Ζούμε σε μία περίοδο στην οποία οι οικονομικές συνθήκες βρίσκονται σε ύφεση και μάλιστα σε κλίμακα διεθνή. Το φαινόμενο της εποχής είναι η παγκοσμιοποίηση, με συνέπεια η οποιαδήποτε οικονομική (και μη) αλλαγή να ‘χει καθολικό αντίκτυπο. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, κι όπως είναι αναμενόμενο, νέοι –κυρίως– εγκαταλείπουν τη χώρα τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον κάπου αλλού.
Έστω, λοιπόν, ότι κι ο σύντροφός σου θέλει ή πρέπει για λόγους επιβίωσης να καταφύγει στο εξωτερικό, προκειμένου να βρει την πολυπόθητη επαγγελματική αποκατάσταση. Στην περίπτωση αυτή, θα στο ανακοινώσει, καθώς η γνώμη σου σίγουρα μετράει, ακόμη κι αν έχει ήδη πάρει μια απόφαση. Ανάλογα με το πώς ο ίδιος αντιμετωπίζει αυτήν την προοπτική αλλά και με το ποιόν του χαρακτήρα του, ο τρόπος με τον οποίο θα σου το ανακοινώσει μπορεί να ‘ναι είτε πιεστικός είτε πιο χαλαρός. Ακόμη μπορεί, προκειμένου να σε πείσει να κάνετε μαζί αυτό το βήμα, να επικαλεστεί πολύ το συναίσθημα, πράγμα το οποίο προφανώς δε σε βοηθάει να σκεφτείς καθαρά κι αμερόληπτα ή με τον τρόπο του να σου δείξει πως έχεις –έστω και λίγο– μια κάποια ευθύνη σε σχέση με την απόφαση που θα πάρει εν τέλει.
Ο λόγος που μπορεί να το σκέφτεται είναι ίσως το ότι έτσι, πολύ πιο εύκολα, θα μπορέσει να ανέλθει επαγγελματικά στον τομέα του, θα ασχοληθεί επιτέλους με το αντικείμενό του. Επιπλέον, ενδέχεται να ζυγίζει και τις γενικότερες προοπτικές που θα προσφέρει το εξωτερικό σε αυτόν· η καλύτερη ποιότητα ζωής, τα νέα ερεθίσματα, οι νέοι πολιτισμοί, οι ιδέες, οι άνθρωποι με τους οποίους θα βρεθεί σε επαφή, η γενικότερη διεύρυνση των οριζόντων του.
Ίσως μάλιστα να πρόκειται για άνθρωπο που βαριέται εύκολα, οπότε η αλλαγή να μπορούσε να ‘ναι όντως μία ευκαιρία να αποδράσει απ’ τη ρουτίνα που ήδη τον πνίγει. Να ‘ναι άνθρωπος του ρίσκου, επομένως αυτό να τον εξιτάρει. Βέβαια, μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο, και για το λόγο αυτό η συναίνεσή σου να ‘ναι απαραίτητη, καθώς έτσι νιώθει πως έχει το στήριγμα που χρειάζεται για να κάνει αυτό το μεγάλο βήμα. Ποια θα ‘ναι η αντίδρασή σου, η στάση σου, οι άμεσες κινήσεις σου επί του θέματος;
Ποια μπορεί να ‘ναι η πρώτη σου σκέψη; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξαφνιαστείς. Ίσως νιώσεις ένα σφίξιμο. Μπορεί να σκεφτείς ότι εδώ έχεις στη δουλειά σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου, τον χώρο σου, το περιβάλλον σου, το πρόγραμμά σου, τους ρυθμούς σου. Πόσο εύκολο θα ήταν, άραγε, για σένα να τα παρατήσεις όλα και να πας κάπου αλλού, όπου θα κληθείς να τα χτίσεις σιγά-σιγά ξανά απ’ το μηδέν; Κι η γλώσσα, οι συνήθειες του νέου αυτού τόπου; Πόσο εύκολο θα ήταν να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες κι όχι μόνο να καταφέρεις να επιβιώνεις, αλλά να ευχαριστιέσαι κιόλας αυτή σου την επιλογή;
Μπορεί, βέβαια, να επιλέξεις να τον προτρέψεις να φύγει, εφόσον είναι αυτό που θέλει, μένοντας εσύ πίσω. Αν δοκιμάζατε να κρατήσετε αυτή τη σχέση από μακριά; Θα το άντεχες; Θα το άντεχε; Θα δούλευε; Θα ήταν κάτι που θα έδινε λίγο χώρο στη σχέση να ανασάνει, μιας κι ο καθένας θα έχει και λίγο τον προσωπικό του χώρο ή θα απομάκρυνε σταδιακά τον έναν απ’ τον άλλον; Θα μένατε πιστοί ο ένας στον άλλον ή σιγά-σιγά θα κοιτούσατε να δείτε τη ζωή σας με κάποιον άλλο στο πλάι σας; Μπορεί, βέβαια, αυτή να αποτελούσε και μία δοκιμασία για τη σχέση σας και την ένταση των συναισθημάτων σας, που θα ήταν καλό να την περάσετε.
Βέβαια, απ’ την άλλη, ίσως η λύση αυτή να μην είναι και τόσο λύση. Πόσο εύκολο μπορεί να ‘ναι με τη συναίνεσή σου να βρίσκεσαι μακριά απ’ τον άνθρωπό σου; Να σας χωρίζουν κάποιες φορές κι ολόκληρες ήπειροι; Να μην μπορείς να τον δεις, να τον οσφρανθείς, να τον γευτείς, να τον αγγίξεις; Και για πόσο; Ειδικά αν είστε μέσα στα μέλια και στη φάση εκείνη που ένας δεν αντέχει μακριά απ’ τον άλλον, πόσο εύκολη θα μπορούσε να ‘ναι μία τέτοια κατάσταση;
Κι αν τον ακολουθούσες; Τι λες, θα μπορούσες να τα παρατήσεις όλα και να τον ακολουθήσεις με όποιο κόστος; Σκέψου πως με αυτόν τον τρόπο θα τον υποστήριζες σε αυτό που τόσο θέλει ή, εν πάση περιπτώσει, που φαίνεται τόσο δελεαστικό κι ελκυστικό στις παρούσες συνθήκες. Ενώ παράλληλα θα βρισκόσουν κοντά του, δίπλα στον έρωτά σου. Οι δυο σας σε ένα ξένο τόπο απέναντι σε όλους, ή και μαζί με όλους, σίγουρα δύσκολο και τρομακτικό εξαρχής αλλά παράφορα ρομαντικό. Δε νομίζεις; Κάτι από χολιγουντιανή ταινία.
Κάτι που αν θα μπορούσε να βγει εις πέρας όλοι θα το θαύμαζαν και θα το ζήλευαν, γιατί εσείς οι δύο θα τα ‘χατε καταφέρει παρά τις όποιες αντιξοότητες, βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Κι ας πήγαινε η καριέρα και το όνειρο ενός πίσω σε σχέση με του άλλου για να τον ευχαριστήσει. Βέβαια, ίσως στο μέρος αυτό να μπορούσες κι εσύ να κάνεις πράγματα του ενδιαφέροντός σου και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία· ποτέ δεν ξέρεις. Το σίγουρο είναι πως εφόσον αποφασίσεις να ακολουθήσεις, θα πρέπει να ‘χεις ζυγίσει καλά τις επιθυμίες σου, μιας κι η ολοκλήρωσή σου δε θα ‘ρθει ικανοποιώντας μεν το σύντροφό σου, αλλά καταπιέζοντας οποιεσδήποτε άλλες ανάγκες σου -πράγμα το οποίο θα φανεί στην πορεία.
Όπως και να ‘χει κι όποια κι αν είναι η δική σου άποψη επί του θέματος, θα πρέπει να ‘ναι σαφές ότι η απόφαση για το τι θα κάνει είναι αποκλειστικά δική του. Η ζωή είναι δική του κι η απόφαση εξίσου. Επομένως, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο δε θα πρέπει να εννοηθεί ότι είσαι εσύ ο υπαίτιος της έκβασης αυτής της απόφασης.
Η γνώμη σου κι η άποψή σου είναι θεμιτή αλλά η τελική απόφαση δική του κι ανεξαρτήτως αν θα θέλεις να ακολουθήσεις ή όχι (εφόσον στο προτείνει), καλό θα είναι κι η δική του στάση να μη σε φέρνει σε θέση διλήμματος. Μην προσπαθήσεις να σταθείς εμπόδιο σ’ ένα ενδεχόμενο όνειρό του –όπως αυτό– εφόσον τον αγαπάς. Ούτε κι αυτός αντίστοιχα να προσπαθήσει να σε δεσμεύσει σε κάτι που ενδεχομένως δε θέλεις να ακολουθήσεις ή δεν μπορείς. Άλλωστε, αυτό που έχετε μπορεί να ‘ναι κάτι εφήμερο· γιατί να καταπιεστείτε για να το κρατήσετε;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη