Bon viveur∙ εκείνοι που ξέρουν να περνούν καλά

Ταξιδεύοντας ανοίγει το μυαλό σου, βλέπεις άλλες κουλτούρες, αλλιώτικα ήθη κι έθιμα, ξεχωριστούς πολιτισμούς και πολλούς ανθρώπους διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας κι αισθητικής. Λίγοι από εμάς δεν αγαπάμε τα ταξίδια κι επίσης ελάχιστοι έχουμε ταξιδέψει τόσο όσο λαχταράει η ψυχή μας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γυρίσει τον κόσμο σχεδόν ολάκερο και που είναι σε θέση να σε τοποθετήσουν κάπου μέσα στη δεκαετία του 1960 –ας πούμε– νιώθοντας ότι ζεις κι εσύ εκεί, ακόμη κι αν γεννήθηκες το 2000, απλά και μόνο ακούγοντάς τους να σου εξιστορούν ιστορίες της ζωής τους ή παρατηρώντας τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων που περνούν.

Αν θα ξεχωρίζαμε κάποιους ως ειδική κατηγορία, είναι οι bon viveur εκεί γύρω στα 50 –και ναι, δεν είναι πάγιο το νούμερο, καθότι μπορεί να είναι και πιο νέοι ή λίγο πιο μεγάλοι σε ηλικία– που αγαπούν τη ζωή έτσι απλά, τους αρέσουν τα ταξίδια, η καλοπέραση, το καλό φαΐ, το παλιό κρασί, το γυναικείο φύλο κι είναι σε διαρκή αέναη κίνηση, γιατί έτσι νιώθουν καλά, ζωντανοί και σαν έφηβοι ξανά. Είναι εκείνοι που μπορεί να κράξουμε επειδή παλιμπαιδίζουν, λες και μας έκλεψαν το τόπι (και τώρα τι θα κάνουμε;) κι είναι κι αυτοί που εκπέμπουν μια αριστοκρατική, σχεδόν ρετρό, ατμόσφαιρα όταν σου μιλάνε και νιώθεις λίγο σαν την Γκρέτα Γκάρμπο στη «Νινότσκα».

Συνήθως αγαπούν να γίνονται το κέντρο της προσοχής και μ’ ευχαρίστηση θα τους δεις να διηγούνται ένα τους ταξίδι, μια τους περιπέτεια, μια ερωτική απογοήτευση ή ένα μεγάλο έρωτα με κάθε λεπτομέρεια και με το συναίσθημα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους και στον ήχο της φωνής τους. Δεν ντρέπονται για ό,τι έζησαν ή θέλουν να ζήσουν κι έχουν –ασχέτως ηλικίας– στόχους βραχυπρόθεσμους ή και μακρινούς. Είναι πάντα βέβαιοι πως ό,τι θέλουν, μπορούν να το καταφέρουν κι είναι άξια θαυμασμού η αυτοπεποίθηση που βγάζουν.

Τούτη η φάρα αγαπάει ιδιαίτερα να φλερτάρει μια γυναίκα, είτε προβάλλοντας ως μέσο την οικονομική του εύπορη κατάσταση (τον λες και καρικατούρα κατ’ εμέ) είτε προσπαθώντας να μπει στο μυαλό της με τις γνώσεις του, τις εμπειρίες του, το δυναμισμό και το ρομαντισμό του μερικές φορές. Το σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς –χωρίς να είναι ο κανόνας αυτός φυσικά– είναι εξαιρετικοί ρήτορες, ευγενικοί, εκλεπτυσμένοι και διακριτικοί. Υφίστανται βέβαια και κάτι τύποι που αν και 60+ τους βλέπεις να χορεύουν techno και να χοροπηδάνε σαν τα κατσίκια πάνω σε γιοτ, αλλά αν αυτοί έτσι είναι ευτυχισμένοι, ποιοι είμαστε εμείς που θα τους κρίνουμε; Ας χοροπηδάνε οι άνθρωποι ελεύθερα.

Είτε ανταποκριθείς, λοιπόν, στο ενδιαφέρον που θα σου δείξουν είτε όχι, το βέβαιο είναι πως θ’ απολαύσεις τη διαδικασία, αφού σε βάζουν σ’ έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Σ’ εκείνον τον δικό τους καλά οριοθετημένο μα και τόσο ελεύθερο συνάμα κόσμο. Θα είναι σαν να ζεις σε ταινία, αλλά δε θα είναι ταινία. Θα αναρωτιέσαι αν ακόμη υπάρχουν τέτοιοι άντρες άσχετα με το αν θα ήθελες να τον έχεις δίπλα σου σαν ταίρι, σαν φίλο ή καθόλου. Θα σου αρέσει που σου συμπεριφέρεται σαν να είσαι το πιο πολύτιμο πλάσμα πάνω στον πλανήτη και θ’ απολαμβάνεις την περιποίηση και την προσοχή που θα σου δίνει χωρίς εγωισμούς και παιδιαρίσματα.

Βλέπετε, αυτή η ειδική κατηγορία αντρών δε θα σε φτύσει για να κολλήσεις, ούτε θα σου κάνει τον αδιάφορο αν νοιάζεται πραγματικά. Θα ασχοληθεί μόνος του με τα προβλήματά της ψυχής του και δε θα προσπαθήσει να βρει αποκούμπι πουθενά. Γιατί αν δεν τον ενδιαφέρεις αληθινά, θα το καταλάβεις. Δεν παίζει παιχνίδια. Δεν έχει χρόνιο για τέτοια και το έχει καταλάβει λόγω εμπειρίας.

Θα προσπαθήσει να σε κερδίσει με την πραγματική υπόσταση του εαυτού του. Θα τον δεις να σου μιλάει στα ίσια κι αν είναι τυχερός και σου αρέσει και σένα, τότε εγώ κουμπάρα αγαπημένη! Αν πάλι όχι, δε θα πεθάνει κιόλας. Γιατί ξέρει πως η ζωή σου δίνει και σου παίρνει. Τίποτα δεν είναι δικό μας για πάντα κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα θα περνάμε και τόσο λιγότερο θα βασανίζουμε εμάς και τους άλλους.

Γνωρίζει πως την ευκαιρία είτε την αρπάζουμε απ’ τα μαλλιά είτε δεν γκρινιάζουμε σαν κακομαθημένα πεντάχρονα για τη μαλακία που κάναμε και την αφήσαμε να μας ξεφύγει. Πάμε παρακάτω και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να περνάμε καλά εμείς κι αυτοί που έχουμε στο πλευρό μας.  Αυτό δεν κάνει, άλλωστε, ένας bon viveur με μεγάλη μαεστρία; Ξέρει να περνάει καλά!