Άνθρωποι αυτοδημιούργητοι, ασταμάτητοι, με κότσια που ξεπερνούν τις αντοχές τους. Παρουσίες που ξεχειλίζουν αυτοπεποίθηση, μ’ αποτέλεσμα να γίνονται αντιπαθείς προς αυτούς που κολυμπούν στα ρηχά κι ασφαλή νερά των δυνατοτήτων τους. Είναι οι παρεξηγημένοι, ανταγωνιστικοί άνθρωποι.
Απ’ τα σχολικά μας, ήδη, χρόνια οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μας πείσουν πως ο ανταγωνισμός ως έννοια είναι αρνητικά φορτισμένος και κουβαλά ματαιοδοξία και κόμπλεξ. Καθώς όμως μεγαλώναμε και εισχωρούσαμε στ’ άδυτα της κοινωνικής ζωής, η πεποίθηση αυτή διαλύθηκε, μιας κι η επιβίωση μέσα στη ζούγκλα του κοινωνικού γίγνεσθαι απαιτεί μαχητικό και διεκδικητικό πνεύμα.
Ανοίγοντας το κεφάλαιο της ανταγωνιστικότητας, δε θ’ αναφερθούμε σ’ εκείνους που ανοίγουν τα πόδια ή πατούν επί πτωμάτων για ν’ αναρριχηθούν στην κοινωνική κλίμακα. Αυτοί ουδεμία σχέση έχουν με τους ανταγωνιστικούς, καθώς τα βρώμικα τερτίπια που χρησιμοποιούν, μυρίζουν ανασφάλεια και διατυμπανίζουν κοντόφθαλμες προσδοκίες, κάτι που είναι αντίθετο με τη νοοτροπία της κατηγορίας που διαπραγματευόμαστε.
Η πάστα του ανταγωνιστικού ανθρώπου είναι σφυρηλατημένη με σεβασμό προς τον εαυτό του. Βασίζεται στις δικές του δυνάμεις που δε διστάζει να ξεχειλώσει, καταρρίπτοντας τα όριά του, προκειμένου να πετύχει το στόχο του.
Ένας τέτοιος τύπος δε θα διστάσει μπροστά σ’ ένα πρόβλημα, δε θα κατεβάσει ρολά και δε θα σηκώσει τα χέρια ψηλά δηλώνοντας παραίτηση. Γι’ αυτόν, το «δεν μπορώ» ή το «δε γίνεται» αποτελούν απαγορευμένες φράσεις που δεν έχουν θέση στο λεξιλόγιό του, καθώς νιώθει πως προσβάλλουν τη δυναμική του.
Για έναν ανταγωνιστικό, το εκάστοτε πρόβλημα που προκύπτει είναι μια πρόκληση σπαζοκεφαλιάς που επιβάλλεται να λύσει. Αρνείται να ομαδοποιηθεί με το σύνολο, να δείξει αδυναμία κι ανικανότητα, αφού μια ήττα μεταφράζεται στο κεφάλι του ως προσωπική αποτυχία.
Αυτό που τους κάνει ιδιαίτερους, είναι η βεβαιότητα με την οποία θα τους δεις να βαδίζουν όταν παίρνουν μια απόφαση. Δεν τρομάζουν μπροστά στο ρίσκο· μπαίνουν στο παιχνίδι και παίζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν σ’ έναν γύρο. Δεν αμφιβάλλουν, δεν αμφιταλαντεύονται κι αυτό γιατί έχουν ένα ολοκληρωμένο πλάνο απ’ την αρχή που θ’ αναλάβουν να φέρουν κάτι εις πέρας.
Πολλές φορές δε δρουν ομαδικά, γιατί αφενός, θεωρούν χαμένο χρόνο τη συζήτηση κι αφετέρου δε δέχονται να συμμορφωθούν με κανόνες που θα θεσπίσουν άλλοι για χάρη τους. Τελειομανείς εκ φύσεως, δε θα διστάσουν να παραγκωνίσουν την προσωπική τους ζωή για χάρη της καριέρας τους, προκειμένου να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα εντός προθεσμίας.
Συχνά τους ονομάζουν εγωϊστές και μισάνθρωπους γιατί δε δέχονται να έρχονται δεύτεροι. Αυτό, βέβαια, δεν έχει να κάνει με προσωπικές διαφορές, ούτε με κάποια ψυχολογική αστάθεια που τους οδηγεί στην επαινοθηρία. Απλώς επιδιώκουν να γίνονται πρότυπα κι όχι να ακολουθούν μοτίβα επιτυχίας άλλων. Καταβάλλουν χρόνο, στερούνται πολλά κι επιθυμούν ν’ ανταμείβονται με την πρωτιά.
Το κακό, πολλές φορές, μ’ αυτούς είναι ότι μεταφέρουν το κλίμα της αντιπαλότητας και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Ναι μεν, θα χαρούν με την επιτυχία του συντρόφου τους, αλλά θα επιχειρήσουν να την καλύψουν με μια δική τους μεγαλύτερη, όχι από ζήλια, αλλά για να κερδίσουν το θαυμασμό του ανθρώπου που έχουν στο πλευρό τους. Είναι επιτακτική ανάγκη για έναν τέτοιο άνθρωπο, ν’ αποτελεί αντικείμενο εκτίμησης για το άτομο που μοιράζεται τη ζωή του.
Οι ανταγωνιστικοί είναι δύσκολοι στο χειρισμό τους και πολλές φορές γίνονται ανυπόφοροι, γιατί δεν έχουν ισορροπία στις προτεραιότητές τους. Μπορεί να δοθούν ολοκληρωτικά σε κάτι κι άθελά τους ν’ αδιαφορήσουν για το παράλληλο σύμπαν που κινείται γύρω τους.
Αν, όμως, δώσεις στον εαυτό σου μία ευκαιρία να τους γνωρίσεις και κυρίως αν μπορέσεις να τους αποδεχτείς με τα καλά και τα στραβά τους, θα δικαιώσεις την επιλογή σου έχοντας δίπλα σου έναν άνθρωπο που συνεχώς εξελίσσεται και βελτιώνεται και που θα κερδίζει την εμπιστοσύνη σου, μιας και θα είναι ο στιβαρός ώμος που θ’ ακουμπάς σε κάθε δυσκολία.
Δεν υπάρχει μέση επιλογή. Ή θα τους λατρέψεις ή θα τους μισήσεις. Δε θέλουν κι αυτοί από σένα μια χλιαρή κατάσταση συμπάθειας.
Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν ευλογία. Κάνουν τον κόσμο να προχωρά μπροστά πιέζοντας τόσο τον εαυτό τους, όσο και τους γύρω τους, ώστε να ξεπερνούν τα όρια και να θέτουν καινούργια κι υψηλότερα. Αυτό είναι ένα γνώρισμα που κανένας δεν μπορεί να τους το διαψεύσει.
Συντάκτης: Έλενα Φλώρου
