Όταν ξεκινάς με τη φράση «έλα μωρέ κι αύριο μέρα είναι», καταλαβαίνεις πως δε θα γίνει ποτέ η δουλειά σου. Ό,τι και να είναι αυτό, είτε σημαντικό είτε ασήμαντο. Αφήνουμε πολλά πράγματα για αύριο, κι αυτό δεν έρχεται ποτέ. Κι όχι μόνο δεν έρχεται, αλλά αναστατώνει κι όλο το υπόλοιπο πρόγραμμά μας, με αποτέλεσμα να πάει όλη η ζωή μας πίσω. Καθόμαστε κι αναρωτιόμαστε αν είχα κάνει τότε αυτό που έπρεπε τώρα θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Μπαίνουν όλα εκείνα τα «αν» που αφήσαμε στη μέση και καλό ξεμπέρδεμα.
Πόσες φορές είπες ας βάλω ένα πλυντήριο σήμερα και χωρίς να κουνηθείς απ’ τη θέση σου άλλαξες δέκα φορές γνώμη. Τελικά έβαλες μετά από τρεις μέρες. Και πάλι καλά γιατί σε λίγο δε θα είχες ρούχα να βάλεις. Άλλες πόσες είπες, θα βγω να ψάξω για μια καλύτερη δουλειά, αλλά σήμερα νιώθεις μια εξάντληση. Κι αύριο μέρα είναι. Τελικά δεν πήγες ποτέ και κάθεσαι και κλαίγεσαι ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες. Πόσες φορές ένιωσες την ανάγκη να στείλεις εκείνο το μήνυμα σε ένα φίλο που έχετε να μιλήσετε αιώνες, να πας για έναν καφέ με κάποιους που έχει να δεις καιρό, ακόμα και να κάτσεις να διαβάσεις το αγαπημένο σου βιβλίο. Όλα αύριο, μεθαύριο και τελικά δε γίνονται ποτέ.
Ξύπνησες με τρομερή διάθεση να ασχοληθείς με τα λουλούδια σου τα οποία μοιάζουν πιο ταλαιπωρημένα από ποτέ. Βγήκες στο μπαλκόνι, έριξες ένα βλέμμα και μουρμούρισες «δε γαμιέται, μπορεί να βρέξει». Αναβάλεις καθημερινά την εγγραφή σου στο γυμναστήριο κι όταν έρθει η ώρα επιτέλους να πας, ξαφνικά δε σε βολεύει καμία ώρα. Αύριο θα πας να κανονίσεις τις εκκρεμότητές σου, που έχει μαζευτεί μια στοίβα από λογαριασμούς. Αλλά προέκυψε καφές με παρέα. Αλίμονο, να ακυρώσεις εσύ άνθρωπο, ποτέ και για κανένα λόγο.
Αύριο θα πάω για εξετάσεις, αύριο θα πάρω εκείνο το σημαντικό τηλεφώνημα, αύριο θα πάω να δω τους γονείς μου και πάει λέγοντας. Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτή η κακιά συνήθεια δεν κόβεται εύκολα. Και θα ξυπνήσεις μια μέρα και το «αύριο» δε θα είναι εκεί για ‘σένα. Όσο μακάβριο και να ακούγεται αυτό. Δε χωράει αναβολές η ζωή ούτε θα περιμένει εσένα πότε θα σου καπνίσει να τακτοποιήσεις υποχρεώσεις και να εκμεταλλευτείς ευκαιρίες.
Το αύριο είναι πολύ μακριά για όλους. Κανείς δεν πρέπει να αφήνει τίποτα για τότε. Πρέπει να ζεις το καθετί στην ώρα του. Περνούν τα χρόνια και μένουν πίσω και σημαντικά γεγονότα. Βρίσκεις μπροστά σου όλα εκείνα τα «αν», που αν είχες αποφύγει και δεν τα άφηνες για αύριο, τώρα ίσως ήταν λίγο καλύτερες οι συνθήκες. Οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη ζωή μας, δε θα χτυπούν την πόρτα μας κάθε μέρα. Ήρθε, χτύπησε, έφυγε. Την άρπαξες ή είπες θα το σκεφτώ κι αύριο θα απαντήσω;
Αυτό το ελάττωμα να προσπερνάς το σήμερα σαν νερό και να θες να τα κάνεις όλα αύριο, πρέπει να το κόψεις. Κάποιες καταστάσεις, γεγονότα, δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε και πολύ. Ας πάρουμε και καμιά απόφαση εν βρασμώ. Λάθη κάνουμε όλοι και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, γιατί μέσα από αυτά μαθαίνουμε. Ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα μην το αφήνεις για αύριο, γιατί όλοι ξέρουμε πως αυτό το αύριο δε θα έρθει ποτέ.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
