Όλα θα πάνε καλά. Η σκέψη αυτή γυρίζει ξανά και ξανά στο κεφάλι σου. Βλέπεις γύρω σου φίλους και γνωστούς να ερωτεύονται και να μοιράζονται στιγμές με το ταίρι τους και σκέφτεσαι ότι κι εσένα σε περιμένει ο έρωτας -αν όχι στην επόμενη γωνία σίγουρα κάπου εκεί έξω- και είναι έτοιμος να σε γνωρίσει και να ζήσετε ακριβώς όπως το έχεις φανταστεί. Θα πάνε όμως όλα καλά;
Πρέπει και να σκεφτόμαστε θετικά για κάθε κατάσταση που βιώνουμε, στην προκειμένη για τη μοναξιά. Καθησυχάζοντας τον εαυτό μας ότι η μοναξιά έχει τα καλά της, όπως η ελευθερία κινήσεων, μένουμε λίγο σε αυτό τον λήθαργο, ενώ δε λείπουν οι στιγμές που σε θέλουν λίγο μελαγχολικό να σκέφτεσαι για πόσο θα μείνεις μόνος και έρημος να ερωτεύεσαι ψευδαισθήσεις και κινηματογραφικές καταστάσεις.
Οι μεταπτώσεις είναι σίγουρες στη φάση της απομόνωσης. Από τη μία σκέφτεσαι ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα χωρίς να έχεις κάποιο πρόσωπο στη ζωή σου. Κυνηγάς αυτά που θέλεις χωρίς να εμπλέκεσαι σε συναισθηματισμούς. Από την άλλη νιώθεις και συναισθηματική κούραση να είσαι συνέχεια μόνος, να βρίσκεσαι εσύ και ο εαυτός σου αντιμέτωποι με όλα! Είσαι ο μοναχικός ήρωας του παραμυθιού σου που όμως κάποια στιγμή μπορεί να ψάξει κάτι περισσότερο απ’ αυτά που ήδη έχει.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αισθάνεσαι την ανάγκη να δώσεις στον εαυτό σου την ώθηση ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος και ο έρωτας θα βρεθεί αργά ή γρήγορα. Μήπως όμως αυτή η σκέψη και η προσπάθεια να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο μάς γεμίζει προσδοκίες που δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε; Οι προσδοκίες σκοτώνουν την πραγματικότητά μας, ενώ μας δημιουργούν ένα ανεξέλεγκτο άγχος ως προς το πώς θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας.
Όλοι σκεφτόμαστε πως ο έρωτας υπάρχει κάπου έξω αλλά ακόμα δεν τον έχουμε βρει. Ελάχιστοι όμως σκέφτονται πως ο έρωτας δεν είναι απαραίτητα ένας σύντροφος αλλά μπορεί να είναι και κάτι που μας κάνει να αισθανόμαστε πληρότητα και για το οποίο είμαστε έτοιμοι να τα θυσιάσουμε, όλα μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ανάγκη μας να μπουστάρουμε τον εαυτό μας με θετικές σκέψεις και μόνο είναι ένας φαύλος κύκλος που μας οδηγεί κυρίως σε δεύτερες σκέψεις και βεβιασμένες κινήσεις.
Οι δεύτερες σκέψεις γεννιούνται με το να αναρωτιόμαστε αν πράξαμε καλά ή όχι, γι’ αυτό και μείναμε πάλι αγκαλιά με τη μοναξιά μας, ενώ ταυτόχρονα χάσαμε πολλά από τον εαυτό μας γιατί προσπαθήσαμε να κλείσουμε σε ένα κουτί τις επιθυμίες μας. Οι βεβιασμένες κινήσεις μάς προδίδουν επιλέγοντας συχνά τον λάθος σύντροφο ή τον σύντροφο που δεν είναι απαραίτητα συμβατός με τις δικές μας επιθυμίες, τις οποίες κουκουλώσαμε άρον άρον γιατί ήμασταν έτοιμοι για έναν νέο έρωτα.
Δίνοντας λοιπόν εικονικά χαστούκια αισιοδοξίας στον εαυτό μας προσπερνάμε αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα. Μας είναι αδιανόητο να καταλάβουμε ότι περνάμε μια περίοδο που ο έρωτας δεν είναι ο πρωταγωνιστής στη ζωή μας, σίγουρα όμως υπάρχουν άλλα τόσα που μπορούν να απασχολήσουν ευχάριστα το μυαλό μας ώστε να πιστέψουμε ότι όντως όλα θα πάνε καλά. Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να είμαστε υπερβολικά αισιόδοξοι μέσα από τις προσδοκίες μας. Χρειάζεται να ερχόμαστε πλέον αντιμέτωποι με την πραγματικότητά μας και να μη στρέφουμε το βλέμμα αλλού.
Η ανυπομονησία μας για τον μελλοντικό έρωτα, το να περιμένουμε ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει ξαφνικά, κάνοντας σενάρια ότι θα συναντηθούμε τυχαία και κάπως έτσι θα ξεκινήσει το love story μάς βάζει τρικλοποδιά και πέφτουμε μόνοι μας στην παγίδα ότι αυτό όντως θα συμβεί, με αποτέλεσμα να κοιτάμε εναγωνίως δεξιά κι αριστερά. Σημασία όμως έχει να είμαστε όντως έτοιμοι γι’ αυτό, διαφορετικά το πιο πιθανό είναι να μην είναι σωστή η επιλογή μας. Τίποτα δεν άνθισε βεβιασμένα και με άγχος, όλα χρειάζονται τον χρόνο τους και ακόμη κι η μοναξιά έχει τη γλύκα της.
Συντάκτης: Ιωάννα Μελά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
