«Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» λέει ο θυμόσοφος λαός μας και δύσκολα πέφτει έξω. Εσύ έχεις σκεφτεί αν οι παρέες σου είναι αυτές που θέλεις ή απλά ξέμειναν απ’ το δημοτικό ή το πανεπιστήμιο; Οι φιλίες σ’ αυτές τις χρονικές περιόδους εύκολα δημιουργούνται καθώς έχετε έναν κοινό στόχο, μετά πώς σώζονται; Υπάρχει σωτηρία για κάποιον πού επιλέγει εντελώς διαφορετική κατεύθυνση; Κι άντε αν μείνετε δύο απ’ τους πέντε μπορείς να το πεις κι επιτυχία, όμως αν χαράξετε άλλο δρόμο ο καθένας τότε τι;
Φαντάσου λοιπόν ότι βρίσκεσαι σ’ ένα λεωφορείο που θα κάνει μεγάλη διαδρομή, έχεις κάτσει αναπαυτικά στο κάθισμα και βάζεις ακουστικά ν’ ακούσεις την αγαπημένη σου μουσική κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο ή παρατηρώντας τους επιβάτες όταν ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν απ’ αυτό. Το λεωφορείο σταματάει σε μια στάση κι αναλόγως, μπορεί να μπουν ένας ή δύο ή και πέντε επιβάτες ακόμη. Έτσι συνεχίζει η διαδρομή του μέχρι να φτάσει στον προορισμό του κι εσύ θα σταματήσεις στην τελική στάση. Αυτός είναι ο σκοπός σου άλλωστε.
Μπαίνοντας λοιπόν μέσα στο λεωφορείο παρατηρείς τον κάθε επιβάτη και καταλαβαίνεις ποιος είναι κουρασμένος, αργοπορημένος, χαρούμενος, δυστυχισμένος κι αφηρημένος μόνο απ’ τις εκφράσεις του προσώπου τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έρχονται να καθίσουν δίπλα σου ενώ άλλοι ενοχλούνται απ’ τη μουσική που ακούς δυνατά στ’ αφτιά σου. Το τοπίο γύρω σου αλλάζει διαρκώς κι από λιακάδα που είχε ξαφνικά όλη την υπόλοιπη μέρα το γυρνάει σε βροχή.
Έτσι είναι κι η ζωή σου σαν μια διαδρομή λεωφορείου, οι στάσεις είναι οι περίοδοι που συναναστρέφεσαι μ’ ανθρώπους και συνάπτεις σχέσεις, φιλικές ή ερωτικές. Άλλες είναι αδιάφορες, άλλες εθιστικές κι άλλες συναρπαστικές, λίγες όμως είναι αυτές που θα σε συντροφεύουν στον τελικό προορισμό σου.
Ίσως, σού προκαλεί μια στεναχώρια γιατί δεν έχεις στο μυαλό σου πως θα χάσεις κάποιον απ’ αυτούς που συναντάς, πόσο μάλλον κάποιον απ’ τις ερωτικές σου σχέσεις. Μην πέφτεις απ’ τα σύννεφα. Έτσι γίνεται και θα γίνεται μέχρι να μείνουν λίγοι και καλοί. Εδώ μπορούμε να σταθούμε λίγο παραπάνω.
Το «λίγοι και καλοί» ίσως να είναι ένα απ’ τα βασικότερα τσιτάτα. Όσο party animal κι αν είσαι φτάνεις σε κάποιο σημείο που θες να μείνεις και λίγο μακριά απ’ την πολλή βαβούρα, αυτή τη μοναξιά που μπορείς να τη μοιραστείς με κάποιους ακόμα, όχι πολλούς. Φρόντισε λοιπόν αυτοί που θα σ’ ακολουθήσουν στο δικό σου προσωπικό party να είναι εκεί γιατί όντως γουστάρουν να είναι. Δε μάς αρκούν οι αδιάφοροι, δε μάς αρκούν οι «ξεκινήστε εσείς κι εγώ θα έρθω πιο μετά». Μάς αρκούν όμως αυτοί που θα είναι πάντα εκεί για εμάς.
Είναι σημαντικό πως αυτοί που θα σ’ ακολουθήσουν αλλά και θα παραμείνουν στη ζωή σου να είναι όμορφοι εσωτερικά. Αυτοί που θα σε πάνε ένα βήμα μπροστά είναι αυτοί που θα σού δείξουν ανιδιοτελή αγάπη. Ξέρεις, έχουν κι αυτοί τις ατέλειές τους αλλά το πώς θα δέσετε μεταξύ σας είναι αυτό που θα σάς ενώνει. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί δε βρίσκονται πάντα στην καθημερινότητά σου, αλλά όταν βρίσκεστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν τους βλέπεις όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί φροντίζουν τον εαυτό τους. Έτσι σε μαθαίνουν κι εσένα, να σε αγαπάς και να σε προσέχεις.
Σημασία δεν έχει μόνο να έχεις έναν κοινωνικό περίγυρο και να είσαι περήφανος γι’ αυτόν αλλά να ξέρεις πολύ καλά γιατί κάνεις παρέα με κάθε έναν ξεχωριστά. Όπως οι μέλισσες μαζεύουν το μέλι απ’ τα καλύτερα λουλούδια έτσι κι εσύ, να ψάχνεις τα καλύτερα λουλούδια, τα πιο ευωδιαστά! Τι θα κερδίσεις αν συναναστρέφεσαι με στενόμυαλους ή γκρινιάρηδες ή κακεντρεχείς ανθρώπους; Το πιο πιθανό είναι να τούς μοιάσεις κι έπειτα να συνεχίσεις έτσι στη ζωή σου, απ’ τον φίλο, στον σύντροφο, στο παιδί και πάει λέγοντας.
Αν εσύ ο ίδιος έχεις άμυνες και καταλαβαίνεις από μακριά αυτά τα άτομα, δώσε τους μια ευκαιρία, ποτέ δεν ξέρεις. Αν όμως και πάλι δείχνουν αμετανόητοι απομακρύνσου χωρίς πολλά-πολλά. Θες το καλοχτενισμένο μαλλί; Θες το ακριβό ρολόι ή το ατσαλάκωτο ρούχο; Πάντως, μια τέλεια εικόνα δεν προϋποθέτει και μια τέλεια προσωπικότητα. Ποιος είναι τέλειος σε τούτη τη ζωή και στο κάτω-κάτω γιατί να είσαι ή να δηλώνεις – ακόμα χειρότερα – τέλειος.
Ο όμορφος εσωτερικά άνθρωπος δεν έχει ανάγκη το καμουφλάζ της τελειότητας, δεν είναι ανασφαλής, έρχεται σ’ εσένα όπως είναι, όπως εκφράζεται. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον αποδεχτείς, να τον γνωρίσεις και να πάρεις αυτό που έχει να σού δώσει απ’ το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Στόχος σου, είναι να μάθεις να τούς ξεχωρίζεις, να τούς κρατάς στη διαδρομή της ζωής σου και να τούς αφήνεις να λάμπουν κι έτσι μέσα απ’ αυτούς θα έρθει η σειρά σου να λάμψεις κι εσύ!
Επιμέλεια κειμένου: Ανδρέας Πετρόπουλος