Μετά τον χωρισμό θυμώνουμε για όσα δεν κάναμε

Η φράση «θέλω να χωρίσουμε» πώς αντηχεί στ’ αφτιά σου όταν την ακούς; Σίγουρα μαζεύονται όλα τα έντονα συναισθήματα και η καρδιά σου νιώθει ότι θα εκραγεί από την ένταση της στιγμής. Όλες οι αισθήσεις είναι μουδιασμένες σαν να έχεις πάρει ένα δραστικό παυσίπονο που σου επιτρέπει να απαλλαγείς από έναν οξύ πόνο, ζεσταίνεσαι ή κρυώνεις και να μπορεί να μη σε χωρά ο τόπος για να σταθείς σε ένα σημείο ακίνητος. Μένεις το πρώτο λεπτό «παγωμένος» για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις αυτό που άκουσες ή ξεστόμισες.

Κι αφού περνάει η ώρα οι αισθήσεις σου ενεργοποιούνται ξανά και ένα από τα πρώτα συναισθήματα που βιώνεις είναι ο θυμός και αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνει αυτό. Προσπαθείς να βάλεις τις σκέψεις σε τάξη, αλλά είναι αδύνατο να συγχρονίσεις λογική και συναίσθημα (πότε έχει συμβεί άλλωστε για να γίνει ειδικά τώρα;).

Ο θυμός που βιώνεις εκείνη τη στιγμή είναι γιατί συνειδητοποιείς τα πράγματα που έκανες ή δεν έκανες σε μία σχέση. Θυμώνεις με τον εαυτό σου και τον κρίνεις, γιατί δεν πρόλαβες να δράσεις πριν σε προλάβουν οι καταστάσεις. Σκέφτεσαι όλες τις κόκκινες σημαιούλες που απέφευγες να δεις για να αντιληφθείς ότι κάτι πάει λάθος και μετανιώνεις που δεν έδινες την πρέπουσα σημασία στη σχέση σου.

Στην περίπτωση που το ταίρι επέλεξε να το λήξετε, σε κατακλύζουν σκέψεις, συναισθήματα (όλα στον υπερθετικό βαθμό) και μια πρώτη ψυχρολουσία, γιατί ήταν κάτι που δεν περίμενες και άρα δεν ήσουν προετοιμασμένος γι’ αυτό. Μπορεί να μείνεις αμίλητος και σκεπτικός ή να μην μπορείς να ελέγξεις τον θυμό σου. Τα βάζεις περισσότερο με τον εαυτό σου, γιατί προσπάθησες γι’ αυτή τη σχέση, έδωσες ό,τι μπορούσες και ο λόγος που φτάσατε στον χωρισμό τριγυρίζει ξανά και ξανά στο κεφάλι σου.

Στις σχέσεις δεν παίρνουμε ό,τι δίνουμε στις περισσότερες περιπτώσεις και ως έναν βαθμό το γνωρίζουμε, ακόμη κι αν κάποιες φορές κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Ο θυμός είναι της στιγμής και είναι το καμουφλάζ του εγωισμού που δε μας αφήνει να δούμε ξεκάθαρα. Για να φτάσει εξάλλου η σχέση στον χωρισμό σημαίνει ότι και οι δυο πλευρές έβαλαν το χεράκι τους.

Πριν προλάβουμε λοιπόν να κατηγορήσουμε το πρόσωπο που βρίσκεται απέναντί μας για το αποτέλεσμα, ίσως χρειάζεται να σκεφτούμε τι κάναμε εμείς λάθος και φτάσαμε στον χωρισμό. Κι όμως όσο τέλεια και να νομίζεις ότι τα έχεις κάνει όλα, μάλλον κάτι σου διαφεύγει! Ως άνθρωποι είμαστε εγωιστές, προσπαθούμε να αποποιηθούμε τις ευθύνες που έχουμε και να τις «ρίξουμε» σε κάποιον άλλο. Θεωρούμε ότι στην φάση που βρισκόμαστε δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος για να δούμε τα πράγματα με πιο ψύχραιμη ματιά. Πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και θυμώνουμε με πρόσωπα και καταστάσεις που ουσιαστικά δεν είναι η πηγή του προβλήματος.

Δεν είμαστε σε φάση να σκεφτούμε ξεκάθαρα, αντιθέτως ρίχνουμε ευθύνες και θυμώνουμε με τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί μας, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα είχε δώσει σήματα ότι κάτι πάει στραβά, αλλά εμείς απορροφημένοι από χιλιάδες άλλα θέματα δε δώσαμε καμία σημασία. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας σού επιτρέπουν να βάζεις τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι και ως δια μαγείας να εξαφανίζονται. Δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτό που σε απασχολεί ή δεν αφιερώνεις χρόνο στον σύντροφό σου, ώστε να συζητήσετε κάτι που ίσως για εσένα είναι παιδιάστικο, αλλά για εκείνον πολύ σημαντικό.

Αν είχες καθίσει να κουβεντιάσεις με τον άνθρωπό σου ό,τι σε απασχολούσε, ίσως τώρα να μη θύμωνες που σου είπε να χωρίσετε, να μην αναρωτιόσουν ποιο λάθος σάς οδήγησε ως εκεί, δημιουργώντας στο κεφάλι σου όλα τα πιθανό σενάρια. Το σίγουρο είναι ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι εύκολες και πολλές φορές ο χωρισμός είναι η μόνη λύση. Ο θυμός σε κάνει να συνειδητοποιείς τι λάθη έκανες και να μαθαίνεις απ’ αυτά. Το ζήτημα είναι να μπορείς μετά τον θυμό να δεις ξεκάθαρα και να καταλάβεις τι είναι καλό για σένα.