Θέλει θάρρος να αφεθείς στον έρωτα και θράσος για να απιστήσεις

Το να αλλάξεις επάγγελμα, να μετακομίσεις σε άλλη χώρα, να πέσεις με αλεξίπτωτο, είναι πράξεις που θέλουν θάρρος και δεν είναι αποφάσεις που παίρνεις από τη μια στιγμή στην άλλη. Καλά, η πτώση με αλεξίπτωτο ίσως είναι, αλλά γενικά οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν προγραμματισμό και κρύβουν μεγάλο ρίσκο πολλές φορές.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την απόφαση να παραδοθείς άνευ όρων, ψυχή τε και σώματι, σε έναν έρωτα, σε μια μεγάλη αγάπη. Πρέπει να το βαστάει η καρδιά σου, βρε παιδί μου, να αφεθείς ολοκληρωτικά σε κάτι που ίσως σε πετάξει από τα ουράνια στα Τάρταρα από τη μια στιγμή στην άλλη. Εδώ δεν υπάρχουν εγγυήσεις, ούτε υπογράφουμε συμβόλαια. Καμία ασφάλεια ζωής, δε θα σου πληρώσει τη ζημιά και κανείς δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά πότε κι αν θα συνέλθεις.

Πρέπει να έχεις το θάρρος καρδιά μου, αν όχι κάτι άλλο, να αγνοήσεις το παρελθόν κι ότι έχεις πληγωθεί ανεπανόρθωτα προηγουμένως. Θέλει θάρρος να έχεις ξεκαθαρίσει από την αρχή, με τον εαυτό σου και τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, τι ζητάς, τι περιμένεις, τι σε χαλάει και τι δεν ανέχεσαι.

Όποιος έχει υπάρξει σε μια μακροχρόνια σχέση ξέρει πολύ καλά πως κάποια στιγμή, φτάνει αυτή η ώρα εκείνη που η σχέση βαλτώνει. Το σ3ξ είναι είδος πολυτελείας και μάλλον καταντάει λιγάκι έως πολύ βαρετό, ο έρωτας έχει κάνει φτερά, τα μούτρα κι οι παρεξηγήσεις είναι πλέον καθημερινότητα και προτιμάς να μη βλέπεστε και να μη μιλιέστε καθόλου από το να σου χαλάει η διάθεση διαρκώς. Μα για ποιά διάθεση μιλάμε όμως; Πώς να έχεις διάθεση όταν είσαι σε μια σχέση που δε σου κάνει πλέον και δε σε γεμίζει;

Όμως όλα τα παραπάνω δε σημαίνουν κι απαραίτητα πως η σχέση τελείωσε. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να το θέλουν κι οι δυο να προσπαθήσουν αμοιβαία να ξανά ανάψουν τη φλόγα εκείνη που σας έκαιγε ολόκληρους. Βέβαια, για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται μια ειλικρινής κι ώριμη συζήτηση, όπου κι οι δυο πλευρές θα θέσουν στο τραπέζι τα αιτήματα και τα παράπονά τους.

Με απλώς μια φορά καλού σ3ξ κι οικονομικά πακέτα διακοπών, οι σχέσεις δεν ξαναχτίζονται. Κι αν η αλλαγή δεν έρθει μετά από αυτά, θα ξεκινήσουν πάλι οι δικαιολογίες, οι τσακωμοί κι οι εντάσεις και το θάρρος που υποτίθεται πως έδειξες για να αφεθείς, θα γίνει θράσος για να πληγώσεις τον άλλον όσο περισσότερο μπορείς. Κι εκεί φέρει ο καθείς τη δική του ευθύνη, όσο κι αν προσπαθούμε να κατηγορήσουμε τους άλλους.

Το να διεκδικήσεις το δίκιο των επιλογών και των επιθυμιών σου είναι θάρρος, που εύκολα όμως μπορεί να γίνει θράσος όταν καταπατάς τα θέλω του άλλου ή τα αγνοείς. Και κάπου εκεί έρχεται η στιγμή που πιστεύεις ότι αντί να μιλήσεις υπεύθυνα και με ωριμότητα με τον άνθρωπο που έχεις ζήσει τόσες στιγμές και καταστάσεις, είναι καλύτερο να σπάσεις τη ρουτίνα με μια απιστία.

Ναι, ίσως ξανά γεννηθείς, όμως τη σχέση σου την έχεις καταδικάσει κάνοντας θρύψαλλα τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη που ίσως είχαν απομείνει. Ίσως αν προσπαθούσες λιγάκι, ίσως αν έβρισκες έναν άλλον τρόπο, ίσως αν έφευγες οριστικά, ίσως τότε να μην πλήγωνες τόσο τον άνθρωπο που παλιότερα αγάπησες κι σε αγάπησε πίσω. Ας το έληγες έντιμα κι ας πετούσες μετά μακριά, σαν ελεύθερο πουλί, που τώρα μαθαίνει ξανά να εκτιμά την ελευθερία του, κι ας πήγαινες όπου λαχταρούσε η καρδιά και το μυαλό σου.