Πόσες φορές αναρωτήθηκες αν ποτέ δεν είναι αργά ή αν για κάποια πράγματα στη ζωή μας έχουμε μοναχά μια ευκαιρία, που αν δεν την αρπάξουμε δεν πρόκειται να τη βρούμε ξανά; Πόσο μάλλον για έναν έρωτα. Ένιωσες ποτέ αυτό που λένε «bad timing»; Άκουσες την καρδιά σου να κομματιάζεται επειδή ήταν λίγο, ήταν μακριά, υπήρχαν εμπόδια ή ήταν πλέον αργά;
Μπορεί όντως για κάποια πράγματα να μας παρουσιάζεται μία μοναδική ευκαιρία. Για την απόλυτο έρωτα, για την απόλυτη ευτυχία, για την απόλυτη αγάπη. Αν χάσεις την ευκαιρία, θα βρεις μια άλλη. Όμως δε θα είναι η ίδια. Ίσως χρειαστεί να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο από το απόλυτο. Αλλά ποιος σου υπαγορεύει πότε η ευκαιρία σου έχει περάσει, τελειώσει και γραφτεί στα πρακτικά;
Υπάρχει κάποιος, κάτι που μετράει το χρόνο σου αντίστροφα; Κι όμως, υπάρχει κάτι που είναι πιο πάνω απ’ το χρόνο. Είναι η θέληση, η αλήθεια. Όταν τα αισθήματα είναι αληθινά, όταν ο έρωτας είναι πραγματικός, όταν η αγάπη γράφεται με α κεφαλαίο, κανένα χρονόμετρο, καμία απόσταση, κανένα εμπόδιο δε θα τα σβήσει. Ό,τι γράφει –πραγματικά κι απόλυτα – δεν ξεγράφει.
Έχει τεράστια δύναμη ο έρωτας, η αγάπη. Κινητήρια. Στηρίζει και γυρνάει ολόκληρη τη γη. Τα πάντα γύρω σου είναι καμωμένα από αγάπη. Ακόμη κι εσύ ο ίδιος είσαι αποτέλεσμα αγάπης. Ένα τέτοιο συναίσθημα είναι αδύνατον να μπει σε καλούπια, να υπακούσει στους νόμους. Δε λειτουργεί με κανόνες, δεν έχει όρια. Πώς, λοιπόν, να υπακούσει στο χρόνο; Δεν υπάρχει «αγαπώ, ξε-αγαπώ». Ή αγαπάς συνέχεια ή δεν αγάπησες ποτέ. Αν έχεις μια τέτοια δύναμη στα χέρια σου, τότε ποτέ δεν είναι αργά κι όλα είναι δυνατά.
Πάρε τηλέφωνο, πήγαινε χτύπα το κουδούνι, πάρε το πρώτο αεροπλάνο, πλοίο, τρένο, πάρε και τα βουνά αν χρειαστεί, στην τελική απλά κοίτα τον άλλον κατάματα μ’ εκείνο το βλέμμα που μόνο εσείς ξέρετε. Θα καταλάβει. Καν’ το σήμερα, τώρα. Ποιος ορίζει το αν είναι αργά; Αποκλειστικά εσύ! Βέβαια, μπορεί το δικό σου «αργά» να μη συμβαδίζει με το «αργά» του άλλου. Αυτό, όμως, δε σ’ εμποδίζει να κάνεις αυτό που θέλεις, πάνω απ’ όλα για να είσαι εσύ καλά, για να μπορείς τα βράδια να κοιμάσαι απαλλαγμένος από το φάντασμα της δειλίας, ξέροντας ότι έκανες την προσπάθειά σου.
Αν από την άλλη, δεν ένιωσες ακόμα πώς είναι να τριγυρνάνε πεταλούδες στο στομάχι σου, να ιδρώνουν οι παλάμες σου, να τρέμουν τα πόδια, ή δεν πήρες όση αγάπη έδωσες, δε σημαίνει ότι δε θα ζήσεις ποτέ αυτό που ζητάς. Μπορεί να’ χεις φάει πολλά χαστούκια στο όνομα του έρωτα, αλλά μην αμφιβάλλεις καθόλου ότι θα έρθει και το χάδι.
Ίσως τώρα να κρυώνεις, ίσως τα χέρια που σε κρατάνε να μη σε ζεσταίνουν αρκετά, αλλά θα έρθουν – ναι, θα έρθουν! – άλλα χέρια να σου δώσουν αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι. Και τότε θα ξεχάσεις όλες τις πίκρες και τις απογοητεύσεις, θα δεις πώς είναι οι ηλιόλουστες μέρες και θα πεις «χαλάλι για όσο περίμενα». Μόνο κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και μη σταματήσεις να ελπίζεις. Θα ‘ρθουν όμορφες μέρες.
Υπάρχουν παντού γύρω σου ευκαιρίες. Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, να ευτυχήσεις, να αγαπήσεις, να αγαπηθείς. Μονάχα μία ευκαιρία σου δίνεται μια φορά: της ίδιας της ζωής. Γι’ αυτό ζήσε τώρα.
Τελικά, ποτέ δεν είναι αργά για τον άνθρωπο που θέλει πραγματικά. Γιατί ένα αληθινό θέλω, ένα θέλω που γεννιέται στην ψυχή σου και την κάνει ολοκαύτωμα, ένα θέλω που ουρλιάζει και σου αναποδογυρίζει τον κόσμο σου, είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο δυνατό απ’ όλα τα «δε μπορώ» του κόσμου μαζί.
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
