Σεξισμός∙ θύματά του κι οι άντρες

Σεξισμός· λέξη αρνητική, με υποτιμητικότατη σημασία, η οποία –όταν κι όποτε χρησιμοποιείται άμεσα ή έμμεσα– προσπαθεί να επιβάλει στερεότυπα, να ξεκαθαρίσει τις θέσεις των δύο φύλων μέσα στην κοινωνία και με απέλπιδες προσπάθειες θέλει να μας πείσει ό,τι κάποιο από τα δύο φύλα είναι ανώτερο απ’ το άλλο.

Απ’ τη μία πλευρά οι γυναίκες, όπου αποδεδειγμένα έχουμε δεχθεί –και δεχόμαστε ακόμη– απύθμενο σεξισμό κι απ’ την άλλη οι άντρες που προσπαθούν να ισορροπήσουν στον ρόλο του δυνατού και του μάτσο και με δυσκολία θα τους αφήσουμε να παρεκκλίνουν κάνοντας κάτι διαφορετικό, πιο ευαίσθητο, χωρίς να τους κρίνουμε ή να τους χλευάσουμε.

Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως τα θηλυκά, έχοντας κατακτήσει πολλές –κοινωνικά κατασκευασμένες– «αντρικές» κορυφές, έχουμε διεισδύσει πια σε –στερεοτυπικά– ανδροκρατούμενους επαγγελματικούς χώρους, φοράμε αντρικά ρούχα με περηφάνια, σε πολλές από εμάς αρέσει να αρωματιζόμαστε με αντρικά αρώματα κι επίσης ενίοτε μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη  γυναικεία, τάχα, «αδυναμία» μας κατ’ επιλογή, αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι.

Από κόρες ακόμη, αν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι από τους γονείς μας θα αρχίσουμε τα «μαμάκα μου» και τα «μπαμπακούλη μου» με χαριτωμενιά και νάζι, ακόμη κι αν δεν είναι συνηθισμένο κόλπο μας, ούσες πιο δυναμικές. Ενώ, απ’ την άλλη, οι γιοι μεγαλώνουν με την εντολή πως «οι άντρες δεν κλαίνε και δεν παρακαλάνε»!

Ως γυναίκες, όμως, έχουμε ήδη ξεκινήσει την επανάστασή μας κι όποτε μας δίνεται η ευκαιρία (δυστυχώς συχνά) ξεκαθαρίζουμε ότι δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας κατηγοριοποιεί και να μας προσβάλλει με βάση το φύλο μας. Και πολύ καλά κάνουμε, και λίγα λέμε κι έχουμε πολλά ακόμα να πούμε, είναι η αλήθεια, γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας για την εξάλειψη όλων αυτών των προκαταλήψεων.

Τι γίνεται, όμως, με τα υπέροχα αρσενικά όπου ακόμη κι αν επιλέξουν να φορέσουν ροζ μπλουζάκι (το πιο απλό πράγμα), σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να αμφισβητήσει τον ανδρισμό τους, εξαιτίας του χρώματος ενός υφάσματος; Πόσο εύκολο είναι για ‘κείνους να γίνουν αισθητικοί, κομμωτές ή φιλόλογοι χωρίς να πρέπει να απολογηθούν στο επικριτικό βλέμμα της πλειοψηφίας; Και στην τελική, γιατί πρέπει όλοι να είμαστε ίδιοι; Και ποιος ορίζει τι κάνει τον άντρα άντρα και τη γυναίκα γυναίκα; Και γιατί πρέπει η γυναίκα να ‘ναι πάντα γατούλα κι ο άντρας πάντα γουρούνι; Είναι τραγελαφικό να προσπαθείς να επιβεβαιωθείς μειώνοντας κάποιον άλλο επειδή δε σου μοιάζει.

Σημασία έχει να ‘σαι εντάξει, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Δε σε κάνει λιγότερο ή περισσότερο άντρα το επάγγελμά σου ούτε το αγαπημένο σου χρώμα. Σε κάνει, όμως, λιγότερο έξυπνο και σοβαρό το να κρίνεις κάποιον εξαιτίας του χτενίσματός του ή της φωνής του ή του περπατήματός του.

Ξέρετε κάτι; Δε θα αλλάξει ποτέ αυτός ο κόσμος, αν συνεχίζουμε να αναπαράγουμε τις πλύσεις εγκεφάλου που μας έχουν κάνει από παιδιά, επειδή έχουν καταφέρει να μας πείσουν πως αυτό είναι το σωστό. Γιατί, μεταξύ μας, βολευόμαστε σε μασημένες κι έτοιμες πεποιθήσεις κι αφήνουμε κάποια στιγμή τον μάταιο τούτο κόσμο χωρίς να έχουμε βάλει ένα μικρό –τόσο δα– δικό μας λιθαράκι για να γίνει καλύτερος.

Θέλουμε την προσωπική μας ελευθερία, αλλά δεκάρα δε δίνουμε για την ελευθερία του απέναντι. Πέντε πιθαμές απ’ τον πισινό μας κι όπου θέλει ας μπει, με λίγα λόγια! Αλλά δεν είναι έτσι το τίμιο, το μπεσαλίδικο και το σωστό. Αν θες να ‘σαι και να νιώθεις ελεύθερος, πρέπει να μάθεις να σέβεσαι και να επιτρέπεις και στον άλλο να ‘ναι. Αλλιώς κοροϊδεύεις κυρίως τον εαυτό σου και μετά τους άλλους.

Αφήστε τους άντρες να ‘ναι ό,τι θέλουν, να μιλούν όπως θέλουν, να ντύνονται όπως θέλουν, να συγκινούνται όσο θέλουν! Δε μας χρωστάνε τίποτα και δεν έχουν να μας αποδείξουν τίποτα. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας κι αν έχουμε το αλάθητο (ας γελάσω), τότε ίσως να ‘χουμε και το δικαίωμα να κρίνουμε!

Καθρέφτες έχουμε σπίτια μας, έτσι δεν είναι; Ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα με μπόλικη ειλικρίνεια κι έλλειψη εγωισμού, ας βγάλουμε πρώτα αντικειμενικά συμπεράσματα για τον εαυτό μας και μετά ας ασχοληθούμε με τους άλλους. Αλλά για να πετύχει αυτή η συνταγή δεν πρέπει να προσθέσουμε το συστατικό του παρτάκια και του ξερόλα. Κι αυτό ισχύει γενικότερα για τη ζωή, κι όχι μόνο για τον ρόλο μας ως άντρα ή γυναίκα στο πεδίο μάχης!