Μια φορά ερωτεύτηκαν και δεύτερη δειλιάζουν

Ο έρωτας είναι ένα υπέροχο αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνο συναίσθημα. Τη μία στιγμή σε ανεβάζει στα ουράνια και την άλλη σε ρίχνει στα τάρταρα να μαζεύεις τα κομμάτια σου. Την πρώτη φορά ίσως το συναίσθημα της απώλειας είναι πιο έντονο και πιο βαθύ. Το πρώτο φινάλε στον έρωτα είναι σαν να χάνεις κάτι από σένα.

Το αίσθημα του έρωτα ξεφτίζει; Μπορεί κάποιος να αγαπήσει μία φορά στη ζωή του και έκτοτε να πάψει να βιώνει τον έρωτα με τον ίδιο τρόπο; Οι απαντήσεις είναι πολλές και σίγουρα διαφορετικές, ενώ κάθε ερωτευμένος πιστεύει πως το αίσθημά του είναι πρωτόγνωρο. Σαφώς και δεν έχεις αισθανθεί ξανά έτσι, αφού σε κάθε άνθρωπο ερωτεύεσαι κάτι διαφορετικό. Μπορεί ο έρωτας να έρθει με την πρώτη ματιά, μπορεί και να αργήσει, αν όμως θέλει θα βρει τον πιο πανούργο τρόπο.

Μέχρι να παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένος βιώνεις διάφορα συναισθήματα στον μέγιστο βαθμό. Μπορεί και να νομίζεις ότι το περνάς μόνο εσύ τόσο δύσκολα ή έντονα, μα δε μας υποσχέθηκε κάποιος ότι ο έρωτας είναι εύκολος ή αμφίδρομος. Πόσες φορές έχουμε πρωταγωνιστήσει ή υπήρξαμε θεατές σε μπερδεμένους έρωτες;

Υπάρχουν εκείνοι που δεν είναι τόσο εύκολοι στον έρωτα ή για να το θέσουμε καλύτερα που ενώ το θέλουν πολύ αποφεύγουν να αισθανθούν. Είναι μια πικρή αλήθεια αλλά δεν παύει να ισχύει. Δε γίνεται να λες ότι δε θα ξαναερωτευτείς, δεν μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να αντισταθεί σε αυτό το συναίσθημα. Οι φοβιτσιάρηδες λοιπόν του έρωτα προσπαθούν να πάνε κόντρα και ορκίζονται ότι δεν μπορούν να νιώσουν αυτό που ένιωσαν ξανά, ενώ προσπαθούν να μείνουν ασυγκίνητοι. Κουκουλώνουν τα αισθήματά τους πίσω από προηγούμενες εμπειρίες που τους πλήγωσαν ενώ διατυμπανίζουν συνεχώς ότι δε διαφέρει ο έρωτας από άνθρωπο σε άνθρωπο, ότι δεν μπορείς με λίγα λόγια να ερωτευτείς ξανά κι αν το κάνεις θα έχει την ίδια κατάληξη. Πώς γίνεται να θεωρούμε ότι δε θα ερωτευτούμε ξανά και να μένουμε κολλημένοι σε έναν έρωτα που ανήκει στο παρελθόν; Ο έρωτας είναι παντού, από τη στιγμή που θα ανοίξεις τα μάτια σου κάθε τι με το οποίο έρχεσαι σε επαφή έχει τη δυνατότητα να σε μαγέψει. Το ζήτημα είναι αν θα είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις.

Αν όντως θεωρείς ότι όποιος βρεθεί στον δρόμο σου θα σε πληγώσει ή δε θα σε κάνει να τον ερωτευτείς, έχεις χάσει κάθε πιθανότητα να αφεθείς και να νιώσεις. Αυτοί που έχουν αυτή την εντύπωση στη σκέψη και μόνο του έρωτα τούς πιάνει σύγκρυο. Υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους θαρραλέο και υποστηρίζουν ότι θέλουν να αφεθούν αλλά στην πρώτη δυσκολία αναπολούν την μεγάλη γι’ αυτούς αγάπη που έχασαν λόγω λάθος χειρισμών ή bad timing. Η ψευδαίσθηση τούς αφήνει ανήμπορους να έρθουν κοντά με κάποιον άλλο.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Ότι ο έρωτας μπορεί να σε εγκλωβίσει στην ανάγκη σου να του κρυφτείς σε προηγούμενες καταστάσεις χωρίς να σε αφήνει να δεις ξεκάθαρα ότι τα πράγματα δεν είναι όπως πιστεύεις. Μπορεί δίπλα σου να περνάνε άνθρωποι που θα ήθελαν να σε ζήσουν στις καλύτερές σου στιγμές αλλά εσύ ο ίδιος βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου ώστε να τους ξεφύγεις νομίζοντας ότι έτσι προστατεύεσαι από κάτι που μπορεί να σε πληγώσει. Με τη σκέψη αυτή κάνεις βεβιασμένες κινήσεις στην προσωπική σου ζωή και μία από αυτές είναι να επιλέγεις συντρόφους που δε σου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό αλλά απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα που εσύ έθεσες ως αρχή.

Δεν μπορεί να σε συμβουλέψει κάποιος πώς θα συμπεριφερθείς στον έρωτα γιατί κάθε σχέση που κάνεις είναι διαφορετική, δεν υπάρχουν μοτίβα που πρέπει να ακολουθήσεις. Επίσης δεν μπορεί κάποιος να σου εγγυηθεί ότι θα υπάρξει ένας και μοναδικός άνθρωπος στη ζωή σου που θα σε γοητεύσει ώστε να τον ερωτευτείς. Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα σε συγκινήσουν, ελάχιστοι όμως αυτοί που θα σε φτάσουν σε σημείο να μην μπορείς να ζήσεις μακριά τους. Θα ήταν λοιπόν καλό να ξεχωρίσεις τον έρωτα από τον ενθουσιασμό που μας κάνει να έχουμε παρωπίδες. Ο ενθουσιασμός είναι κακός σύμβουλος, πολλές φορές τον βαφτίζουμε έρωτα και πέφτουμε στην παγίδα να απογοητευτούμε στο τέλος.

Ο φόβος του έρωτα είναι μια κατάσταση που λίγο πολύ όλοι έχουν περάσει, άλλοι σε υπερβολικό βαθμό άλλοι ξυστά. Το θέμα είναι πόσοι συνέχισαν να ερωτεύονται και θα ερωτεύονται όσο τους δίνεται η ευκαιρία και πόσοι έμειναν βραχυκυκλωμένοι σε προηγούμενες καταστάσεις. Εσύ τι θα διάλεγες; Έρωτα ή πόλεμο στον ίδιο σου τον εαυτό για χάρη του πρώτου;