Παραγγέλνουν πάντα τα ίδια, συνήθως κι απ’ τα ίδια μαγαζιά

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα νόστιμο κι ασφαλές ψητό κοτόπουλο κι από εκεί ξεκίνησαν όλα. Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι κι όπως είναι ο καθένας διαφορετικός, έτσι είναι και τα γούστα του κι οι γεύσεις του κι όλα. Αλλά πραγματικά ως άτομο που ξετρελαίνεται για ό,τι καινούριο, ακόμα κι αν δε μου αρέσει πάντα, έχω να σας πω το εξής: Μα το Θεό δοκιμάστε κάτι άλλο, σε κάποιο άλλο εστιατόριο, μαγαζί, ταβέρνα.

Και δε λέω να υπάρχουν τρία μαγαζιά όλα κι όλα στο χωριό, νησί, πόλη που ζείτε, αλλά βγείτε έξω απ’ αυτά, πηγαίνετε σε άλλα μέρη, εξερευνήστε περιοχές, μέρη, τον κόσμο. Κι όταν αποφασίσετε να πάτε κάπου διαφορετικά, ανοίξτε το ρημάδι τον κατάλογο κι επιλέξτε μια διαφορετική γεύση απ’ τις κλασικές, για να είναι εκεί κάτι σημαίνει.

Δε λέω ότι πάντα πετυχαίνουν οι συνδυασμοί, εντάξει, δε θα δοκίμαζα πάπια με σος από μελάνι σουπιάς και γαρνιτούρα βατραχοπόδαρα, στο ταβερνάκι της Λάμπραινας γιατί κάτι δε θα πήγαινε καλά, ούτε στο συνδυασμό ούτε στο μέρος. Ναι, σίγουροι όλοι εμείς, άνθρωποι της κριτικής, λες και δε θα μπορούσε η Λάμπραινα δηλαδή ή ο μάγειράς της να ‘χει απωθημένο να σπουδάσει σεφ κι οι συγκυρίες να μην του έδωσαν την ευκαιρία που τόσο ποθεί, αμέσως εμείς να κρίνουμε χωρίς πρώτα να έχουμε δοκιμάσει. Να έχουμε δώσει μια ευκαιρία στον άνθρωπο. Τίποτα, σταθεροί, ψητό κοτόπουλο. Γιατί είμαστε έξω τότε; Πάμε καλύτερα στο νοσοκομείο!

Μπορεί ο Σάκης, ο Μάκης ή η Λία που φτιάχνουν τον κατάλογο ενός μαγαζιού να έχουν σπαταλήσει ώρες, ατελείωτες ώρες και μέρες μαγειρικής, δοκιμών κι αναζήτησης. Μπορεί ο κατάλογός τους να μη γράφει πουθενά ψητό κοτόπουλο, αλλά εμείς ως γνήσιοι πελάτες με τρόπους αυτό θα ζητήσουμε. Αυτό που δεν αναγράφεται πουθενά στον κατάλογο, γιατί τίποτα άλλο δε μας αρέσει. Να πας σπίτι σου τότε, φιλαράκι, κακομαθημένε πελάτη.

Έξω βγαίνεις για να δοκιμάσεις, να περάσεις καλά, να γνωρίσεις τις προσπάθειες ανθρώπων που ανοίγουν νέους χώρους και να γεμίσεις με νέες γευστικές εμπειρίες τους κάλυκες της γλώσσας σου. Κάν’ το ντε και σταμάτα να ‘σαι τόσο βαρετός, διστάζοντας να βγεις απ’ τη ρουτίνα σου. Δες το σαν ένα βήμα για μια αλλαγή, ένα ρίσκο, βρε αδερφέ. Τι μπορεί να πάθεις αν δε σ’ αρέσει αυτό που θα φας; Να μείνεις νηστικός; Πήγαινε μετά στην καντίνα του Μπάμπη και πλακώσου στα πιτόγυρα. Αλλά τουλάχιστον όπου είσαι πριν κάνε τη διαφορά κι επίλεξε κάτι εναλλακτικό σήμερα.

Σκέψου απλά ανά τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν χρυσάφι για δυο μπουκιές φαγητό. Δε λέω να το κάνεις κι εσύ, αλλά εκτός ότι είναι ικανοί να το κάνουν, υπάρχει κι ένας ακόμα λόγος πέρα απ’ το νεοπλουτισμό που τους διακατέχει. Τους αρέσει να απολαμβάνουν τη ζωή απ’ όλες τις απόψεις. Κι η γεύση είναι μια απ’ τις βασικές αισθήσεις του ανθρώπου, που μπορεί να προσφέρει απίστευτη ευχαρίστηση, ακόμη κι ηδονή, έστω κι αν κρατήσει για λίγο. Μπορείς κι εσύ κι εγώ κι ο καθένας μας να το κάνει χωρίς να ξοδέψει τα άπειρα.

Εξάλλου, τι κρατάει στη ζωή παραπάνω απ’ τις στιγμές; Αυτές δεν είναι που συλλέγουμε στο τέλος; Αυτές δεν είναι που θυμόμαστε; Ανοίξτε το οπτικό πεδίο σας και μη διστάζετε να τολμήσετε να ανακαλύψετε νέα πράγματα, νέους ορίζοντες, γεύσεις, ανθρώπους και μέρη. Κάποιος θα πει «κι αν μ’ αρέσει το ψητό κοτόπουλο, τι ζόρι τραβάς εσύ;». Εγώ; Κανένα απολύτως, εσύ όμως φοβάσαι να βγεις απ’ τα κλασικά, φοβάσαι το διαφορετικό, την ένταση και συμβιβάζεσαι στη ρουτίνα και τα απλά. Και ναι, όλα αυτά από μια τόσο απλή επιλογή φαίνονται, φίλε μου καλέ.

Ξεκόλλα, λοιπόν, απ’ τα τετριμμένα και κάνε ένα βήμα πέρα απ’ τη σταθερότητα και τη σιγουριά σου, πίστεψέ με, όλα από κάπου ξεκινούν. Και πού ξέρεις, τελικά τα βατραχοπόδαρα μπορεί να μην είναι τόσο αηδιαστικά (σκέψου μόνο σε πόσους αρέσουν) ή το ροδάκινο μέσα στο χοιρινό μπορεί να μη σου προκαλέσει εμετό, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά κανείς μας δεν το ξέρει και σίγουρα όχι εσύ που επιλέγεις να πηγαίνεις και να τρως μόνο τα ίδια πράγματα, στα ίδια μέρη, ίσως και στο ίδιο τραπέζι.

Κι ίσως τελικά αυτό που φοβάσαι να μην είναι και τόσο τραγικό, όσο θες να πιστεύεις. Μια δοκιμή θα σε πείσει, αν πάλι πάθεις τροφική δηλητηρίαση, μην κοιτάς εμένα, αλλά καλά να πάθεις, είναι που έχεις αγύμναστο στομάχι. Όπως και να ‘χει, σίγουρα κάτι θα μάθεις γιατί στη ζωή αν δε γεμίσεις με εμπειρίες το τσουβάλι σου, τι θα ‘χεις να θυμάσαι;

Πάμε λοιπόν και καλή μας όρεξη!