Το ρεζερβέ εξιτάρει αλλά ο καψούρης δε συγκινείται απ’ τις προσφορές

Από καταβολής (σχεδόν) κόσμου είναι γνωστό πως αν είσαι δεσμευμένο πλάσμα οι δορυφορικές κατακτήσεις σου είναι περισσότερες. Όταν είσαι μόνος και μπακούρι και ψάχνεσαι, υπάρχει η αίσθηση πως δύσκολα γυρίζει να σε κοιτάξει άνθρωπος. Αλίμονο, όχι γιατί δεν το αξίζεις, αλλά είναι λες κι όταν είσαι ολοκληρωτικά κι εντελώς αλλού κι ενώ αναβοσβήνει φωτεινή επιγραφή στο κούτελο με τη λέξη “reserved” οι άλλοι –αυτοί που ούτε που σε νοιάζει να γυρίσεις να κοιτάξεις, πόσο μάλλον ν’ ασχοληθείς– κάνουν σκοπό της ζωής τους να τους πεις ένα «γεια» ή να τους σκάσεις ένα χαμόγελο ή στην καλύτερη περίπτωση ν’ ακούσουν από σένα μία φιλοφρόνηση για το άτομό τους.

Κι ενώ εσύ είσαι στον δικό σου ευτυχισμένο κόσμο κι έχεις τις γνωστές σε όλους μας «παρωπίδες της αγάπης» και καθόλου δε σε νοιάζει πόσες ή πόσοι σε βρίσκουν ερωτεύσιμο και θελκτικό άνθρωπο, εκείνοι θα επιμένουν μέχρι να επιβεβαιωθούν πως ασχολήθηκες έστω και λίγο μαζί τους.

Όχι, σκοπός τους δεν είναι να σε ρίξουν στο κρεβάτι τους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να τονώσουν τη δική τους αυτοπεποίθηση, αφού κάνοντας κάποιον δεσμευμένο να γυρίσει να τους κοιτάξει θέλουν να πιστεύουν ότι αξίζουν ως υπάρξεις. Εν τω μεταξύ, είμαι σίγουρη πως σκέφτονται φωναχτά κι ενδεχομένως φουσκώνοντας σαν παγόνια, λένε σε φίλους και γνωστούς: «Κοίτα τι κατάφερα, η γκόμενα με γουστάρει κι ο άλλος φουκαράς νομίζει πως τον αγαπάει» ή «Καλά, ε; Τον έχω τρελάνει τον τύπο, θα είναι με τη γυναίκα του και πάω στοίχημα πως δεν μπορεί να με βγάλει απ’ το μυαλό του».

Υποθέτω αντιλαμβανόμαστε όλοι την παράνοια του πράγματος και δε χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις. Κι ενώ εσείς προσπαθείτε να τους αποφύγετε ευγενικά και διακριτικά, χωρίς να θέλετε να τους προσβάλλετε, εκείνοι κολλάνε χειρότερα κι από βενζινόκολλα. Να τους λέτε και να τους δείχνετε με χίλιους διαφορετικούς τρόπους πως είστε αλλού και δεν ενδιαφέρεστε και πόσο ερωτευμένοι είστε με τον άνθρωπό σας κι εκείνοι εκεί!

Επιμένουν και μάλιστα μερικές φορές με πολύ μεγάλη αδιακρισία. Δηλαδή τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν; Αφού βλέπουν πως δεν τους δίνετε σημασία, γιατί κολλάνε σαν γραμματόσημα; Τι είναι αυτό που πιστεύουν ότι θα καταφέρουν αν συνεχίσουν να πέφτουν τόσο χαμηλά; Ή δεν καταλαβαίνουν πόσο χαμηλά ρίχνουν τον εαυτό τους;

Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που σε μια σχέση κάποιου δεσμευμένου έχει μείνει λίγο ανοιχτό το παράθυρο κι ενδέχεται αυτός ο ανασφαλής φλερτατζής να βρει ευκαιρία να τρυπώσει. Αλλά πάντα μέχρι να πάρει την επιβεβαίωση πως «εντάξει, αξίζω, κοίτα, με θέλει!».

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο όμως. Κανένα σκοπό δεν έχει να συνεχίσει αυτό το παιχνίδι και μόλις πάρει το παράσημο που έψαχνε θα στρίψει δια του «τρέχοντος γρήγορα μακριά» ψάχνοντας για την επόμενη επιβεβαίωση της ανασφάλειάς του. Όπως επίσης, είναι πολύ πιθανό να κωλώνουν να φλερτάρουν με άνθρωπο αδέσμευτο γιατί μετά τι; Αφού αυτοί μέχρι εκεί έχουν μάθει ή έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν.

Γιατί ο ελεύθερος άνθρωπος θα θέλει και να προχωρήσει το πράγμα. Θα έχει περισσότερες προσδοκίες. Κι εκείνοι ενδέχεται να μην ξέρουν ή και να μην μπορούν να προχωρήσουν το ένα βήμα παρακάτω. Γιατί είπαμε, θέλουν να πάρουν πόντους, κανονάκια και ζωές, αλλά χωρίς ν’ αλλάξουν πίστα!

Καθότι αν αρχίσει κάποιος να ασχολείται πολύ μαζί τους, να ρωτάει λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους κι όλα εκείνα τα τόσο απλά κι όμορφα (όπου ένα υποψήφιο ζευγάρι τα κάνει αυτόματα κι εθελοντικά) εκείνοι θα τα βλέπουν ως ασφυκτικά δύσκολες προκλήσεις κι η υποτιθέμενη αυτοπεποίθηση πάει περίπατο.

Βέβαια, αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν ακριβώς το αντίθετο. Πως δηλαδή το κάνουν ακριβώς επειδή η σιγουριά για τον εαυτό τους είναι τόσο μεγάλη κι είναι σίγουροι πως κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί κι όλοι τους γουστάρουν. Αλλιώς γιατί ένας παντρεμένος άντρας να γυρίσει να την κοιτάξει ή γιατί μια δεσμευμένη γυναίκα να του μιλήσει για τα προβλήματα στη δουλειά της;

Δηλαδή αν κοιτάμε ή αν μιλάμε, γουστάρουμε! Τι λέτε, ρε παιδιά; Πού τα έχετε δει αυτά γραμμένα; Ξέρετε τι θα πει γουστάρω; Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Γουστάρω θα πει: «δεν είναι δυνατόν να περάσει μισή ώρα (άντε μία βαριά) και να μη θέλω να σου μιλήσω». Δε νοείται να πας για ύπνο αν δεν πεις καληνύχτα και να μην ξυπνήσεις χωρίς να πεις καλημέρα. Να χτυπάει ο άλλος και να πονάς εσύ. Να γελάει και να ‘σαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επί Γης. Να έχετε μαλώσει, να μη μιλάτε και να κοντεύεις να πεθάνεις! Και πολλά άλλα τέτοια χαριτωμένα και μελιστάλαχτα!

Όταν, λοιπόν, βλέπετε άνθρωπο ερωτευμένο (ναι, φαίνεται ο ερωτευμένος άνθρωπος) –ό,τι μορφή σχέσης κι αν έχει– και σας το φωνάζει περίτρανα πως είναι αλλού, να αποχωρείτε με θάρρος και το κεφάλι ψηλά. Γιατί όταν ένα ζευγάρι έχει τα παράθυρα και τις πόρτες κλειστές κι η Μόνικα Μπελούτσι ή ο Τζορτζ Κλούνεϊ να τους χτυπήσουν, εκείνοι θα θέλουν μόνο αυτόν τον έναν που τους έχει πάρει τα μυαλά! Ελπίζω!