Ευχαριστιέσαι το σεξ ή κοιτάς μόνο να ευχαριστείς τον άλλον;

Τα ρούχα στο πάτωμα κι η σάρκα γυμνή στο κρεβάτι. Οι ανάσες βαραίνουν και τα χέρια ανακαλύπτουν το δέρμα. Ο ερεθισμός είναι πια απολύτως ορατός και για τους δυο κι όλα προμηνύουν ένα καυτό κρεβάτι. Ένα άγγιγμα στην πλάτη είναι ικανό να σε ανατριχιάσει. Ένα φιλί στο λαιμό και το χέρι μέσα απ’ το εσώρουχο σε πάνε σ’ άλλες διαστάσεις. Παρακαλάς η κορύφωση ν’ αργήσει. Ή, αν έρθει πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα ήθελες, να ακολουθήσει κι άλλη!

Κάπου ανάμεσα στα χάδια και στα βογκητά, νιώθεις ένα χέρι να σε κατευθύνει χαμηλά, σ’ εκείνο το σημείο που γνωρίζεις πως μόλις ακουμπήσει η γλώσσα σου, ο άνθρωπος που σε φτιάχνει τόση ώρα θα δει νεράιδες να πετάνε και θ’ ακούει ουράνια πλάσματα να τραγουδούν. Άλλωστε, ξέρεις ακριβώς τι θα κάνει τον παρτενέρ σου να απογειωθεί. Κι αν δεν ξέρεις, τα βογκητά του θα σε καθοδηγούν. Μα δεν το είχες σκοπό ακόμη. Ναι, το ήθελες, θα σε καυλώσει κι εσένα περισσότερο αλλά όχι εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Είχες ανάγκη κι άλλα χάδια κι άλλα φιλιά κι άλλα χουφτώματα. Όμως δε μιλάς, δε δείχνεις κάτι κι υπακούς για να ευχαριστήσεις τον ερωτικό σου σύντροφο.

Μήπως καταπιέστηκες; Μήπως για λίγο έχασες τον ερεθισμό σου κι έπρεπε να φέρεις στο μυαλό σου τις σκηνές που προηγήθηκαν για να επανέλθεις; Ή δε σ’ ενόχλησε καθόλου; Το έκανες επειδή εσύ το γούσταρες ή επειδή γνώριζες πως θα ευχαριστήσει το ταίρι σου; Η συνέχεια σε ικανοποίησε ή δεν έχει τόση σημασία τι θες εσύ, αλλά μόνο τι θα κάνει τον ερωτικό σου παρτενέρ να χύσει ικανοποιημένος;

Μέσα σε μια ερωτική συνεύρεση, η οποία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο άνθρωπο ή κι όχι, σίγουρα υπάρχουν φάσεις που όλοι μας βάλαμε σε προτεραιότητα τις επιθυμίες και τα γούστα του ανθρώπου με τον οποίο πηδιόμαστε. Γιατί έτσι γουστάρουμε, γιατί είμαστε καψούρηδες, γιατί είμαστε δοτικοί. Και κάποιοι θέλουμε αυτό να συμβαίνει κι ανάποδα. Να τα δίνουμε όλα, αλλά να τα παίρνουμε κι όλα. Δε λέμε να κρατάμε λογαριασμό, αλλά να υπάρχει μια συμπαντική ισορροπία που θα κάνει κι εμάς να καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικοί είμαστε για τον άλλο. Πως μπήκε στη διαδικασία να καταλάβει τι μας καυλώνει ακαριαία, ποια στάση μας τρελαίνει και πού πρέπει να βάλει τη γλώσσα του για να δούμε κι εμείς άστρα και χρυσόσκονες.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν δεν υπάρχει αυτή η ισορροπία από δική μας επιλογή; Υπάρχουν άνθρωποι που παραδέχονται πως η ικανοποίηση του συντρόφου τους έχει μεγαλύτερη σημασία για ‘κείνους απ’ τη δική τους προσωπική ευχαρίστηση. Και φυσικά εννοείται πως κανείς δεν είναι σε θέση να κρίνει κανέναν. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνα τα ζευγάρια που θέλουν κι οι δύο να πηδιούνται έτσι ώστε η ικανοποίηση να ‘ναι μοιρασμένη στα ίσα. Όσο πιο στα ίσα γίνεται. Να ‘ναι αμφίδρομη και να έχει κάτι από ‘κείνη την τρέλα που μόνο οι εραστές έχουν μεταξύ τους την ώρα που τα βλέμματά τους συμφωνούν πως πρέπει να γίνουν αμέσως ένα!

Ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως όταν βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τις δικές μας επιθυμίες στο σεξ, κατά συρροή, ίσως να ‘μαστε ανασφαλείς και να φοβόμαστε την απόρριψη. Λένε πως όσοι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία ανθρώπων προτιμούν να ικανοποιούν πλήρως τον ερωτικό τους σύντροφο –χωρίς να δείχνουν τι πραγματικά οι ίδιοι θέλουν– επειδή το να μπουν στη διαδικασία να ζητήσουν κάτι για τον εαυτό τους θα τους δημιουργήσει μεγαλύτερο άγχος και στρες. Οπότε προτιμάνε την υποταγή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εξωτερικεύουν εκείνα που τους ερεθίζουν με τον ίδιο τρόπο που αυτοί κάνουν τον εραστή ή την ερωμένη τους να χύνει με απόλυτη ικανοποίηση και να ζουν με την ψευδαίσθηση πως έτσι είναι ευχαριστημένοι κι οι ίδιοι.

Το καλό σεξ θέλει αμφίδρομη χημεία. Ξεκινάει απ’ τον εγκέφαλο και καταλήγει σε οργασμό. Αν εγκεφαλικά δύο άνθρωποι δεν έχουν ενωθεί ουσιαστικά, τα σώματα απλώς θα ικανοποιήσουν βιολογικές ανάγκες. Κι αυτό δεν είναι κακό. Απλώς δεν είναι έρωτας. Είναι πήδημα!