Έχει αχόρταγο στόμα ο έρωτας. Το ταΐζεις μʼ ολόκληρα 24ωρα παρουσίας και δεν καταφέρνεις να του σβήσεις την πείνα. Θηρία λυσσασμένα είναι οι εραστές. Βυθίζουν νύχια στις στιγμές και παλεύουν με θράσος, να δαγκώσουν γωνίες από σάρκες χρόνου, ίσα-ίσα για νʼανταλλάξουν ένα ακόμα φιλί στα γρήγορα.
Μη μου χρεώνεις εγωισμό, επειδή ζητάω νʼ αναβάλλεις την ώρα που πρέπει να φύγεις. Καταλόγισέ μου την εξάρτηση και πες μου πόσο κοστίζει μια τζούρα απόλαυσης των ματιών σου, όταν αυτά μου χαμογελάνε κάνοντας μικρές ρυτίδες στις γωνίες.
Μείνε πέντε λεπτά ακόμα. Μη βιάζεσαι να γυρίσουμε σπίτι, επειδή αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε νωρίς. Μην παρκάρεις. Πάτα το γκάζι και πάμε να κάνουμε μια βόλτα στο λιμάνι. Ίσως δούμε κι εκείνο το μεγάλο, αραγμένο πλοίο που σε παρακαλούσα να χαζέψουμε από κοντά, όμως ποτέ δε βρίσκαμε χρόνο.
Δεν πειράζει, ας πάμε ξενυχτισμένοι στη δουλειά. Οι υποχρεώσεις κι ο χρόνος, έτσι κι αλλιώς, πάντα θα τρέχουν. Δεν μπορούμε να πατήσουμε το κουμπί της παύσης στη ζωή, γιʼαυτό ας τραβήξουμε από τα επιτρεπόμενα όρια τις ώρες που μοιραζόμαστε.
Μείνε πέντε λεπτά ακόμα. Ακούω την κοιλιά σου που γουργουρίζει, αλλά μη χαλαρώνεις την αγκαλιά για να πας στην κουζίνα. Αν σε παρηγορεί, είναι ώρα που θέλω να πάω τουαλέτα, αλλά δεν τολμάω να το κουνήσω χιλιοστό από κοντά σου. Έχω βολευτεί πάνω στο στήθος σου κι έχουν κουμπώσει ωραία τα χέρια σου γύρω μου.
Μη σηκωθείς! Δε θα τη βρούμε πάλι αυτή την άνετη στάση, αν τη χαλάσεις. Δώσε μου μερικά φιλιά και μπορεί να συνειδητοποιήσεις, ότι δεν πεινούσες τόσο τελικά. Όλες οι βιολογικές ανάγκες φαντάζουν ασήμαντες μπροστά στην αναγκαιότητα του έρωτα.
Κάτσε λίγο στον καναπέ μας και σου υπόσχομαι πως μόλις τελειώσει η ταινία, θα πάω να μαγειρέψω ό,τι μου ζητήσεις. Αν πάλι κάνω το λάθος και το καρβουνιάσω, θα πεταχτώ μέχρι το περίπτερο να αγοράσω σοκολάτες και πατατάκια να σαβουριάσουμε.
Μείνε πέντε λεπτά ακόμα, μη βγαίνεις απʼτο μπάνιο. Άσε το νερό να τρέχει και κάνε χώρο να μπω κι εγώ στο ντους μαζί σου. Να σου λούσω τα μαλλιά, να μου σαπουνίσεις την πλάτη κι έπειτα να κάνουμε έρωτα μέσα στους υδρατμούς, μέχρι να τελειώσει το ζεστό νερό.
Μείνε πέντε λεπτά ακόμα κι ας χάσω το τρένο. Σε μια ώρα έχει άλλο δρομολόγιο, θα βγάλω νέο εισιτήριο, μη σκοτίζεσαι. Το ξέρω πως θα λείψω μόνο για δυο μέρες, αλλά γι’αυτό το σύντομο λίγο, θα σ’ ακούω μόνο απʼτο τηλέφωνο. Δε φτάνει να μου χαϊδέψεις το κεφάλι και να πεις «την Δευτέρα θα είσαι εδώ».
Στάσου να τρίψουμε τις μύτες μας τρυφερά σαν βλαμμένα σχολιαρόπαιδα, να μου γκρινιάξεις λιγάκι παραπάνω, νʼ αρχίσεις τις παράλογες ζήλιες και να με πρήξεις, για πολλοστή φορά, με την αμφιβολία σου πως δε θα επιστρέψω. Γέμισέ με από την εικόνα σου και δώσε μου λίγα δευτερόλεπτα της ανάσας σου στον λαιμό μου.
Χάρισέ μου κάτι από σένα, να ψεκάζω το γκρίζο που θα βλέπω γύρω μου, ώσπου να μηδενίσει η αντίστροφη μέτρηση και να βρεθώ κοντά σου.
Μείνε πέντε λεπτά ακόμα και μην παίρνεις τους δρόμους γεμάτος από θυμό, επειδή αγανάκτησες μαζί μου. Φτάσε την αντοχή σου στʼάκρα και κάτσε να τσακωθούμε. Ας το σπάσουμε όλο το σπίτι, ας βραχνιάσουν απʼ τα ουρλιαχτά οι φωνές μας. Το ξέρουμε κι οι δυο πως όταν κουραστούμε απʼτον καβγά, θα ζητήσουμε συγγνώμη. Αν μείνεις, μπορεί να παραδεχτώ πως είμαι ξεροκέφαλη, πως παρασύρομαι και μιλάω σκληρά, ενώ δεν πρέπει.
Κι αν ποτέ ο άρρωστος τρόπος που θέλουμε ο ένας τον άλλον μας οδηγήσει στο τέλος, δώσε μου περιθώριο πέντε λεπτά, πριν μαζέψεις τα πράγματά σου. Να προλάβω να σου πω πόσο θα μου λείψεις και πως παρά το τεράστιο «εγώ» μου, εσένα κατάφερα να σʼ αγαπήσω στʼαλήθεια.
Τι είναι πέντε λεπτά; Μια σταγόνα νερού μέσα στον ωκεανό του χρόνου. Κι όμως μέσα σε μια τόση δα στάλα, ο έρωτας προλαβαίνει να χτίσει μια αιωνιότητα. Στις παρατάσεις οι άνθρωποι αγαπιούνται πιο βαθιά, γιατί οι στροφές και τα τικ-τακ του ρολογιού είναι συγκεκριμένα και τους πιέζουν για περισσότερη ειλικρίνεια.
Γιʼαυτό σου λέω, μείνε ακόμα πέντε λεπτά. Να προφτάσω να σε μισήσω και να σʼ ερωτευτώ τόσο, όσο δεν κατάφερα τις ατέλειωτες ώρες που ήμασταν μαζί.
Συντάκτης: Έλενα Φλώρου
