Δοτικοί μόνο για την ανταπόδοση

Το πιο σημαντικό σε μια σχέση είναι να ‘σαι δοτικός. Να τα δίνεις όλα στο σύντροφό σου, χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα, ούτε καν να περιμένεις το «ευχαριστώ» του. Αυτή η άνευ όρων προσφορά είναι το παν κι αυτό γιατί σημαίνει πως κάνεις πέρα εγωισμούς και νοιάζεσαι μόνο για τον άλλο. Το ιδανικό θα ήταν κι οι δύο πλευρές να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και να το κάνουν πράξη σαν κάτι αυτονόητο, κάτι που βγαίνει αβίαστα από μέσα τους.

Καλή η θεωρία αλλά στην πράξη δεν είναι όλα τόσο εύκολα κι απλά. Κι ακόμα κι αν δίνουμε, καμιά φορά χάνουμε το νόημα όταν το κάνουμε για τους λάθος λόγους. Όταν δε δίνουμε επειδή το νιώθουμε, αλλά για να το φωνάξουμε στον άλλο, επιδεικνύοντας το πού μπορούμε να φτάσουμε γι’ αυτόν και διαφημίζοντας τα συναισθήματά μας. Αυτομάτως ματαιώνεται καθετί θετικό στις προθέσεις μας, αφού πίσω απ’ τις κινήσεις μας κρύβονται ύπουλες και συμφεροντολογικές δεύτερες σκέψεις.

Αν είναι να διατυμπανίζεις τις θυσίες που μπορεί να έκανες για να είσαι μαζί του ή τις προσπάθειες που συνεχίζεις να κάνεις μέσα στη σχέση, τότε καλύτερα να μην τις έκανες ποτέ. Όλα αυτά δε χρειάζονται θόρυβο για να έχουν αξία. Όταν γίνονται αυθόρμητα είναι απλώς αυτονόητα.

Το θέμα είναι να κάνεις ό,τι κάνεις (λίγο ή πολύ) επειδή το νιώθεις, χωρίς να το στολίζεις με αχρείαστες δηλώσεις που το μόνο που αποζητούν είναι ανάλογες κινήσεις απ’ το σύντροφό σου. Το κάνεις για να πάρεις επιβράβευση, για να ακούσεις «ευχαριστώ», για να μπορείς να ‘χεις μετά απαιτήσεις χτυπώντας όσα πρόσφερες ή έκανες ως επιχείρημα. Δεν έχουν, όμως, χώρο οι επιβραβεύσεις, ούτε οι επιδείξεις, στις ανθρώπινες σχέσεις.

Κι αν μέσα στη σχέση αλλάζεις, δεν το κάνεις για τον άλλο, το κάνεις για σένα, ίσως γιατί ο άλλος στο εμπνέει, γι’ αυτό μην περιμένεις απαραίτητα να αλλάξει κι αυτός ή να αισθανθεί υποχρεωμένος. Αυτή είναι η ουσία της ένωσης, να θέλει ο ένας να γίνεται καλύτερος για τον άλλο. Να ‘ναι δική του απόφαση όμως κι όχι εργαλείο συναισθηματικού εκβιασμού.

Μήπως τελικά νομίζουμε ότι τα δίνουμε όλα, αλλά στην πραγματικότητα είναι όλα επιφανειακά παιχνίδια εντυπωσιασμού;

Κι απ’ την άλλη, υπάρχουν αυτοί που σε μια σχέση το μόνο που τους νοιάζει είναι να ικανοποιούνται οι δικές τους ανάγκες κι επιθυμίες, έχοντας μάλιστα την απαίτηση απ’ τον άλλο να τους δίνει τα πάντα, ασχέτως αν εκείνοι δεν προσφέρουν τίποτα. Μα δεν έχει καμία σημασία να παίρνεις με το ζόρι αυτά που θέλεις, αλλά να στα δίνει αβίαστα ο άλλος κι όχι κατόπιν παραγγελίας.

Δε διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους κι αυτό γιατί και στις δύο περιπτώσεις κυριαρχεί ο εγωισμός. Αυτό το στοιχείο τους κάνει ίδιους. Κανένας δεν είναι καλύτερος απ’ τον άλλο κι αυτό γιατί η οπτική και των δύο καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα, σε μια συμπεριφορά που μόνο εγωκεντρική μπορεί να χαρακτηριστεί και που σε τίποτα δε μοιάζει με έρωτα.

Δε χρειάζεσαι ούτε έναν άνθρωπο που νομίζει ότι στα δίνει όλα και το μόνο που κάνει είναι να το κραυγάζει για να βγαίνει από πάνω, ούτε κάποιον που δεν έχει διάθεση να δώσει, αλλά έχει όλο το θράσος να ζητά να πάρει. Οι υγιείς σχέσεις καταπατούν κάθε ίχνους παρτακισμού, είναι ανιδιοτελείς κι ελεύθερες, δεν πατάνε πάνω σε εκβιασμούς κι ανταλλάγματα. Όλα τα άλλα σε εμποδίζουν απ’ το να επενδύσεις στη σχέση σου και να δοθείς ολοκληρωτικά στο σύντροφό σου.