Παρόρμηση αλλά με μέτρο

Έχουμε πολλές κακές συνήθειες, αλλά το να πηγαίνουμε γυρεύοντας να βρούμε τον μπελά μας είναι μία απ’ τις κάκιστες, θα τολμούσε κανείς να πει. Δεν έχει σημασία σε ποιον τομέα της ζωής μας μπορεί να βάζουμε τα χεράκια μας και να βγάζουμε τα ματάκια μας, αλλά είναι γεγονός πως όταν η παρόρμηση μας χτυπάει την πόρτα μεταμορφωνόμαστε σαν άλλοι Dr Jekkyll και Mr Hyde. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον, γιατί για κάποιους από μας αυτή η διχασμένη προσωπικότητα είναι το φυσικό μας!

Ας πάρουμε το σούπερ μάρκετ για παράδειγμα. Πόσες φορές έχουμε πάει νηστικοί, λυσσασμένοι απ’ την πείνα, με το στομάχι μας να παίζει σόλο σε φα δίεση κι οι ήχοι που βγαίνουν από εκεί είναι πιο δυνατοί κι από βρυχηθμό δεινοσαύρου, για να ψωνίσουμε ό,τι μας λείπει; Πόσες αχρείαστες βλακείες και ταυτόχρονα θερμιδικές βόμβες έχουμε αγοράσει κάθε, μα κάθε, φορά που επισκεπτόμαστε τον παράδεισο του καταναλωτή πεινασμένοι; Και δεν είναι μόνο που δε μας κόβει εμάς και γινόμαστε έρμαια του μάρκετινγκ, αφού όλα τα προϊόντα της συνομοταξίας των σνακ και της σοκολάτας είναι φάτσα κάρτα με το που μπαίνεις, είναι και που ενώ είχαμε υπολογίζει να ξοδέψουμε το χι ποσό, καταλήγουμε να έχουμε χαλάσει και το χι και το ψι και το ωμέγα και τα περισσότερα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Δηλαδή, και πεινασμένοι με προοπτική να πίνουμε σόδες ακατάπαυστα σε λίγη ώρα κι άκρως καταναλωτικά πλάσματα και ταπί και ψύχραιμοι μέχρι νεοτέρας.

Μία άλλη κατάσταση εθελούσιας αυτοκαταστροφής είναι όταν τα νεύρα μας έχουν χτυπήσει κόκκινο και θέλουμε εκείνη ακριβώς τη στιγμή –που, άνετα, θα μπορούσαμε να κάνουμε φόνο, αν δεν υπήρχαν οι συνέπειες κι οι κυρώσεις του νόμου– να βρούμε το δίκιο μας. Λάθος μέγα και τρανό. Καθότι ακόμη κι αν έχουμε δίκιο, με τη συμπεριφορά μας θα το χάσουμε και θα καταλήγουμε να ζητάμε συγγνώμη, επειδή θυμίσαμε πρωτόγονο ον τον εικοστό πρώτο αιώνα. Ως επί το πλείστον, τέτοιες φάσεις καταλήγουν στη φράση: «Ζητώ συγγνώμη που παραφέρθηκα, αλλά μ’ έπνιξε το δίκιο». Ναι, και; Να το βράσω το δίκιο μας. Γιατί χάσαμε τον αυτοέλεγχό μας κι απογοητεύσαμε εμάς. Οι άλλοι μας βλέπουν σχεδόν με λύπηση. Οπότε; Φανήκαμε μαλάκες ένθεν και κείθεν; Αφήστε, απαντώ εγώ, φανήκαμε και με περικεφαλαία μάλιστα.

Τρίτη καραμπινάτη περίπτωση είναι τα πρώτα ραντεβού. Τα ερωτικά ραντεβού εννοούμε γιατί για καύλα θα μιλήσουμε, οπότε αν πάμε σε επαγγελματικό ραντεβού ερεθισμένοι σεξουαλικώς, το πιθανότερο είναι να μας θαυμάσουν σε κάποια ερωτικού περιεχομένου ταινία. Λέγαμε, λοιπόν, πως επίσης μέγα σφάλμα είναι να πάμε σε πρώτο ραντεβού φουλ καυλωμένοι. Γιατί το πιθανότερο είναι η πείνα να φαίνεται στο βλέμμα μας κι οι κινήσεις μας να ‘ναι σπασμωδικές έως επιτακτικές. Οπότε καλό είναι να ‘χουμε πρώτα δει την ερωτικού περιεχομένου ταινία μόνοι μας και μετά μπορούμε άνετα και χαλαρά να πάμε να διασκεδάσουμε και να μαγέψουμε τον πιθανό μελλοντικό ερωτικό μας σύντροφο.

Θα πρέπει, λοιπόν, το συναίσθημα του κορεσμού, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, να ‘ναι απ’ τα πρώτα μελήματά μας, αν θέλουμε να μην παρεκτρεπόμαστε. Η αυτοκυριαρχία κι η αυτοπειθαρχεία μας είναι στοιχεία που θα μας δώσουν την ευκαιρία να αποκτήσουμε την εσωτερική ηρεμία που όλοι θέλουμε τόσο, μα τόσο, πολύ. Σε καμία περίπτωση, δε θα πρέπει να γίνουμε ακριβώς το αντίθετο, όμως. Διστακτικοί, δειλοί και ρομποτάκια. Απλά θα χρειαστεί να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω με ηρεμία, όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες κι ο χαρακτήρας του καθενός. Κι η πιο μικρή επιτυχία θα φέρει τη μεγαλύτερη και θα παίρνουμε κουράγιο για την επόμενη.

Διψάς για παρόρμηση, το ξέρω, αλλά κάνε μια εικόνα, παραβολική και σκέψου ότι δίπλα στο μπουκάλι με το νερό έχει ένα ολόιδιο με τσίπουρο. Ρίξε διπλή ματιά πριν το πιεις, μύρισέ το, αν είναι ανάγκη, γιατί αντί να ξεδιψάσεις θα πάρεις φωτιά κι αυτό είναι καμιά φορά επικίνδυνο για την υγεία!

Κάνε ένα βήμα πίσω για ν’ αξιολογήσεις τις συνέπειες. Απ’ την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη σου επιθυμία. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις να κρίνεις σωστά και να πράξεις αναλόγως. Η ζωή θέλει λίγο απ’ όλα. Αρκεί να τα χρησιμοποιούμε προς όφελός μας, χωρίς να βλάπτουμε κανέναν.