«Σε γουστάρω πολύ από την πρώτη στιγμή» όπως λέει και το άσμα. Βρε εσύ γουστάρεις, ο άλλος ρωτάς αν σε γουστάρει; Δυστυχώς έχουμε την τάση άντρες-γυναίκες να θέλουμε και να δενόμαστε με άτομα τα οποία δε μας δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Παρ’ όλα αυτά, εμείς τους διεκδικούμε με κάθε τρόπο χωρίς να μας νοιάζει και πολύ η γνώμη του άλλου. Με αποτέλεσμα φυσικά αυτό να έχει αρνητικές συνέπειες για εμάς. Στην προσπάθειά σου να κερδίσεις κάτι από τον άλλον, μπαίνεις σε τριπάκια περίεργα χωρίς διέξοδο. Κάνεις πράγματα τα οποία πολλές φορές δεν αρμόζουν στο χαρακτήρα σου και βγαίνεις εκτός ελέγχου.
Γνωρίζεις κάποιον τον οποίο έχεις μπανίσει καιρό τώρα. Θες είναι η σερβιτόρα, θες το παιδί από το περίπτερο, θες κάποιος από μια κοινή παρέα, οποιοσδήποτε τέλος πάντων. Απλά μιλάτε, πολύ γενικά και αόριστα χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω. Έλα όμως που το άτομο είναι πολύ ευγενικό και ευχάριστο κι εσύ παίρνεις θάρρος. Προσοχή, το θάρρος το παίρνεις μόνος σου, κανείς δε σου το έχει δώσει. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι απόμακροι και ξινοί, είναι απλά κοινωνικοί. Και καλό θα ήταν να αρχίσουμε να το δεχόμαστε αυτό σιγά-σιγά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Θα γελάσει με τα αστεία σου, θα σου ρίξει κι ένα βλέμμα παραπάνω, αλλά ως εκεί. Βλέπεις ότι δε σου δίνει το κίνητρο για κάτι παραπέρα. Εσύ γιατί κάνεις σενάρια και τα παίρνεις όλα της μετρητοίς, δεν καταλαβαίνω.
Κάθεσαι και σχολιάζεις με την παρέα σου κάθε κίνηση και λέξη. «Είδες πως με κοιτούσε;» «Μιλούσε συνέχεια σε εμένα.» Και κάνεις άπειρα σενάρια μέσα στο μυαλό σου και η φαντασία σου οργιάζει. Όχι δε σε κοιτούσε κάπως, σε κοιτούσε φυσιολογικά γιατί μιλούσατε. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνει, να κοιτάει το ταβάνι επειδή εσύ παίρνεις ελπίδες; Και ναι, σου μιλούσε συνέχεια γιατί δεν έβαλες γλώσσα μέσα. Προσπαθούν να σε πείσουν, ότι κανείς άλλος δεν είδε αυτά τα σημάδια, παρά μόνο εσύ. Και τότε περνάς στο άλλο στάδιο, που έχεις ξεσκονίσει όλο το προφίλ στο facebook, για να δεις τι παίζει. Ανακαλύπτεις ότι δεν έχει σχέση, άρα εδώ είμαστε το ρίξαμε το γκομενάκι.
Και τώρα αρχίζει η παράνοια. Επιμένεις πως τα τραγούδια που ανεβάζει, είναι όλα για σένα. Εννοείται αυτό. Πώς δεν το σκέφτηκες νωρίτερα; Στα μηνύματα που στέλνεις, βλέπεις ότι απαντάει μονολεκτικά και ψυχρά. Αλλά το δικαιολογείς, με ένα «μπορεί να βιάζεται μωρέ.»
Το γεγονός πως συχνάζετε στα ίδια στέκια, δε σημαίνει ότι σε παρακολουθεί. Το αντίθετο θα έλεγα. Μήπως η παράνοια σε έχει τυφλώσει τόσο και κρύβεσαι πίσω από το μικρό σου δαχτυλάκι; Τα σημάδια που έχουμε είναι πάντα καθαρά, εμείς όμως το χαβά μας!
Όποιος μας χαμογελάει από ευγένεια και μόνο, το τονίζω, δε σημαίνει απαραίτητα ότι μας γουστάρει κιόλας. Μεγάλα παιδιά είμαστε, ας μάθουμε επιτέλους να ξεχωρίζουμε πότε κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά και πότε όχι.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Κατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
