Το ταίρι σου κάνει παράπονα για τη σχέση σας στους φίλους του;

Βρίσκεσαι σε μια σχέση όπου όλα κυλούν ομαλά, περνάς καλά, έχεις όλα όσα θα μπορούσες να ζητήσεις ή κι ακόμη περισσότερα, κι αυτό σου αρκεί. Σίγουρα θα υπάρχουν και παρεξηγήσεις, διαφωνίες, σκαμπανεβάσματα, όμως με καλή διάθεση κι απ’ τις δυο πλευρές, πάντα άμεσα επιλύονται. Κι, ενώ, λοιπόν, όλα βαίνουν (σχεδόν) ιδανικά, φτάνει στ’ αφτιά σου (με κάποια γελοία, ίσως, αφορμή) ότι κάποια παράπονα έχουν εκφραστεί σε τρίτο πρόσωπο. «Μπα, δε θα κατάλαβα καλά», σκέφτεσαι. Προβληματίζεσαι, ανησυχείς, μουδιάζεις.

Αρχικά, αναρωτιέσαι για ποιο λόγο θα μπορούσε να έχει μοιραστεί το ταίρι σου κάτι (τόσο;) προσωπικό σας με κάποιο τρίτο πρόσωπο. Πρόκειται, άραγε για θέμα εμπιστοσύνης; Απ’ την άποψη του πόσο εχέμυθο και βοηθητικό θα μπορούσε να είναι το άτομο αυτό, σχετικά με το παρόν θέμα. Ή μήπως έχει να κάνει με το σύντροφό σου; Μήπως δε νιώθει πια οικειότητα κι άνεση ώστε να σου μιλήσει ανοιχτά για οτιδήποτε τον πείραξε; Κι αν ναι, γιατί όχι; Έχει να κάνει με κάτι βαθύτερο; Σκέφτεται το χωρισμό; Κι απ’ την άλλη γιατί να μπλέξει κάποιον άσχετο; Τι θα σκέφτεται ο άνθρωπος αυτός; (Το κλασικό «τι θα πει ο κόσμος;»). Γενικά, μια πληθώρα ερωτημάτων κατακλύζει τη σκέψη σου.

Αυτόματα, σχεδόν, αναρωτιέσαι το λόγο ή τους λόγους που οδηγήθηκε σε μια τέτοια κίνηση. «Έκανα κάτι κι ενοχλήθηκε; Κουράστηκε απ’ την τριβή; Άλλαξε προτεραιότητες ή συναισθήματα απέναντί μου; Μήπως γι’ αυτό ένιωσα πως απομακρύνεται;». Ή εναλλακτικά: «Έτσι εξηγείται η μέχρι πρότινος τρυφερή και πολύ περιποιητική συμπεριφορά. Μήπως μ’ απατά κι όλα αυτά τα κάνει γιατί θέλει να θολώσει τα νερά ώστε να μην αντιληφθώ ότι υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή του/της;» είναι μερικές μόνο απ’ τις πιθανές πρόχειρες εξηγήσεις (παρεξηγήσεις στην ουσία) που θα σκεφτείς.

Ταυτόχρονα, αναλογίζεσαι και το βαθμό της δικής σου ευθύνης πάνω στο γεγονός. Ίσως νιώσεις ότι είσαι ανεπαρκής για τη σχέση σας. Πως δεν καλύπτεις τον σύντροφό σου πια. Πως, ενδεχομένως, δε σε βρίσκει πια το ίδιο ελκυστικό ή ενδιαφέρων. Μήπως αφέθηκες ή μήπως γκρινιάζεις πολύ; Μήπως θεώρησες κάποια πράγματα δεδομένα και δεν προσπάθησες περαιτέρω για να συντηρήσεις αυτό που έχετε; Γενικά, η ανασφάλεια γίνεται κολλητή σου κι αν αυτό που διέρρευσε στον φιλικό του κύκλο είναι κάτι (για σένα) σημαντικό, πολύ πιθανό να σου περάσει απ’ το μυαλό η σκέψη της προδοσίας, να αισθανθείς σαν να σε πούλησε. Να ‘ναι άραγε αυτή η αρχή του τέλους;

Γενικά, οι σκέψεις που περνούν απ’ το μυαλουδάκι σου είναι αντιφατικές κι αντικρουόμενες, κάποιες απ’ τις οποίες δικαιολογούν εσένα και κάποιες το αντίπαλο δέος. Ποιος φταίει περισσότερο; «Θα προτείνω να το συζητήσουμε» σκέφτεσαι, αλλά ίσως φοβάσαι να το ξεστομίσεις. Παρεξηγημένη φράση εκείνο το «θέλω να μιλήσουμε». Γιατί με το που την αρθρώνεις ο άλλος να σκέφτεται πως πρόκειται απαραίτητα για κάτι κακό; Γιατί ανάμεσα σε ένα ζευγάρι μια τέτοια φράση να παραπέμπει, συνήθως, στο χωρισμό; Παρ’ όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι μια συζήτηση ίσως να σου έκανε ξεκάθαρη και την άλλη πλευρά, να σου άνοιγε μια άλλη οπτική, αυτή που εσύ πάνω στη σύγχυσή σου δεν είδες.

Υπάρχουν σίγουρα πολλές και διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας. Αρχικά, θα μπορούσε να ειπωθεί κάτι που αφορά τη σχέση σας, παράπονο και μη, σε ένα πρόσωπο σαν κι αυτό λόγω της οικειότητας της φιλικής τους σχέσης. Όλοι μας με κάποιους έμπιστους και κοντινούς μας ανθρώπους θα μοιραστούμε κάποια λίγο πιο σημαντικά για εμάς γεγονότα και στιγμές κι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Στην τελική, ακόμη κι αν αυτό που μεταβιβάστηκε, το θεωρείς κάπως πιο προσωπικό, ίσως να έγινε ώστε ο σύντροφός σου να πάρει μια δεύτερη γνώμη/εξήγηση πάνω στο θέμα, με σκοπό να βοηθήσει τη σχέση σας.

Ένας άλλος λόγος μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το χ παράπονο/συμβάν αναφέρθηκε απλά γιατί το έφερε η κουβέντα ως μια παρατήρηση –εν τη ρύμη του λόγου, που λέμε– και τίποτα παραπάνω. Ίσως δηλαδή η αναφορά να έγινε όχι γιατί αποτελεί κάτι που απασχολεί πολύ το σύντροφό σου (όπως λανθασμένα νομίζεις), αλλά επειδή απλά ταίριαξε πάνω στην ψ συζήτηση. Γιατί, λοιπόν, να μην πρόκειται για κάτι που ειπώθηκε σε ένα πολύ χαλαρό κι ανάλαφρο κλίμα;

Μια άλλη περίπτωση είναι, όντως, αυτό που γνωστοποιήθηκε στο τρίτο πρόσωπο να μην είναι κάτι εντελώς αμελητέο για το σύντροφό σου –πράγμα όχι απαραίτητα τρομερό, όπως εσύ νομίζεις– και, πράγματι, να δόθηκαν ενδεχομένως κάποιες επιπλέον διαστάσεις στο ζήτημα, μόνο και μόνο επειδή τη δεδομένη στιγμή ο άνθρωπός σου ήταν εν βρασμώ ψυχής κι ήθελε να ξεσπάσει. Ποιος πιο κατάλληλος απ’ το κολλητάρι του για να ανοιχτεί και να εκτονώσει ό,τι τον πνίγει;

Μπορεί, λοιπόν, το ταίρι σου να μη βρισκόταν και στην πιο ψύχραιμη φάση του, ειδικά αν είχε προηγηθεί κάποιος καβγάς σας, να είχε θολώσει, που λέμε, ενώ πολύ πιθανόν είναι όχι μόνο να μη σκεφτόταν με βάση τη λογική, αλλά, ταυτόχρονα, μπορεί να βρισκόταν και σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση -και καλύτερα που δεν τη μετέφερε στη σχέση σας.

Πόσες φορές, ωστόσο, δεν έχεις βρεθεί κι εσύ σε μια αντίστοιχη θέση; Όλα όσα έχεις ξεστομίσει στους φίλους σου μετά από έναν τσακωμό με τον άνθρωπό σου τα πίστευες πάντοτε στο 100%; Ακόμα και μεταξύ σας, ποτέ σου δε μετάνιωσες για κάτι στο οποίο εσφαλμένα έδωσες περισσότερη βαρύτητα απ’ όση του αναλογούσε;

Και στην τελική, μπορεί απλώς να του ξέφυγε! Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε! Ας δίνουμε κι ένα ελαφρυντικό στον διπλανό μας κι ας μην τον παίρνουμε εξαρχής απ’ τα μούτρα.

Ας μάθουμε, λοιπόν, να ακούμε το συνομιλητή μας. Ας γίνουμε λιγάκι πιο παρατηρητικοί κι ας αναγνωρίσουμε ως ελαφρυντικό τον αυθορμητισμό των άλλων. Δε χρειάζεται να υπεραναλύουμε τους πάντες και τα πάντα συνεχώς, μέχρι αηδίας. Ας πάψουμε να πλάθουμε σενάρια (επιστημονικής φαντασίας τις περισσότερες φορές) που μας καταβάλλουν, μας αγχώνουν και μας στεναχωρούν αναίτια. Δεν είναι αναγκαίο να βρισκόμαστε διαρκώς σε θέσεις μάχης, έτοιμοι για επίθεση. Επειδή καήκαμε μία φορά, δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα συμβαίνει εσαεί.