Καλοκαιρινά μεσημέρια στην παραλία

Ο Μάιος σιγά σιγά τελειώνει – άσχετα που ο καιρός μάς κάνει τα τρελά του –, ο Ιούνης πλησιάζει και μαζί του το καλοκαίρι ξεκινάει επισήμως. Το μυαλό έχει ήδη αρχίσει να κάνει σχέδια για διακοπές, κρατήσεις γίνονται από τώρα, αδημονείς για πάρτι, κοκτέιλ σε ταράτσες, ξημερώματα σε beach bar. Μαζί έχει αρχίσει και μια βαρεμάρα στη δουλειά ανάμεικτη με την αγωνία πότε θα πάρουμε άδεια – καλή δύναμη σε όσους θα δώσουν μάχη με συναδέλφους.

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη εποχή της πλειοψηφίας. Είτε όσοι καθόμαστε περισσότερο είτε όσοι παίρνουμε άδεια κανένα δεκαήμερο μόνο, είναι η εποχή που η διάθεση φτιάχνει. Η μέρα μεγαλώνει, ο κόσμος κυκλοφορεί έξω μέχρι αργά, διοργανώνονται διάφορα event κι έτσι αποχωριζόμαστε –ένα κομμάτι του έστω– το άγχος μας.

Όσο όμως party animal κι αν γινόμαστε, τα μεσημέρια που περνάμε στην παραλία μόνοι μας έχουν τη δική τους χάρη και μοναδικότητα. Τα πρωινά εκείνα σε ακρογιαλιές με λίγο κόσμο που έγιναν ήσυχα μεσημέρια, μέχρι να δύσει ο ήλιος. Παρέα μ’ ένα καλό βιβλίο, αφού το διάβασμα στη θάλασσα αποκτά ολοένα και περισσότερο έδαφος. Από περιοδικά, μέχρι βιβλία επιστημονικής φαντασίας, ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός, ένα βιβλίο είναι πάντα καλή συντροφιά.

Άλλοτε, η παρέα απαιτεί κι ένα τετράδιο. Οι διακοπές δίνουν την ευκαιρία να ησυχάσεις, να χαλαρώσεις. Έχεις το χρόνο να επικοινωνήσεις πάλι με τον εαυτό σου. Να κάνεις μια ανασκόπηση όσων πέρασαν, να επαναπροσδιορίσεις τα πράγματα, να βρεις ισορροπίες. Η ηρεμία που μπορεί να σου προσφέρει μια ήσυχη παραλία, ο ήχος της θάλασσας, ένα όμορφο τοπίο είναι ο τέλειος καμβάς για ανθρώπους δημιουργικούς, με καλλιτεχνικές φλέβες. Το μυαλό καθαρίζει, τα πνευμόνια γεμίζουν οξυγόνο κι αλάτι. Όλη αυτή η επαφή με τη φύση και τον εαυτό, θα βγει στο χέρι. Το χέρι που θα γράψει σκέψεις, το χέρι που θα σκιτσάρει, το χέρι που θα σκαρώσει στιχάκια.

Κι επειδή η πείνα είναι πάντα πείνα, όπου κι αν πας, ό,τι κι αν κάνεις, θες και τη φρουτοσαλάτα σου, αν δε θες να βαρυστομαχιάσεις. Αν πάλι δε σε νοιάζει, θα φας και τα σουβλάκια σου, θα πιεις και την μπίρα σου γιατί είναι πασίγνωστο ότι μπίρα και θάλασσα πάνε μαζί. Αν μάλιστα είσαι και απ’ τους ανθρώπους που μια δόση αλκοόλ βοηθάει στο να χαλαρώσεις και να δημιουργήσεις καλύτερα, θα πιεις και το κοκτέιλ σου, που κάθε μαγαζί προσφέρει σε ποικιλία.

Αυτά τα μεσημέρια λοιπόν δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέληξαν να γίνουν ολοήμερη παραμονή στη θάλασσα. Το αποκορύφωμα μιας τέτοιας μέρας είναι πάντα το ηλιοβασίλεμα. Έχει μια μαγική δύναμη. Και μόνο στη θέα του, ηρεμεί το μέσα σου.

Είναι εκείνα τα λεπτά που σου βγαίνει ο μεγάλος αναστεναγμός, ένα «Αχ» βαθύ, γιατί έρχεται στο νου σου κάτι που σε καίει. Είναι φοβερό το ότι μπορεί ταυτόχρονα να αισθάνεσαι γαλήνη αλλά και νοσταλγία.

Είναι η στιγμή που θα κλείσεις τα μάτια, θα χαμογελάσεις για όσα έχεις, θα ευχηθείς για κάτι που σου λείπει. Θα μιλήσει η καρδιά σου, το μυαλό θα πάψει για λίγο κι εσύ απλά θα υπακούσεις. Και θα ευχαριστήσεις το σύμπαν, τη ζωή, που σου χαρίζει τέτοιες όμορφες μέρες. Αυτά και μόνο τα μεσημεροαπογεύματα κάνουν το καλοκαίρι μας ν’ αξίζει διπλά!