Αν κάτι γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο όταν το «τεντώνουμε» αυτό είναι η υπομονή. Φημολογείται ότι δεν έχει όρια -ακόμα και για τους πολύ δικούς μας ανθρώπους- αλλά εμείς είμαστε εδώ για να διαψεύσουμε τον κανόνα και να αποδείξουμε με επιχειρήματα ότι όχι μόνο έχει όρια αλλά γίνεται φιτίλι -προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές όταν τα μοτίβα επαναλαμβάνονται και παρ’ όλες τις προσπάθειές μας να αποτρέψουμε το μπαμ καταφέρνουμε μια τρύπα στο νερό.
Εκεί που δοκιμάζεται αλύπητα είναι με τους φίλους μας και τις ερωτικές τους περιπέτειες. Κι αυτό επειδή οι φιλικές σχέσεις έχουν κάτι από οικογένεια. Δεν έχει σημασία εάν οι δεσμοί είναι αίματος ή επιλογής. Σημασία έχει ότι μπορούμε να είμαστε η όσο πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού μας με τούτους τους ανθρώπους άρα μπορούμε να τους πρήζουμε και να μας πρήζουν άνετα και χωρίς τύψεις. Με αυτά τα πλάσματα που επικοινωνούμε, σχεδόν, 24/7 μπορεί να συζητήσουμε το ίδιο θέμα τριακόσιες φορές και άκρη να μη βγει. Και όσο δε βγαίνει άκρη τόσο οι ερωτήσεις επαναλαμβάνονται.
Αν υπάρχει κατηγορία ερωτήσεων που κάνει τη συζήτηση να μοιάζει με τηλεπαιχνίδι γνώσεων -κι όχι μόνο- αυτή είναι η νταλκαδιασμένη. Είναι η χρονική περίοδος που το φιλαράκι έχει ξεκινήσει το παιχνίδι με το νέο άτομο που γνώρισε και έχει τόσες πολλές ανασφάλειες και απορίες που άνετα μπορούμε να μιλάμε για τα σημάδια που παίρνει και δίνει ώρες ατελείωτες χωρίς σαφή συμπεράσματα.
Υπάρχουν όμως -συγκεκριμένα- κάποια ερωτήματα που μας βγάζουν εντελώς εκτός ελέγχου κι όχι μόνο δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να απαντήσουμε αλλά αρχίζουμε να διακωμωδούμε την κατάσταση γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να λερώσουμε το ποινικό μας μητρώο εκτός από το ότι θα μπλέξουμε άνευ λόγου κι αιτίας. Παρακάτω -και ας το θεωρήσουμε σαν οδηγό επιβίωσης από κολλητούς- θα σας δώσουμε επτά ερωτήσεις που καλό είναι να μη γίνονται πάνω από 3.000 φορές. Και καλού κακού ας κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας διότι ίπτανται και βαριά αντικείμενα από το πουθενά, καμιά φορά.
1.«Με βλέπει φιλικά;»
Το σημαντικό είναι να σε ακούει. Ο ήχος προηγείται της εικόνας άρα αν σε ακούει μπορεί και να σε δει. Οπότε έχεις ελπίδες. Μέχρι εκεί μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για την απάντησή μας. Δεν έχει σημασία να μας περιγράψεις τα πάντα με λεπτομέρειες. Αφού παρίστασθε σ’ αυτόν τον ερωτικό χορό με το υποψήφιο ταίρι σου μόνο εσύ έχεις την απάντηση. Εσύ και τα σωθικά σου που πρέπει να τα κάνεις να σταματήσουν να παίζουν ταμπούρλο κάθε φορά που συναντιέστε και να βάλεις τον εγκέφαλό σου να δουλέψει. Και με το συμπάθιο δηλαδή αλλά εάν δεν ξέρεις εσύ πώς σε βλέπει, πώς ζητάς από εμάς να σου απαντήσουμε; Δε μάθαμε ποτέ με σιγουριά τι χόρτα μασούσε η Πυθία και κατ’ επέκταση δε θέλουμε να το ρισκάρουμε μιμούμενοι τα -κατά τ’ άλλα- συμπαθέστατα μηρυκαστικά για να αποκτήσουμε ενδεχόμενες μαντικές ικανότητες έτσι ώστε να σου λύνουμε εσένα απορίες που δεν έχουν σωστή ή λάθος απάντηση. Με βεβαιότητα, όμως, θα θέλαμε να ξέρεις ότι η ερώτηση εμπεριέχει ανάγκη επιβεβαίωσης αφού ουσιαστικά εκλιπαρείς να σου απαντήσουμε αρνητικά.
2.«Μα έχουμε χίλια πεντακόσια χρόνια διαφορά, μπορεί να με θέλει;»
Η πράξη της διαφοράς ηλικίας γίνεται με μολύβι και χαρτί ή κομπιουτεράκι; Όχι μη γελάς, η απορία είναι ειλικρινής. Διότι αν η προσθαφαίρεση γίνεται διά χειρός υπάρχει η πιθανότητα του ανθρώπινου λάθους. Ενώ αν εμπλακεί η τεχνητή νοημοσύνη τύπου calculator το αποτέλεσμα θεωρείται φερέγγυο. Μετράς από πάνω προς τα κάτω ή από κάτω προς τα πάνω; Η ηλικία είναι κάτι σαν τον χρυσό; Όσο μεγαλύτερη τόσο περισσότερα τα καράτια; Μας μπερδεύετε και μας παιδεύετε και δεν είναι όλοι καλοί στα μαθηματικά. Από τη στιγμή που το σκεφτήκατε σαν, ενδεχόμενη, τροχοπέδη καλό θα ήταν να αποχωρήσετε. Το «θέλω» δε μετράει χρονολογίες γεννήσεων. Όταν το «θέλω» θέλει, τα νούμερα δεν έχουν καμία σημασία. Κοίτα λίγο τριγύρω σου και απόλαυσε αγάπες όπου οι ημερομηνίες που αναφέρονται στις ταυτότητες είναι απλώς λόγος για να σβήνουν κεράκια και να παίρνουνε ευχές και δώρα. Να τα εκατοστίσεις!
3.«Θα βγούμε αύριο οι δυο μας για πρώτη φορά, να κάνω κίνηση ή να περιμένω την επόμενη;»
Θες να σε βοηθήσουμε να παρκάρεις ή να ξεπαρκάρεις δεν καταλάβαμε. Manual έχουν μόνο τα αντικείμενα και καθόλου, αυτή, η τακτική της πιστής ακολουθίας οδηγιών δε βγήκε σε καλό όταν εμπλέκονται ψυχές και σώματα. Δε βγήκαμε όλοι από το ίδιο εργοστάσιο (ευτυχώς!) και δεν έχουμε όλοι κοινές οδηγίες χρήσης. Ναι-ναι ξέρουμε πως δε σε βοηθάμε αλλά οι φίλοι δεν είναι λυσάρια ασκήσεων να σου δίνουν μασημένη τροφή κι εσύ να την καταπίνεις για να μη γουργουρίσει η κοιλίτσα σου. Μην ψάχνεις εξιλαστήρια θύματα για να έχεις κάπου να επιρρίψεις τις ευθύνες αν κάτι δεν πάει όπως θες. Άλλο ο καημός και άλλο ο καημένος.
4.«Να στείλω πρώτα εγώ ή να περιμένω;»
Αυτό που δουλευόμαστε και μεταξύ μας, καταντάει τραγελαφικό. Αφού είναι γνωστό τοις πάσι πως ό,τι κι αν σου πούμε εσύ θα κάνεις του κεφαλιού σου. Στείλεις δε στείλεις δε θα σταματήσεις να το σκέφτεσαι κι όλοι το ξέρουμε αυτό. Οι λύσεις δεν είναι και πολλές -ήτοι δύο- οπότε οι επιλογές είναι μετρημένες. Ή θα στείλεις ή δε θα στείλεις, μη μας πεις ότι δεν το ήξερες γιατί και θα ψεύδεσαι και το ξέρεις. Και όσο πιο νωρίς το παραδεχτείς τόσο πιο γρήγορα θα ανακτήσεις την ψυχική σου ισορροπία και ίσως στείλει η άλλη πλευρά πρώτη. Σε μπερδέψαμε; Επιτέλους βρήκαμε τον τρόπο να ξε-lock-άρεις!
5.«Γιατί δε με θέλει πια;»
Εδώ η απορία εμπίπτει στην κατηγορία «ψάχνω ψύλλους στ’ άχυρα και άμα βρω κανέναν να με φτύσετε». Σε έχει πάρει από κάτω η καψούρα και υπάρχει πιθανότητα η συγκεκριμένη ερώτηση να παίζει σε λούπα με πολλές διαφορετικές, συγκαλυμμένες, εκδοχές έτσι ώστε να αποφευχθεί πιθανό μπινελίκι από τον συνομιλητή σου. Δε σε θέλει πάρ’ το απόφαση και προχώρα παρακάτω. Κλάψε, βρίσε, πόνεσε -και θα είμαστε εκεί σε κάθε ανάγκη σου από αγάπη- αλλά μη μας πρήζεις το συκώτι. Άμα το συζητάμε δηλαδή κανένα χρόνο θα σε θέλει; Αν ισχύει κάτι τέτοιο θες να μονολογούμε όλη μέρα «γιατί δεν κερδίζω το τζόκερ;»
6.«Μήπως με το φτύσιμο κολλήσει;»
Με το φτύσιμο κολλάνε μόνο τα γραμματόσημα και τα παλιά χιλιάρικα στο κούτελο του μπουζουκτσή. Φτύσε εσύ κι αν κολλήσει να μας φτύσετε κι εμάς. Είναι άλλο το «προκαλώ το ενδιαφέρον με λίγο φεύγα-θέλω» κι άλλο το «αδιαφορώ για να κολλήσεις». Έχετε δει πολλούς να ενδιαφέρονται όταν εσείς αγοράζετε αγρόν; Μη βιαστείτε να απαντήσετε θετικά. Το φαινομενικό κόλλημα με φτύσιμο είναι ευσεβής, ναρκισσιστικός πόθος και πιάνει μόνο στις ταινίες. Το ζητούμενο δεν είναι το happy end. Το ζητούμενο είναι το no end. Ως το άπειρο κι ακόμη παραπέρα!
7.«Γιατί δεν κάνει την πρώτη κίνηση;»
Εδώ εξαρτάται ποιος έχει φέρει τη μεγαλύτερη ζαριά. Τι, δεν παίζετε τάβλι; Σκάκι μήπως; Ξερή; Ποιο είναι το χρονικό περιθώριο που έχει ο άλλος να κάνει την κίνησή του; Ενημερώθηκε ή ζει στα σκοτάδια; Άναψε πράσινο να ξεκινήσει ή είναι βαθύ πορτοκαλί; Πολλές οι απορίες και τελικά μπήκε το πρόβλημα στη σωστή του βάση; Και στην τελική ακόμη και την κολοκυθιά να παίζετε πρέπει να τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Τι θα λέγατε να το δούμε στο φλιτζάνι; Το μέτρημα ξεκινάει από το ένα ή το μηδέν; Ψάξε-ψάξε δε θα το βρεις!
Η υπομονή έχει όρια. Κι εμείς είμαστε κοινοί θνητοί που κάποια στιγμή θα λυγίσουμε και θα αρχίσουμε το δούλεμα τύπου ψιλό γαζί γιατί μας έχει πρήξει με τις ίδιες απορίες χρόνια ολάκερα, ο φίλος, που στο τέλος ακόμη κι ένας γνωστός να ζητήσει τη συμβουλή μας για το νέο του νταραβέρι θα μας ανέβει η πίεση και το αίμα στο κεφάλι σε χρόνο dt. Και αυτό δεν έχει να κάνει με το φυσικό μας μπόι.
Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
