Μια καψούρα να τα ξεχάσουμε όλα!

Μια καψούρα θέλω να τα ξεχάσω όλα. Μια καψούρα απ’ αυτές που μόλις κοιτάξεις τον άλλο νιώθεις την επιθυμία να σου διαπερνάει κάθε ίνα του κορμιού σου. Απ’ αυτές που γδύνεστε μόνο με το βλέμμα, που οι λέξεις περισσεύουν, γιατί όταν ειπωθούν είναι τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα που πολλές φορές τρομάζει και κάνει τον άλλο να κωλώσει, αλλά μόνο για λίγο. Γιατί μια τέτοια καψούρα δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Δεν έχει φύλο ακόμα κι αν το ουσιαστικό είναι γένους θηλυκού.

Δεν έχει ούτε τόπο, χρόνο κι υπόσταση. Κάποιες φορές κρατάει μήνα, άλλες πάλι δίνεται έντονα και σε δόσεις απροσδιορίστου διαστήματος. Αλλά, γαμώτο, είναι τόση η ένταση, ακόμα και στο πιο απλό άγγιγμα που δε σε νοιάζει πόσο θα μείνει.

Το μόνο που θες είναι να ρουφήξεις κάθε λεπτό, στιγμή, μυρωδιά, άγγιγμα κι ας είναι για όσο. Το ‘χω πει άπειρες φορές στον εαυτό μου, μην τις αναζητάς τις γαμημένες, πονάνε μετά ελεεινά. Σε ανεβάζουν στην κορυφή κι είναι αυτές που σε πετάνε απροειδοποίητα στο κενό, άδειο, στρωμένο με ένα χαλάκι να σε περιμένει να πέσεις, που γράφει: «Αναμνήσεις» και «Πάρ’ τα, βλήμα, εσύ κι η στιγμή σου».

Κι αυτό το λέω γι’ αυτούς τους ειλικρινείς με τον εαυτό τους, ονειροπόλους, που κυνηγούν το άπιαστο και νομίζουν ότι, αλήθεια, κρατάει. Όχι, φιλαράκι, δεν κρατάει για πολύ, αν αυτό που θες είναι η καψούρα. Το λέει η ίδια η λέξη, κάψα, φλόγα, κρατάει όσο την αναζωπυρώνεις, αλλά θέλει λίγο μόνο διάστημα για να σβήσει και ν’ αφήσει πίσω στάχτες.

Αλλά, μα το Θεό, όποιος δεν έχει νιώσει αυτό το συναίσθημα δεν ξέρει τι πάει να πει έρωτας και πάθος. Έχω φάει τόσες φορές τα μούτρα μου, αλλά επιμένω να κυνηγάω να βρω αυτό το έντονο κλικάρισμα, που θα προκληθεί στον εγκέφαλό μου και θα με κάνει να παραμιλάω πριν καν ακούσω το οτιδήποτε. Είναι σαν εθισμός, ανεξέλεγκτο κι ασταμάτητο. Είναι αυτό το βλέμμα που δεν υπόσχεται τίποτα παραπάνω από σεξ, παντού, όλες τις ώρες, χωρίς φραγμούς και δεσμεύσεις.

Τη θέλω αυτήν την καψούρα, αυτή που μου προκάλεσες εσύ, ψιθυρίζοντάς μου στο αφτί πράγματα που δεν τα λες ξενέρωτος, δεν τα λες σε αγνώστους, αλλά μου τα πες γιατί δεν μπορούσες να το ελέγξεις, γιατί ακόμα κι αυτή η προσποιητή αντίσταση αυξάνει όλο αυτό που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα ζήσουμε. Ας είναι για λίγο, δε με νοιάζει. Με κούρασε η ρουτίνα, η καθημερινότητα, η μουρτζουφλιά, τα προβλήματα. Βαρέθηκα, πώς αλλιώς να το πω;

Το θέλω αυτό το συναίσθημα, αυτήν την καψούρα που θα ‘ρθει να σαρώσει και να φύγει. Που θα με κάνει να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο για λίγο. Που τα πάντα γύρω μου θα φλέγονται, γιατί απλά θα ‘μαι εγώ αυτή που θα τους βάζει φωτιά. Έτσι, γιατί γουστάρω ακόμα μια φορά να καώ. Μαζοχισμός; Δεν θα το ονόμαζα, αλήθεια, έτσι.

Ίσως ακούγεται λίγο ρηχό, αλλά οφείλουμε στους εαυτούς μας ένα τέτοιο δώρο να το χαρίζουμε απλόχερα όταν έρχεται με όλες τις επιπτώσεις. Κι όχι δεν είναι μόνο το σεξ που σε αποθεώνει, όχι, είναι το πάθος, ο έρωτας, ο τρόπος που θα κολλήσετε στον τοίχο κι οι ανάσες σας  θα κάνουν μαραθώνιο. Αυτές τις στιγμές που θα κρατήσει.

Είναι το βλέμμα που κραυγάζει από μακριά, είναι η ατμόσφαιρα που κάνει και τον πιο αναίσθητο να ερεθιστεί. Είναι κάτι σαρωτικό, που ανήκει στην κατηγορία του «λίγο», που πονάει πάντα όταν τελειώνει, αλλά αν δεν το έχεις ζήσει, σου το συνιστώ ανεπιφύλακτα, γιατί η ζωή είναι μικρή κι αξίζει να βιώσεις στο τέρμα κάθε συναίσθημα.

Εξάλλου, τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς λίγη ένταση και δράμα -γιατί όχι; Καψούρα παθιασμένη, τρελή κι ας είναι και στιγμιαία. Δε λέω πως δίνω την ευχή μου να πας να φας τα μούτρα σου, όχι, εξάλλου αυτά είναι για τους τολμηρούς, τους λίγο τρελούς, τους «κάνω ελεύθερη πτώση από ψηλά χωρίς να φοράω προστατευτικά», τους τύπους του καλοκαιριού, τους εμπρηστές που βάζουν φωτιά και καταστρέφουν τα πάντα. Αλλά ίσως, για μία φορά, να θες να δοκιμάσεις να φύγεις απ’ τα τετριμμένα, να θες να ζήσεις κάτι διαφορετικό.

Μην παρεξηγηθούμε, δεν το ζητάς κι έρχεται. Δεν ανήκει στα απλά one night stand αυτό που περιγράφω, αυτό που εγώ θέλω να ζήσω. Είναι πολλά παραπάνω, εκεί που εμπλέκεται το συναίσθημα με την τρέλα, την ένταση, το πάθος. Είναι όλα όσα ένας τρελά ερωτευμένος βιώνει αφού έχει δεθεί συναισθηματικά με το ταίρι του.

Η καψούρα, φίλε μου, είναι ο έρωτας με την πρώτη ματιά που δεν ονομάζεται καν έρωτας. Είναι αυτό που με τσάκισε και τώρα ξανάρθε στο δρόμο μου. Είναι αυτό που προσποιήθηκα ότι δεν το θέλω, μα δεν μπορώ να το βγάλω απ’ το μυαλό μου. Είναι αυτό που ήθελα επιτέλους να ξαναζήσω κι ήρθε για να με κάνει να τα ξεχάσω όλα, για λίγο.