Μία από τις ωραιότερες στιγμές της οικογενειακής ζωής, είναι οι συγκεντρώσεις που θα μαζευτεί όλο το σόι γύρω από το τραπέζι να φάει και να πιει. Για κάποιους η εμπειρία αυτή είναι ό,τι καλύτερο, για άλλους ο φόβος και ο τρόμος.
Διότι, εσάς που έχετε στρώσει τη ζωή σας, σε όλους του τομείς, δε σας μέλει και πολύ τι μπορεί να ακολουθήσει σε αυτό το γεύμα. Πάντα όμως, υπάρχει το «το μαύρο πρόβατο» της οικογένειας. Οπότε εσείς που ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία, σε κάθε μάζωξη σας κόβει κρύος ιδρώτας. Σε κάθε οικογένεια υπάρχει ο «επαναστάτης». Είναι το άτομο το οποίο κάνει με λίγα λόγια τη ζωή του. Είναι αυτό που δεν ακολουθεί την πορεία της ζωής κατά γράμμα, αλλά με βάση τις δικές του επιθυμίες.
Με λίγα λόγια, έχει την καριέρα του, ζει μόνο του και φυσικά είναι ανύπαντρο. Διαφέρει από το σύνολο και ξεχωρίζει. Έχει άλλες απόψεις και ιδέες. Γι’ αυτό το λόγο ασχολούνται όλοι μαζί του. Φανταστείτε τώρα μια οικογενειακή συγκέντρωση, στην οποία κυκλοφορεί ένα τέτοιο άτομο. Δράμα. Από τη μια είναι όλο το σόι παντρεμένο, βολεμένο, με παιδιά, σκυλιά, γατιά. Και από την άλλη είσαι εσύ και ο εαυτός σου.
Γνωρίζεις όμως καλά ότι οι συζητησούλες για τους βαθμούς που έφερε το ανιψάκι, για τα ρευματικά της γιαγιάς και τις νέες κουρτίνες στην κουζίνα, δεν είναι παρά η απατηλή ηρεμία πριν την καταιγίδα. Προθέρμανση πριν το ξύλο στο ρινγκ, στάχτη στα μάτια πριν την επίθεση. Φτάνει λοιπόν, η στιγμή της ερώτησης που κρέμεται από τα χείλη της μαμάς. Μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, επιθυμία για εγγονάκι, ενδιαφέρον για το πώς περνάς τις μέρες σου, όμως η ουσία είναι «πότε θα παντρευτείς;»
Και εκεί όλα τα φώτα πέφτουν πάνω σου. Εντάξει, πάντα ήθελες να ξεχωρίζεις και να είσαι το επίκεντρο, όμως δεν το εννοούσες ακριβώς έτσι. Να προσέχεις τι εύχεσαι μήπως βγει αληθινό, δε λένε; Και αρχίζει να εκφέρει άποψη όλο το σόι για την προσωπική σου ζωή. Ξεψαχνίζουν λάθος επιλογές, ξεχασμένο παρελθόν και κυρίως το μέλλον που αυτοί θα ήθελαν να έρθει. Ταυτόχρονα καλοθελητές μετατρέπονται σε προξενήτρες, θείες, γιαγιάδες και αρχίζουν να σου πασάρουν τον «Παυλάκη» και την «Αννούλα».
Δε δίνεις σημασία. «Πάλι τα ίδια» σκέφτεσαι και συνεχίζεις να κοιτάς το πιάτο σου. Όσο όμως σε πνίγει η αδικία της πίεσης που σου ασκούν, τόσο πιο γρήγορα τα πιάτα αρχίζουν και μοιάζουν οβίδες και ποτήρια με χειροβομβίδες. Ψυχραιμία, για καλό το λένε, απλώς είναι άλλης γενιάς και εποχής.
Ακολουθεί ο μονόλογος του παραλόγου και έχουν πέσει όλοι να σε φάνε. Βέβαια κάποιοι σε υποστηρίζουν, λέγοντας «καλά κάνεις», «ζήσε τη ζωή σου» και άλλα τέτοια. Για εκατοστή φορά, λες αυτά που έχεις πει επανειλημμένα, που θα έπρεπε να έχεις γράψει σε κασέτα και απλά να πατάς ένα κουμπί. Σχεδόν πάντα σε αυτές τις συγκεντρώσεις η κουβέντα πάει εκεί και καταλήγετε να φεύγετε σκοτωμένοι. Δε φτάνουν οι δικές σου σκέψεις, οι στιγμές άγχους και κάποιες νύχτες που η ελευθερία μοιάζει με μοναξιά, θα πρέπει το οικογενειακό τραπέζι να ρίξει λίγο αλατάκι στις πληγές.
Το γεγονός ότι δεν έχεις παντρευτεί ακόμη, σημαίνει πολλά. Ένας λόγος είναι, πως δεν έχει βρεθεί κάτι κατάλληλο. Μπορεί να έχεις στόχους και όνειρα που ένας γάμος θα σε εμποδίσει να πραγματοποιήσεις και άλλους εκατό προσωπικούς για τον καθένα. Ας μην προδικάζουμε καταστάσεις λοιπόν. Είναι δικαίωμά σου να κάνεις αυτό που θέλεις και όχι να μπεις σε καλούπια που θέλουν οι άλλοι. Δύσκολα όμως οι γονείς θα καταλάβουν ότι ζεις μια ζωή που στο παρελθόν δεν υπήρχε και απολαμβάνεις κάθε στιγμή.
Για κάποιους η οικογένεια δεν είναι προτεραιότητα. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα το αντιμετωπίσουν, μέχρι τότε έχουν άλλα πράγματα να ασχοληθούν. Και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό από όλοι την οικογένεια. Πρέπει να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι με την πίεση κανείς δεν πήγε μπροστά.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
