O λαός μας σοφά λέει «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μάθει να λένε πολλά, να μιλάνε ακατάπαυστα και ν’ ακούνε λίγο. Είναι πολύ της μόδας, ίσως και να ‘ταν πάντα, να το παίζουν ιστορία και να προσπαθούν να φανούν ανώτεροι μέσα από συζητήσεις. Συχνά, νομίζουν ότι τα λένε τόσο φαντασμαγορικά, λες και αποδίδουν ευχαριστίες για το βραβείο Νόμπελ τους, ενώ εσύ κάθεσαι και τους κοιτάς ακούγοντας απλά ένα «μπλα μπλα μπλα». Μα είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει ένας άνθρωπος πότε πετάει τούβλα;
Πόσα «χαχαχα» προσποιηθήκαμε όταν το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν απλά «πάψε»; Πόσα μαργαριτάρια ακούσαμε που μας έκαψαν εγκεφαλικά μας κύτταρα; Ετοιμόλογοι μπορεί να είναι πολλοί. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι είναι κι έξυπνα ετοιμόλογοι. Το παν είναι να ξέρεις να πεις τη σωστή ατάκα. Αυτό απαιτεί μόρφωση. Όχι να ‘χεις διαβάσει πέντε βιβλία, αλλά να ‘χεις μια καλλιέργεια ως άνθρωπος. Να μπορείς να ξεχωρίσεις πότε πρέπει να σιωπήσεις, πότε να μιλήσεις κι όταν μιλήσεις τι να πεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα αφροδισιακά είναι η κόντρα. Μιλάω, όμως, για την κόντρα την καλή, την έξυπνη. Αυτή που σε ζεματάει και σε κάνει να χαμογελάς πονηρά. Δεν είναι εύκολο να βρεις έναν άνθρωπο πραγματικά ετοιμόλογο, που θα σου πει τρεις ατάκες, αλλά θα ‘ναι to the point και θα είστε στο ίδιο επίπεδο επικοινωνίας.
Είναι πραγματική έκρηξη αδρεναλίνης να τη λες σε κάποιον, να σου τη λέει κι αυτός κι ενώ κανονικά θα έπρεπε να προσβληθείς, να χαίρεσαι και να γουστάρεις να σε «βάζει στη θέση σου». Το μυαλό εκείνη τη στιγμή κάνει ένα σωρό σενάρια, που καμία σχέση δεν έχουν με τον τόπο που βρίσκεστε και δεν αγγίζουν την αθωότητα ούτε για πλάκα. Γιατί, πώς να το κάνουμε, οι ετοιμόλογοι είμαστε σέξι!
Οι σωστές ατάκες δεν είναι στάνταρ, δεν έχουν συνταγές. Ίσως υπάρχουν κάποιες κλισέ ατάκες, αλλά αν τις πεις την κατάλληλη στιγμή είναι οι ιδανικότερες. Οι υπόλοιπες προκύπτουν επιτόπου και κάνουν άλλους να σε κοιτάνε με θαυμασμό κι άλλους με ζήλια. Και δεν είναι ότι θα πετάξεις καμιά θεωρία κβαντομηχανικής. Θα πεις κάτι που εν δυνάμει ο καθένας θα μπορούσε να σκεφτεί και να καταλάβει, αλλά εσύ το ταίριαξες τη σωστή στιγμή με τη σωστή ατάκα. Αυτό θα πει να ‘σαι ετοιμόλογος.
Είναι ωραίο να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους έξυπνους κι ετοιμόλογους. Να είσαι στην τσίτα, βρε παιδί μου. Να μη χάνεις άδικα το χρόνο σου, να μην αναλώνεσαι σε βαρετές συζητήσεις. Να μπορείς να επικοινωνείς, όχι πολύ, αλλά ουσιαστικά. Να μιλάς μ’ έναν άνθρωπο, που μπορεί να μην τον ξέρεις καλά, μισή ώρα αλλά να ‘ναι η συζήτηση ιντριγκαδόρικη και γεμάτη προκλήσεις. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο, απ’ το να μιλάς με δέκα ανθρώπους για πολλές ώρες λέγοντας ουσιαστικά τίποτα.
Από τέτοιους ανθρώπους, μόνο να κερδίσεις μπορείς. Ίσως πολλές φορές σ’ εκνευρίσουν, ίσως θες να τους σιχτιρίσεις, αλλά σε βάζουν στη διαδικασία να σκεφτείς. Να τοποθετηθείς, να ανταπαντήσεις, να επιχειρηματολογήσεις. Plus ότι δε βαριέσαι ποτέ. Λίγο το ‘χεις; Άντε να βρεις το δικό σου ετοιμόλογο γλυκό βάσανο!
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Φρασιόλα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
