Όσοι μετανιώνουν καλό είναι να το δείχνουν

Όλη μας η πέραση από αυτή την πλάση είναι ένα συνεχές αλισβερίσι της υπάρξής μας με τους άλλους. Η διάρκεια αυτού του «πάρε-δώσε» ποικίλει κατά περίπτωση. Κάποιες ζωές συναντιούνται για λίγο, άλλες περισσότερο κι είναι κι εκείνες οι ζωές που στέκονται η μια δίπλα στην άλλη λες και έχουν κολλήσει με τσιμεντόκολλα. Είναι εκείνοι που μπαστακώνονται και δεν ξεκουνάνε και είναι ευχής έργον όταν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι που παρ’ όλες τις παραξενιές μας μάς αποδέχονται και δεν μπορούν χωρίς εμάς. Εκείνοι που ξέρουμε και μας ξέρουν σαν κάλπικες δεκάρες και ακόμη κι οι στενάχωρες καταστάσεις καταφέρνουν να ξεπεραστούν όσα εμπόδια κι αν υπάρχουν.

Είμαστε ευγνώμονες για τη δυνατότητα να μπορούμε, μέσα σε αυτό τον παλαβό κόσμο, να έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και με άλλα έμβια όντα εκτός από μας. Κι ευχόμαστε να χαίρονται κι εκείνοι όσο κι εμείς. Αλλά για να είναι δίπλα μας και να επιμένουν υπομένοντας μάλλον κάτι γίνεται καλά. Φίλοι, οικογένεια, σύντροφοι. Πολύτιμα εφόδια για να εξελισσόμαστε ως άνθρωποι. Άλλοτε χαρούμενες κι άλλοτε στενάχωρες στιγμές μα πάντα μαζί. Και νιώθουμε πιο δυνατοί όταν οι «σύμμαχοί» μας είναι ακέραιοι. Όταν δεν άγονται και φέρονται ανάλογα με ενδεχόμενα προσωπικά οφέλη, όπως κι αν ερμηνεύσει κάποιος τη λέξη αυτή.

Σημαντικό ρόλο, όμως, στην περαιτέρω εξέλιξή μας παίζουν και οι «περαστικοί». Αυτοί που έγιναν φίλοι μας για λίγο ή για πολύ, γνωστοί που είχαν τις προϋποθέσεις να γίνουν κάτι παραπάνω, σόγια που τελικά δεν ταίριαξαν τα χνώτα μας και έφυγαν ή φύγαμε εμείς ξεμπλέκοντας τις ζωές μας μια και καλή. Είναι όμως πάντα «μια και καλή»; Γιατί ενώ υπάρχει η πεποίθηση πως έκοψε το αυγολέμονο και δεν ευόδωσαν κάποιες σχέσεις -πάσης φύσεως- υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις ανθρώπων που μετανοιώνουν για την απομάκρυνση αυτή. Υπάρχουν φίλοι που μπορεί να θέλουν να ξαναγυρίσουν στη ζωή μας ή εμείς στη δική τους κι υπάρχουν άνθρωποι που ενώ έχουμε να συναντηθούμε είκοσι χρόνια πολύ θα θέλαμε να καθόμασταν ξανά σ’ ένα τραπέζι και να κάνουμε φιλοσοφικές συζητήσεις παντός είδους και ύφους.

Η μετάνοια, ως  έννοια, έχει να κάνει με κατανόηση των δικών μας λαθών ή κι απραξίας κάποιες φορές, Η μετάνοια δεν είναι ήττα, Ίσα-ίσα δείχνει δύναμη ψυχής κι αποφασιστικότητα όταν είναι από καρδιάς. Όταν έχει να κάνει με συναισθήματα κι αγάπη. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα, φυσικά, αν θα είναι «για πάντα» αυτή τη φορά αλλά αυτό ισχύει είτε οι σχέσεις έχουν διακοπεί για κάποιο διάστημα είτε όχι. Ποτέ δεν είμαστε σίγουροι ότι μια φιλία θα είναι παντοτινή και πολύ περισσότερο για έναν έρωτα. Αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε διαρκώς να μάθουμε και να δεχτούμε εμάς και κατ’ επέκταση και τους δικούς μας ανθρώπους.

Σημασία έχει οι σχέσεις να είναι ειλικρινείς. Απλές, κατανοητές κι άμεσες. Κι έτσι θα μπορέσουν να γίνουν λειτουργικές, θετικές και ελπιδοφόρες. Σαφώς και θα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα όσο κινούμαστε μέσα στο Μάτριξ κι εννοείται ότι δε χαραμίζουμε τον χρόνο μας για πλάκα. Αυτονόητο είναι να χάνουμε μάχες και κατ’ επέκταση «συμπολεμιστές». Σημαντικό είναι τι μας αφήνουν κι αυτοί που χάθηκαν αλλά πιο διδακτικό είναι τι μαθαίνουμε από αυτούς που προσπαθούν να μας μάθουν απ’ την αρχή. Δείχνει κότσια, αν μη τι άλλο.

Αυτοί που μένουν δίπλα μας έχουν ήδη αποφασίσει πως ό,τι και να γίνει θα είναι εκεί, Χωρίς πέρα-δώθε. Αμετανόητα αποφασισμένοι. Από την άλλη μεριά πυροτεχνήματα είμαστε κι εμείς στις ζωές άλλων. Δύο χέρια χτυπάνε παλαμάκια λέει ο σοφός λαός. Οπότε όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τις αυτού μεγαλειότητες, τις αφεντομουτσουνάρες μας. Κι είμαστε κι εμείς αμετανόητα αποφασισμένοι να μείνουμε δίπλα σε κάποιους ανθρώπους. Κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο για όσο είμαστε ικανοί να το καταφέρνουμε.

Εκείνοι που έφυγαν από τον κύκλο μας, για τα καλά, στο καλό να πάνε κι άλλο κακό να μην τους βρει.

Εκείνοι, όμως, που μετανοιώνουν καλό είναι να το δείχνουν. Με πράξεις και προσπάθεια τόση όση δε θα μοιάζει επιτηδευμένη. Και τότε μπορεί να μεγαλώσει αυτός ο δικός μας προσωπικός γαλαξίας. Διάττοντες αστέρες θα υπάρχουν για πάντα. Διάττοντες αστέρες γινόμαστε κι εμείς. Σημασία έχει όμως να αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες. Είτε είναι οι δικές μας είτε των άλλων. Λίγη αντικειμενικότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!