Από μικρός έχεις όνειρα και στόχους που θέλεις να εκπληρώσεις, σε φαντάζεσαι σε κάτι σημαντικό να διαπρέπεις. Αποκτάς τίτλους και σιγά σιγά αυτή η επιθυμία να κατακτήσεις τον κόσμο εγκλωβίζεται σε μια καθημερινότητα που εσύ τρέχεις πανικόβλητος να προλάβεις προθεσμίες και να λύσεις εκκρεμότητες που δε φανταζόσουν όταν ήσουν μικρός και ονειρευόσουν. Η ζωή σε fast forward δε σε αφήνει να θυμηθείς τις επιθυμίες που έχεις από μικρό παιδί και σε αφήνει ανήμπορο να παλέψεις την κάθε μέρα με λιγότερη θέληση για εξέλιξη.
Πού πήγε η λαχτάρα να πετύχεις αυτά που θες τόσο πολύ; Μπήκες σε ένα comfort zone που πλέον δε σου επιτρέπει να βγεις από αυτό, έχεις καλομάθει να έχεις τη δουλίτσα σου ή τον περίγυρό σου και μέχρι εκεί. Γιατί να κυνηγήσεις το κάτι παραπάνω για εσένα, γιατί να βγεις από τη βολεψιά σου ώστε να φτάσεις εκεί που θες; Πλέον κοιμάσαι ήσυχος και σκέφτεσαι ότι θα ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και θα έχεις τα μισά από όσα ονειρεύτηκες. Είσαι οκ με αυτό, έχεις αναρωτηθεί ποτέ; Τι σε σταματάει;
Μερικές φορές καθόμαστε και ονειροπολούμε για το μέλλον μας και σκεφτόμαστε όλα αυτά που θα θέλαμε να έχουμε, ξαφνικά ξυπνάμε από το «όνειρο» και συνεχίζουμε από εκεί που έχουμε αφήσει τη ζωή μας. Ο φόβος της αλλαγής μας κάνει να στεκόμαστε ακίνητοι, απλοί παρατηρητές σε ένα ξένο έργο που οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς αλλά το σενάριο δεν είναι καν δικό μας. Πώς το επιτρέψαμε αυτό να συμβεί; Η καθημερινότητά μας, μάς έκανε αμέτοχους ή καλύτερα απαθείς για τη ζωή μας. Επιλέξαμε να μείνουμε έτσι κι αφήσαμε τα πράγματα ως έχουν γιατί «ήταν της μοίρας μας γραφτό». Σίγουρα δεν ήταν «της μοίρας σου γραφτό» να μένεις σε μία σκατένια δουλειά όπου σε υποτιμούν όλοι και δεν αναγνωρίζει κανείς την αξία σου! Αν στο έλεγαν αυτό όταν ήσουν σε πιο μικρή ηλικία σίγουρα θα απαντούσες με πάθος πως εκπτώσεις στα ιδανικά σου δε θα κάνεις ποτέ και να, που τώρα τα πούλησες ένα-ένα. Κι όχι μόνο εσύ, αλλά κάθε νέα καρδιά που θέλησε να δουλέψει, να βγει μπροστά, να προσπαθήσει και της κόπηκαν τα πόδια όταν έφυγε ο ρομαντισμός της θεωρίας από το προσκήνιο.
Η απόφαση να ξεκινήσεις να ζεις τη ζωή σου όπως θα ήθελες ξεκινά τη στιγμή που θα αποφασίσεις να σταματήσεις να μένεις αδρανής απέναντί της. Προσοχή όμως, οι ακραίες αλλαγές δεν είναι στο πλάνο, χρειάζεται στρατηγική και μεθοδικότητα, σίγουρα κι ένα plan b γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Αν όμως δεν το πάρεις απόφαση όσο και να χτυπιέσαι τίποτα δε θα συμβεί από την άνεση του σπιτιού σου. Οι στόχοι σου χρειάζεται να είναι μικροί και επιτεύξιμοι διότι αν από τον πρώτο στόχο θελήσεις να κατακτήσεις το φεγγάρι (που λέει ο λόγος) θα πρέπει να σκεφτείς μικρότερους ενδιάμεσους που θα σε βοηθήσουν να φτάσεις στο τελικό στάδιο.
Ο φόβος της αποτυχίας θα υπάρχει πάντα αλλά εσύ θα είσαι εκείνος που θα καθορίζει πόσο θα σε επηρεάζει, γιατί αν το καλοσκεφτείς είναι και ένα πολύ καλό κίνητρο για να αποδεικνύεις συνεχώς στον εαυτό σου ότι δεν αξίζει να τρέμεις τη σκιά σου από τη στιγμή που ξέρεις τα όριά σου. Οι αποτυχίες θα έρχονται, το ζήτημα είναι εσύ ποιο συνδυασμό θα παίξεις για να πετύχεις καλό σκορ. Κάθε πόντος είναι κέρδος.
Συντάκτης: Ιωάννα Μελά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
