ αυτό το μέσο ψυχοθεραπείας; Και σύντομα χωρίς να το καταλάβεις έχεις καταλήξει με πληθώρα ρούχων, τα περισσότερα εκ των οποίων δε θα φορέσεις ποτέ, μιας και πάρθηκαν επιπόλαια, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να σ’ αρέσουν πραγματικά.

Εξίσου σημαντικός παράγοντας που σε ωθεί σε άσκοπες αγορές είναι κι ο υπερκαταναλωτισμός. Οι διαφημίσεις, η μόδα, τα πρότυπα κι οι τάσεις της κοινωνίας γενικότερα, είναι αυτά που σε υποβάλλουν στη διαδικασία να είσαι in και κατ’ επέκταση σε ωθούν σε έναν φαύλο κύκλο καταναλωτικής μανίας, μιας και συνήθως οι ανάγκες για τις αγορές αυτές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Κάποτε, μάλιστα, μέσα απ’ τις διαφημιστικές καμπάνιες και τα μηνύματα που επιθυμούν να περάσουν, σου περνιέται η ψευδαίσθηση πως ένα κουλ στιλ είναι ικανό να αλλάξει τη ζωή σου, ή έστω τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι. Έτσι, η άκριτη αγορά προϊόντων κι, ιδίως, ρούχων γίνεται μονόδρομος.

Τέλος, ας μην παραβλέπουμε και το γεγονός ότι η συσσώρευση περιττών ρούχων μπορεί να αφορμάται κι απ’ τον τρομερό ψυχαναγκασμό σου. Ειδικότερα, αν είσαι απ’ τους τύπους που θέλουν τα πράγματα να βρίσκονται σε μία συγκεκριμένη θέση, τάξη, διάταξη και διαταράσσεται πολύ εύκολα από τυχόν ασυμμετρίες σε οτιδήποτε συναντήσεις –μέχρι και στο ματάκι της πόρτας που βρίσκεται λίγο πιο δεξιά απ’ το κέντρο της– είναι πολύ πιθανόν να αφήσεις στην άκρη τα νέα σου ρούχα, μόνο και μόνο απ’ την ανησυχία και το φόβο ότι θα τα χαλάσεις. Έτσι, θα παραμείνουν άθικτα κι ολοκαίνουρια στην ντουλάπα σου (μη σου πω πως ούτε την ετικέτα μπορεί να μη θέλησες να βγάλεις) μέχρι την επόμενη φορά που, μεταξύ μας, επίσης θα αποφύγεις να επιλέξεις σε κάποια σου έξοδο. Εννοείται, φυσικά, πως αν κάποιος σου τα πειράξει/αγγίξει/τσαλακώσει/τους αλλάξει θέση, θα έχεις τα δίκια όλου του κόσμου να του την πεις.

Και κάπως έτσι, σου έρχονται στο νου παλιές συνομιλίες με τη μητέρα σου που εσύ παραπονιέσαι ότι δεν έχεις αρκετά ρούχα και θέλεις επειγόντως ανανέωση της γκαρνταρόμπας σου κι εκείνη απαντούσε χαρακτηριστικά «Μα η ντουλάπα σου είναι γεμάτη!» -κι αναρωτιέσαι, μήπως τελικά είχε δίκιο; Τι θα έλεγες, λοιπόν, αυτή τη φορά, πέρα απ’ το κλασικό ανεβοκατέβασμα ρούχων να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στους θησαυρούς που, ίσως, κρύβονται εκεί μέσα;