Φωτιά ο ένας;· αέρας ο άλλος!

Όσοι είναι οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο τόσοι και οι χαρακτήρες τους. Χωριζόμαστε σε κατηγορίες και υποκατηγορίες ανάλογα με τα χαρακτηριστικά μας, αλλά όλοι έχουμε κάτι που μας κάνει μοναδικούς. Γενικά μιλώντας και στοχεύοντας σε βασικά γνωρίσματα μιας προσωπικότητας θα έλεγε κανείς πως υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που δείχνει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του «εγώ» μας. Δείχνει δηλαδή το γενικό φάσμα του ποιοι είμαστε και με αυτό σαν λάβαρο αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις που βιώνουμε.

Άλλοι είναι δυναμικές προσωπικότητες, άλλοι πιο στατικές, άλλοι εκφράζονται περισσότερο, άλλοι είναι παρορμητικοί κι είναι και οι λεγόμενοι «πάω όπου φυσάει ο άνεμος» που ανάλογα με το τι τους συμφέρει προσαρμόζονται. Αυτές οι προσωπικότητες καλούνται να συνάψουν σχέσεις μεταξύ τους. Να ενωθούν δύο διαφορετικοί χαρακτήρες για να έρθει η χαρά.

Κυκλοφορεί η φήμη ότι για να προκύψει κάτι αξιόλογο θα πρέπει αυτές οι προσωπικότητες να συμπληρώνουν η μία την άλλη έτσι ώστε να έχουν όσο πιο ομαλή συνύπαρξη γίνεται. Θετικό ο ένας; Αρνητικό ο άλλος. Φωτιά ο ένας; Νερό ο άλλος. Να σβήνουν για να μην υπάρχουν εντάσεις. Να είναι λείες οι γωνίες για να μην κόβουν πολύ. Θεωρείται, δηλαδή, πιο λειτουργικό να να μην είναι ίδιοι. Να είναι συμβατοί, αλλά χωρίς σπινθήρες.

Είναι και κείνα τα ζευγάρια όμως που ξεφεύγουν από τα στερεότυπα. Που η φωτιά θέλει αέρα για να φουντώσει κι όχι νερό να σβήσει. Κι είναι ο αέρας που θέλει να «χαϊδεύει» τη φωτιά. Εκείνα τα ζευγάρια που είναι από μόνοι τους ολόκληροι και οι συμβατότητες είναι από τα τελευταία πράγματα που επιθυμούν. Ίσως η διαδρομή να αποδειχθεί λίγο κακοτράχηλη μέχρι να ορίσουν τα όρια τους έτσι ώστε οι κόντρες να εξομαλύνονται. Ακολουθούν μια πορεία σχέσης έξω από κολλημένα στερεότυπα και πολύ τους αρέσει που ο άνθρωπός τους μπορεί και μόνος του, αλλά και δεν μπορεί. Ένα συνεχές πήγαινε-έλα στο μεταξύ τους ακόμη κι αν ζουν κάτω από την ίδια στέγη.

Ένας συνδυασμός που αν κρατηθούν ο σεβασμός κι ο θαυμασμός μπορεί να κάνει θαύματα. Γιατί ο ένας θα παρακινεί τον άλλο. Θα βγάζει από μέσα του το καλύτερο κομμάτι του και θα προσπαθεί να χαλιναγωγήσει το χειρότερο. Μία σχέση που δε σε αφήνει να ξεχαστείς, γιατί αυτό που σε εξιτάρει είναι να κερδίζεις κάθε μέρα μια ακόμη ευτυχισμένη στιγμή. Άλλωστε ποιος αέρας δε λατρεύει να λικνίζεται μέσα στη φωτιά και ποια φωτιά δε θεριεύει με τον αέρα;

Πολλοί θα πουν πως μια τέτοια σχέση μόνο καβγάδες μπορεί να έχει, αλλά αυτό συμβαίνει όταν ο εγωισμός είναι μεγάλος χωρίς διάθεση να περιοριστεί. Και φυσικά υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις. Το μεγάλο στοίχημα όμως ανάμεσα σε δύο τέτοιες προσωπικότητες είναι να μικρύνει ο εγωισμός. Γιατί όσο πιο μικρός είναι τόσο πιο απυρόβλητος. Όσο πιο απυρόβλητος τόσο πιο σπάνια προσβάλλεται, αλλά και όσο πιο σπάνια προσβάλλεται τόσο πιο απόλυτος όταν πληγωθεί, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όμως αυτό είναι κάτι που η πραγματική αγάπη μπορεί να γιατρέψει. Η αγάπη όχι ως συναίσθημα μόνο, αλλά και ως πράξεις.

Όλα είναι πιο σπιντάτα σε μια τέτοια συνύπαρξη. Τα μυαλά δουλεύουν γρήγορα αλλά όχι απαραίτητα προς την ίδια κατεύθυνση -κι αυτό είναι και το μαγικό της υπόθεσης-, η ανεξαρτησία είναι δεδομένη μέσα στα πλαίσια που δεν προσβάλλεται η αξιοπρέπεια του συντρόφου μας κι η επικοινωνία είναι απαραίτητο συστατικό της όσο πιο ευτυχισμένης συμβίωσης γίνεται. Λάθη θα γίνουν, άνθρωποι είμαστε, αλλά σημασία έχει να επικοινωνούμε σεβόμενοι τον άλλον με ώριμη σκέψη χωρίς εγωισμούς.

Είναι όσο δύσκολο ακούγεται, σας διαβεβαιώ. Δεν πλησιάζει καν το ιδανικό, αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν θα μπορούσε. Είναι όμως συνάμα και τόσο αληθινό. Γιατί τα δυναμικά ζευγάρια που είναι μαζί από συνειδητή επιλογή, όσο και να μην τους φαίνεται είναι ο ένας συμβατός με τον άλλον. Προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ του «εγώ» τους και του «εμείς» κι όταν το καταφέρνουν -όσο είναι ανθρωπίνως εφικτό- είναι στ’ αλήθεια ελεύθεροι σε σχέση. Και μαζί και μόνοι. Πάντα όμως στην ίδια ομάδα. Κι αυτό δείχνει πως ο αέρας κι η φωτιά όσο καταστροφικά στοιχεία μπορούν να γίνουν από μόνα τους μεταμορφώνονται σε ανίκητα όταν ενωθούν.