Ένα καβγαδάκι πού και πού δε βλάπτει

Σχέσεις, πολύπλοκοι συνδυασμοί ανθρώπινων χαρακτήρων που καταβάλλουν προσπάθεια για ν’ αλληλοσυμπληρώσουν το χαμένο κομμάτι τους. Πολύπλοκοι ανθρώπινοι χαρακτήρες, γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί και είναι τόσο δύσκολο να μπορέσουμε να βρούμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας με τον άλλο, ώστε να επιτρέψουμε στο έτερόν μας ήμισυ να παραβιάσει τον προσωπικό μας χώρο, χωρίς να είναι όμως παραβίαση ή καταναγκαστική υποχώρηση, όσο ένας κοινός συμβιβασμός -σεβασμός για την κοινή μας πορεία.

Ανθρώπινες σχέσεις που καταστρέφονται εν μία ριπή, γιατί βασίζονται σε επιφανειακά συναισθήματα χωρίς να εμβαθύνουν για ν’ ανακαλύψουν την πραγματική ουσία του άλλου, είτε ανήκουν στην κατηγορία ηφαιστείου, είτε νηνεμίας, είτε και στα δυο μαζί. Ξέχασαν οι άνθρωποι να κοιτούν βαθιά στα μάτια του άλλου, μένουν χωρίς να επιμένουν πραγματικά. Μια έκρηξη ποτέ δεν εκδηλώνεται χωρίς ανάφλεξη.

Μπορεί όμως να ελεγχθεί, αν υπάρχει θέληση. Υπάρχουν λοιπόν εκείνα τα ζευγάρια, που όταν κάτι τους πνίγει το λένε. Όταν θυμώνουν, ξεσπάνε. Όταν ζηλεύουν, γκρινιάζουν. Όταν πληγώνονται, κλαίνε. Όταν αγαπάνε, διεκδικούν. Όταν φοβούνται ότι θα χάσουν τον άνθρωπό τους, μπορεί να τα γκρεμίσουν όλα σε χρόνο μηδέν και μετά από λίγο να μην έχει αλλάξει τίποτα.

Είναι εκείνα τα ζευγάρια που δεν εστιάζουν στην επιφάνεια και στο κενό, αλλά νιώθουν πραγματικά. Που το ανεξέλεγκτο αυτό συναίσθημα έρωτα κι αγάπης είναι τόσο καθηλωτικό στο απόλυτο βίωμα, που δεν ενδιαφέρεται για τους κλισέ τύπους της διακριτικότητας, αλλά γουστάρει να εκρήγνυται και μετά να αναδημιουργεί.

Εκείνα τα ζευγάρια λοιπόν είναι πιο ευτυχισμένα, γιατί μαθαίνουν να εκφράζονται ειλικρινά και έκφραση σημαίνει νιώθω κι όταν νιώθεις η ένταση είναι απαραίτητη. Δε νιώθεις λίγο, δεν το μετράς, δεν το ελέγχεις. Δεν είναι το συναίσθημα ποσότητα, δε ζυγίζεται, δε χωράει πουθενά. Είναι άπλετο, τρελό και μοιάζει με την έκρηξη του Big Bang κάθε φορά, όταν βιώνεται πραγματικά.

Δε συμβαίνει σ’ όλα τα ζευγάρια, όχι, δεν μπορούν όλοι να νιώθουν, να μαλώνουν και να εκφράζονται έντονα και μετά να γνωρίζουν ακόμη μια κρυμμένη πτυχή του χαρακτήρα του άλλου. Κάποια ζευγάρια στους τσακωμούς αντιλαμβάνονται ότι απλώς δεν μπορούν να είναι μαζί. Μην πιστεύετε τις κλασικές θεωρίες ότι μετά από ένα δυνατό καβγά, έχουμε ένα γαμάτο κρεβάτι και δενόμαστε. Όχι δεν ισχύει πάντα.

Στους τσακωμούς κάποιες φορές ανακαλύπτεις ότι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου, μπορεί να γίνει τόσο σκληρός και να σε πληγώσει ανεπανόρθωτα που μετά τα μάτια του δε θα είναι ίδια ποτέ. Μπορεί να μη θες να τον κοιτάξεις ξανά κι η εικόνα του να είναι τόσο παραμορφωμένη που να σε ξυπνάει απ’ το όνειρο, ίσως κάπως απότομα, αλλά αυτά είναι μέσα στη ζωή. Συμβαίνουν, δεν είμαστε όλοι για όλους.

Τα ζευγάρια, όμως, που έχουν κουμπώσει και νιώθουν πραγματικά, όταν μαλώνουν δένονται περισσότερο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν κρατούν μυστικά ο ένας απ’ τον άλλο, γιατί θέλουν να ανακαλύψουν Ιθάκες ανεξερεύνητες ακόμη και για τους ίδιους. Το πάθος εκεί είναι που μεγαλώνει κι ο έρωτας αγγίζει το μοναδικό, γιατί υπάρχει κάποιος απέναντι που μπορεί να μας βγάλει τη χειρότερη και την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας ταυτόχρονα. Τι αξία θα είχε η ζωή αν δεν μπορούσαμε να ανακαλύψουμε πραγματικά ποιοι είμαστε;

Πολλές φορές αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται δυο, γιατί οι άνθρωποι όπως είχε πει και ο Πλάτωνας παλιά δεν ήταν δύο διαφορετικά πλάσματα, αλλά ένα τρίτο είδος τα σφαιροειδή ανδρόγυνα που χωρίστηκαν λόγω της υπερβολικής δύναμης που είχαν και καταδικάστηκαν για πάντα να προσπαθούν να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή, ψάχνοντας να βρουν το άλλο τους μισό.

Βάσει αυτού του μύθου λοιπόν, η πραγματικότητα έρχεται να μας επιβεβαιώσει και να μας πείσει ότι οι άνθρωποι όχι μόνο έχουμε ανάγκη την ένωση, ψυχική και σωματική, αλλά και για ν’ ανακαλύψουμε την πραγματική αγάπη και τον έρωτα οφείλουμε πού και πού να τσακωνόμαστε, γιατί μόνο τότε εκφραζόμαστε ολότελα. Και αυτό το ολότελα είναι που θα ανανεώσει τη σχέση, γιατί θα μάθετε καινούρια πράγματα ο ένας για τον άλλο, θα μάθετε να σέβεστε την ύπαρξή του, τα δικαιώματα και τα θέλω του.

Θα μάθετε ποιος είναι και τι θέλει. Γιατί κακά τα ψέματα, κανείς δεν είναι μάντης για να μπορεί να ξέρει τι ενοχλεί τον άλλο ή τι θέλει. Ειλικρίνεια κι ας περιέχει και κάποιο είδος έντασης και φωνής, άντε καλά πού και πού αν σπάσει και κάποιο βάζο δεν πειράζει. Όχι πάνω στο κεφάλι του άλλου όμως. Κι όχι συνέχεια, αλλά όταν υπάρχει κάτι πνιγηρό, μην το κρατάτε μέσα σας να το λέτε δυνατά και να το υποστηρίζετε μέχρι να το λύσετε, ή να δείτε ότι είναι τόσο παράλογο ώστε να εξανεμιστεί από μέσα σας.

Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Ν’ αγαπάτε δυνατά και να διεκδικείται τον άνθρωπό σας κάθε μέρα. Δεν είναι εύκολες οι σχέσεις, αλλά μπορούν να μας χαρίσουν έναν παράδεισο, με μικρές εστίες απ’ την κόλαση. Αν όλα ήταν ρόδινα, δε θα είχε καμιά αξία να παλέψουμε και απλώς θα φεύγαμε. Να τις αγαπάτε αυτές τις μικρές εστίες λοιπόν, γιατί όταν σβήσουν, μπορούν ν’ ανθίσουν από μέσα τους τα πιο υπέροχα λουλούδια που θα τα έχετε ανακαλύψει μόνο εσείς.