Η λέξη φίλος ή φιλαράκι ή κολλητός δείχνει την ιδιότητα που δίνουμε στον άλλον για τη μεταξύ μας σχέση. Είναι ο άνθρωπος που θα μοιραστείς τα πάντα, από τις πιο βαθιές σου σκέψεις και θέλω, ενώ δε θα διστάζεις λεπτό να κινήσεις γη και ουρανό ώστε να τον προστατεύσεις από οτιδήποτε θεωρείς ότι μπορεί να βλάψει έστω και μια μικρή τρίχα (αν έχει) από τα μαλλιά του. Το ίδιο φυσικά θα έκανε κι ο άλλος για εσένα, ναι και οι δύο βιώνετε τη σχέση στον υπερθετικό βαθμό αλλά είναι κι αυτό που σας ενώνει, τα αμοιβαία αισθήματα!
Όπου υπάρχει λοιπόν αγάπη υπάρχει ορισμένες φορές κι ο φόβος του τσακωμού, γιατί ποιος είπε ότι θα ταιριάζετε σε όλα όσα στηρίζει ο άλλος. Δεν είναι λοιπόν λίγες οι φορές όπου έρχεστε σε έντονη αντιπαράθεση από το γεγονός ότι το ζευγάρι που διάλεξε για κάλτσες δεν ταιριάζει με το χρώμα παντελονιού μέχρι γιατί να απαντήσει στον άνθρωπο που μπαίνει κει βγαίνει για 20η φορά στη ζωή του και τα διαλύει όλα. Οι τσακωμοί ή αλλιώς αντιπαραθέσεις είναι μέσα στο παιχνίδι και θα πούμε ότι είναι λίγο αναμενόμενα ,καθώς είναι ένας τρόπος να δείξεις στον άλλον ότι τον νοιάζεσαι και θες το καλό του, δείχνοντάς το με λίγο επιτηδευμένο τρόπο.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η αντιπαράθεση είναι τόσο έντονη όπου ο εγωισμός παίρνει την πρώτη θέση και θολώνει τα πάντα στο μυαλό, ίσως και να τα βραχυκυκλώνει λίγο, τόσο ώστε να μην μπορείς να βρεις μια σωστή λύση κι έτσι καταλήγετε να κρατάτε μούτρα ο ένας στον άλλον. Οπότε σαν μικρά παιδιά σταυρώνετε τα χέρια (έστω και νοητά) και λέτε αυτό ήταν, πάει η σχέση σας τελείωσε, με τον εγωισμό να μη σας αφήνει να δείτε πέρα από τη μύτη σας.
Κι όντως μπορεί να είναι άνευ σημασίας και να λυθεί με τρόπο απλό. Αν όμως είναι από αυτούς που μαζεύουμε πολλά κι αρχίζει και φουσκώνει το στρες και η πίεση, τότε θα είναι πιο δύσκολο να το λύσετε άμεσα, ίσως περάσει καιρός. Ίσως καταλήξετε και να αποποιηθείτε τις ευθύνες ο καθένας, παίρνοντας τη θέση του θύματος, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει θύμα και θύτης στην προκειμένη περίπτωση. Η αλήθεια είναι και μεταξύ μας πρέπει να λέγεται, ότι τεμπελιάσατε να μιλήσετε για το πώς αισθανθήκατε και πώς νιώθετε, όταν τα πράγματα πήραν αυτή την τροπή. Κι αυτό γιατί η φιλία έχει αυτή τη συναισθηματική τεμπελιά, που επειδή ξέρεις πόσο σημαντικός είσαι για τον άλλο, θεωρείς και κάποια πράγματα δεδομένα.
Αξίζει όμως να δώσεις μια ευκαιρία στον άνθρωπο που κάποτε είχατε τα δικά σας μυστικά κι ήσασταν εσείς εναντίον όλων. Αν το καλοσκεφτείς μια καλή φιλία είναι σαν μια μικρή επένδυση, ο καθένας δίνει κάτι κι αντίστοιχα παίρνει επίσης, δε γίνεται να είναι μονόπλευρο. Κάποιοι ίσως το συνδέουν με υλικά αγαθά, ενώ σίγουρα έχει να κάνει με ενέργειες και κοινές βλέψεις. Μπορεί να μη μοιάζουν εξωτερικά αλλά μοιάζουν εσωτερικά κι αυτό είναι που τους ενώνει.
Αν λοιπόν πρέπει να κάνεις την πρώτη κίνηση για να σωθεί η φιλία σας θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά αν αξίζει τον κόπο. Δε σημαίνει ότι αδιαφορείς αν δε μιλήσεις αλλά να επιλέξεις να μη μιλήσεις για λόγο που θα έχει όντως βάση κι όχι πείσμα παιδικό. Στην περίπτωση όμως που δε γνωρίζεις την έκβαση τότε αξίζει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου γιατί μπορεί κι οι δύο να έχετε πέσει θύματα παρεξήγησης. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αν ρίξεις τον εαυτό σου αλλά να ακούσεις ό,τι έχει να πει ο άλλος γιατί μπορεί άθελά σου να τον έχεις πληγώσει.
Ξεκίνα λοιπόν με κάτι απλό. Πες ένα «πάμε για καφέ;». Χωρίς πολλά δράματα και υστερίες ή μελό εξομολογήσεις. Μείνει λιτός και συγκεκριμένος. Δώσε χρόνο και μετά περίμενε. Μη στείλεις βράδυ ούτε μια μέρα που ξέρεις ότι πνίγεται στη δουλειά. Κάνε μια πρόταση που θα δηλώνει τόσα, όσα ταυτόχρονα δε θα λέει. Και μετά περίμενε. Δώσε στο φιλαράκι σου να καταλάβει ότι έχεις πρόθεση να τα βρείτε, αλλά όχι να το ζαλίζετε δέκα χρόνια με το ποιος έφταιξε. Παίξε την κίνησή σου ακριβώς όπως και σε μια επανασύνδεση ερωτική. Ψύχραιμα και χωρίς υπερβολή. Κάνε ένα βήμα κι άσε τον άλλο να κάνει το επόμενο.
Η φιλία είναι κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μας και οι άνθρωποι που επιλέγουμε για φίλους μας είναι κάτι παραπάνω από απλοί γνωστοί. Πολλές φορές ευθύνονται για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας κι αντικατοπτρίζουν αυτό που είμαστε ή θα θέλαμε να γίνουμε. Οπότε ένας καφές, είναι το ελάχιστο για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται τόσο μα κάπου στην πορεία το ξέχασαν.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου