Δεν είναι η μέρα σου! Σηκώνεσαι από το κρεβάτι κι όλα πάνε στραβά, κάτι δε σου κάθεται καλά! Σκέφτεσαι ότι δε θα συνεχιστεί, θα προχωρήσεις, θα πας δουλειά κι όλα θα αλλάξουν, θα κυλήσουν ήρεμα και ομαλά αλλά δε. Κάτι μέσα σου σε γαργαλάει κι οτιδήποτε κι αν ακούσεις ή δεις φλερτάρει στην ιδέα να ξεπεράσει τα όριά σου. Σκέφτηκες ότι ήδη χαλάς τη διάθεσή σου και μόνο που μπαίνεις στη διαδικασία να το προσέξεις.
Φτάνεις λοιπόν στο σημείο να βρεις το υποψήφιο θύμα και την αιτία που θα ξεσπάσεις. Τώρα που το σκέφτεσαι καλύτερα είναι η ιδανική στιγμή να το κάνεις, να βγει από μέσα σου όλος ο θυμός που είναι μαζεμένος. Τώρα που τα είπες με έναν όχι και τόσο κολακευτικό τρόπο, ηρέμησες, νιώθεις κάπως καλύτερα! Πας λοιπόν να σκεφτείς το βράδυ πριν κοιμηθείς πώς πέρασε η μέρα σου και συνειδητοποιείς ότι τσακώθηκες, το χειρότερο όμως είναι ότι δε θυμάσαι καν γιατί φώναξες, έβρισες και ήσουν μες τα νεύρα!
Το άτομο που ήρθες σε αντιπαράθεση ίσα που θυμάσαι τι σου είπε, ίσα που θυμάσαι επίσης γιατί σε έφτασε σε αυτό το σημείο. Ίσως να ήταν κάποιος που δεν είχε μεγάλη σημασία για σένα ή και το αντίθετο, κάτι που κάνει τον καβγά ακόμα πιο σοβαρό. Γιατί τσακωνόμαστε; Έχεις αναρωτηθεί γιατί θες να ξεσπάσεις και να κάνεις κακό έστω και λεκτικά σε κάποιον χωρίς στην ουσία να λύνεις το πρόβλημα;
Θα σκεφτείς και θα απαντήσεις ότι είναι ένας τρόπος να εκτονωθείς ή θα πεις ότι πρέπει να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος. Αλλά και πάλι με το να αναλώνεσαι σε τέτοιες αντιπαραθέσεις καταλήγεις πουθενά; Όχι. Πολλές φορές δε φιλτράρουμε πού πρέπει να διοχετεύσουμε το άγχος, το στρες και τα νεύρα. Επιλέγουμε να χαλάσουμε τη διάθεσή μας με πράγματα ασήμαντα που μπορεί σε άλλη περίπτωση να μη δίναμε σημασία αλλά επειδή έχουν μαζευτεί πολλά στο κεφάλι μας και το παραμικρό φαντάζει φοβερό πρόβλημα.
Πέρα από τον λόγο που ερχόμαστε σε αντιπαράθεση πολλές φορές εξαρτάται απ’ το άτομο το οποίο μας ανάβει τα λαμπάκια για να εκραγούμε. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που άθελά τους -ή μπορεί και ηθελημένα- σε φτάνουν στα όριά σου κι εκεί που λες ότι δε θα ασχοληθείς βρίσκεσαι να πετάγεται η φλέβα στο κεφάλι και να θέλει να βγει από τη θέση της. Μεταξύ μας κιόλας θέλεις να ξεσπάσεις για το παραμικρό και στο συγκεκριμένο άτομο γιατί πρέπει να διοχετεύσεις το χάος που έχεις μέσα σου.
Μπορείς όμως να ξεχωρίσεις πότε αξίζει και πότε όχι να απευθυνθείς θυμωμένα στον συνομιλητή σου; Πότε δηλαδή χρειάζεται να πεις τα πράγματα ως έχουν γιατί μπούχτησες και είναι από τις λίγες φορές που σου βγαίνει και πότε απλώς ξεσπάς χωρίς λόγο; Έχουμε μάθει στη ζωή μας να βάζουμε προτεραιότητες -είτε αυτό έχει να κάνει με τη δουλειά είτε με την καθημερινότητά μας. Το ίδιο ισχύει και με τα πράγματα για τα οποία αξίζει να αγχωθούμε, πόσο μάλλον αν πρόκειται να διαφωνήσουμε. Δε γίνεται όλα να ξεκινούν και να τελειώνουν από εμάς, χρειάζεται να κάνουμε κι ένα βήμα πίσω ώστε να δούμε με καθαρή ματιά.
Οι διαφωνίες είναι στο πρόγραμμα, δεν μπορούμε να ταιριάζουμε και να συμφωνούμε με όλους. Το ζήτημα είναι να επιλέγουμε τις διαμάχες μας. Γιατί να κάτσεις να σπαταλήσεις φαιά ουσία για κάποιο ζήτημα το οποίο δεν είναι κύριο μέλημά σου; Όταν πρόκειται να έρθουμε σε αντιπαράθεση με κάποιον που ενδιαφερόμαστε, δεν είναι το ίδιο εύκολο γιατί δε θέλουμε να τον χάσουμε ή να τον πληγώσουμε. Από αυτή μας τη συμπεριφορά και μόνο ίσως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν αξίζουν οι τσακωμοί που στήνουμε.
Ο θυμός είναι περίεργο συναίσθημα που μπορεί να αποδειχθεί και ανεξέλεγκτο άρα το πού το διοχετεύουμε χρειάζεται να το σκεφτόμαστε μία και δύο φορές. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να μπορείς να επιλέξεις τις διαμάχες που θες να έχεις. Μέχρι τότε άραξε γιατί η μέρα θα τελειώσει και θα έρθει η επόμενη με διαφορετική διάθεση, περισσότερες αντοχές και περισσότερη γνώση για το τι πρέπει να σε χαλάει και τι όχι.
Συντάκτης: Ιωάννα Μελά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
