Φτάνεις σε ένα σημείο μέσα στην ημέρα που έχεις αντέξει πολλά, έχεις ακούσει περισσότερα και έχεις δει άλλα τόσα. Η κοινή λογική σού λέει να κάνεις ένα βήμα πίσω, να σκεφτείς τι έχει γίνει, να πάρεις τον χρόνο σου, ώστε να μην πεις και να μην κάνεις πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα θα μετανιώσεις. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να σε ελέγξεις, γιατί νικάει το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή, όταν έχεις θολώσει και οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα σου με τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ηρεμεί το «κάψιμο» που ‘χεις στον λαιμό; Είναι η στιγμή που ηρεμεί η ψυχούλα σου όταν πλέον τα έχεις διαλύσει όλα. Ίσως και να έχεις αρχίσει να ξεθολώνεις και να βλέπεις ξανά καθαρά.  Άραγε τι σκέφτεσαι;

Πάμε να κάνουμε ένα rewind σε αυτά που σε έφτασαν σε αυτό το σημείο. Τι είναι αυτό που σε χάλασε; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν όλα αυτά που μας σκοτίζουν αξίζουν τελικά την προσοχή που τους δίνουμε; Αναλογίσου αν αξίζει να χάσεις την υπομονή σου για κάτι που πιθανόν την επόμενη εβδομάδα να μη θυμάσαι καν, αφού μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ήταν τελικά και τίποτα σπουδαίο.

Τρέχεις, αγχώνεσαι, φυσάς, ξεφυσάς, χωρίς να ξέρεις για ποιον ακριβώς λόγο. Το συναίσθημα πάντα υπάρχει και θα υπάρχει, όπως επίσης και η επιθυμία να το εκφράσεις. Πριν το κάνεις, όμως, πριν δώσεις μια κλωτσιά σε αυτό που έχεις φτιάξει ως τώρα για μια κρίση της στιγμής, προσπάθησε να σκεφτείς πόσο χρόνο ξόδεψες για να φτάσεις ως εκεί. Γιατί για να έφτασες σε σημείο να εκραγείς σημαίνει ότι αυτό που συνέβη σε ενόχλησε πολύ.

Κάτσε μια στιγμή κάτω όταν αισθανθείς ότι θες να τα κάνεις όλα «λίμπα» και σκέψου: «Αξίζει να χαλάσω τη ζαχαρένια μου; Τι θα κερδίσω από όλο αυτό;». Μερικές φορές το να αφήσουμε τα πράγματα να κυλήσουν είναι η καλύτερη απόφαση, και ίσως σιγά-σιγά συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Η ακόρεστη επιθυμία μας να τα έχουμε όλα υπό έλεγχο δε θα μας βγει σε καλό.

Αν μια μέρα σκάσουν όλες οι αναποδιές του κόσμου η μία πίσω από την άλλη είναι φυσικό κι επόμενο στο τέλος να ξεσπάσεις, είτε με νεύρα είτε σε κλάματα και πολύ πιθανόν σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται στο κοντινό σου περιβάλλον και δε σου φταίει σε τίποτα! Για σκέψου αν θα έκανες ακριβώς το ίδιο αν είχες πρώτα σκεφτεί ότι όσο και αν ξεσπάσεις, με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε άνθρωπο, δε θα καταφέρεις να αλλάξεις κάτι.

Όμως πώς μπορείς να ηρεμήσεις όταν θέλεις να τα βγάλεις από μέσα σου; Σαν άλλος Μιγιάγκι σκέψου: “Breath in, breath out, the sun is warm, the grass is green”, κι αφού πιεις τρία-τέσσερα ποτήρια τσάι για να ηρεμήσεις προσπάθησε να τα βάλεις κάτω και να σκεφτείς την επόμενη κίνησή σου χωρίς άγχος και πίεση. Τις περισσότερες φορές που λειτουργούμε εν βρασμώ ψυχής πέραν του ότι χάνουμε το δίκιο μας, χάνουμε και τον στόχο μας. Προσπάθησε να βγάλεις από το μυαλό τις αρνητικές σκέψεις και συγκεντρώσου σε αυτό που πραγματικά σε ενδιαφέρει, αφού όλα τα υπόλοιπα είναι αντιπερισπασμοί.

Τι σε κάνει να απέχεις από τον στόχο σου; Τα νεύρα, η ζήλια, η αγανάκτηση της στιγμής, η θλίψη, ίσως κανένα από αυτά, ίσως και όλα μαζί. Δεν μπορείς να αποφύγεις ένα πρόβλημα, σίγουρα όμως μπορείς να βρεις τη λύση και η λύση δε θα έρθει τραβώντας τα μαλλιά σου. Εστίασε εκεί που θες και τα ενδιάμεσα να μη σε αφορούν ή να μη σε αγχώνουν, αν εσύ έπραξες όπως έπρεπε, χωρίς φόβο.

Άλλωστε οποιαδήποτε απόφαση και αν πάρουμε δεν ξέρουμε αν θα μας βγει σε καλό, ακόμα κι αν κατά την κρίση μας ήταν η καλύτερη επιλογή. Σημασία έχει να μην είναι κάτι που χαλάει την ψυχική μας ηρεμία. Εκφράσου όταν αισθανθείς έτοιμος να το κάνεις κι αφού είσαι σίγουρος ότι δεν παραβιάζεις τα όρια του ατόμου που έχεις απέναντί σου.

Είναι αστείο να θεωρούμε ότι τα προβλήματα που έχουμε εμείς δεν τα έχει κανείς άλλος κι επομένως οι άλλοι αδυνατούν να μας καταλάβουν. Όλοι έχουμε προβλήματα, το θέμα είναι πώς τα διαχειριζόμαστε και πώς τα αντιμετωπίζουμε. Οι φωνές, οι γκρίνιες και οι ειρωνείες δε θα σε οδηγήσουν πουθενά, δε θα δώσουν λύση σε κανένα πρόβλημα. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να αφομοιώσει τα ερεθίσματα που δέχεται και να τα φιλτράρει, ώστε να μπορέσεις να λειτουργήσεις με περισσότερη ψυχραιμία.

 

Συντάκτης: Ιωάννα Μελά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.