Κι αν δεν έκατσε δε θα κάτσουμε εμείς να σκάσουμε

Βιάστηκες να κάνεις όνειρα γι’ αυτόν τον άνθρωπο, μα μόλις μπήκε στη ζωή σου. Είχες προσδοκίες, ήθελες κι εσύ να κατασταλάξεις. Θεώρησες πως η γνωριμία αυτή είχε την προοπτική να γίνει μια όμορφη σχέση. Τηρούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, άλλωστε.

Βγαίνατε, φλερτάρατε, περνάγατε καλά. Οι μέρες περνούσαν αλλά όλα ρευστά και στον αέρα. Ένα «τι είμαστε;» ζητούσε ταμπέλα μες στο κεφάλι σου. Δεν ήθελες να συζητήσεις κάτι, ούτε να ανοίξεις τα χαρτιά σου αν δε δεις πρώτα πού θα το πάει ο άλλος. Εξάλλου, ήταν ακόμα νωρίς.

Να ανοίξεις εσύ συζήτηση για κοινό μέλλον, σχέδια και τα σχετικά; Ούτε κατά διάνοια. Δεν ήξερες τι μπορεί να έχει στο μυαλό του και πόσο μπορεί να τον φρικάρεις. Αν περνούσε, όμως, απ’ το χέρι σου θα ήσασταν ήδη μαζί με όλες τις επισημότητες και τα τυπικά, έκανες όμως υπομονή. Αυτό που είχατε είχε παρόν κι ένα αβέβαιο μέλλον. Χαλαρά αυτός; Χαλαρά κι εσύ -κι ας σιγόβραζες μέσα σου.

Για να υπάρξει, όμως, μια σχέση είναι απαραίτητο κι οι δύο πλευρές να ζητούν και να διεκδικούν τα ίδια πράγματα. Κι εσύ άδικα περίμενες τελικά, αφού όλο αυτό ήταν στη σφαίρα της φαντασίας σου, μιας κι υπολόγιζες χωρίς το άλλο άτομο. Βιάστηκες να ενθουσιαστείς. Αυτό το λάθος κάνουμε καμιά φορά και προτρέχουμε, καταστρώνοντας υποθετικά σενάρια στο μυαλό μας για να καταλάβουμε στο τέλος πως ήταν μονόπλευρα.

Δημιουργούμε προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα κι ύστερα απογοητευόμαστε. Καταλήγουμε να ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας με αμφιβολίες κι ενοχές, προσπαθώντας να αναλύσουμε, να εξηγήσουμε τι, πώς, γιατί σταμάτησε κάτι πριν καν αρχίσει. Μπορεί να μην ήταν ο άλλος έτοιμος για σχέση, να φοβήθηκε τη δέσμευση, να μην ταίριαζε η χημεία μας, να μη μας γούσταρε το ίδιο, μπορεί, χίλια δυο «μπορεί». Άντε και βρήκες την αιτία που δεν προχώρησε, θα αλλάξει κάτι;

Δεν έγινε. Και τι έγινε, δηλαδή, που δεν έγινε; Συμβαίνουν αυτά, πάμε για άλλα. Δεν έχεις εναλλακτική να το δεις αλλιώς. Καλύτερα που διακόπηκε στην αρχή, πριν προλάβεις να δεθείς, για να μην πληγωθείς κιόλας. Έτσι, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και μην το δεις σαν μια αποτυχημένη απόπειρα κι αρχίσεις τις μιζέριες, αποδίδοντας ευθύνες στον εαυτό σου. Το χειρότερο που μπορείς να σου κάνεις είναι να αρχίσεις να πενθείς για κάτι που δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα.

Δε χρειάζεται να βασανίζεις τον εαυτό σου με σκέψεις. Δεν ήτανε να γίνει, δεν ήταν η στιγμή, δεν ήτανε ο άνθρωπος. Μην το αφήσεις ούτε λεπτό να σε επηρεάσει και μη μένεις κολλημένος σε ένα πυροτέχνημα. Γιατί πυροτέχνημα ήταν στην ουσία που έσκασε και χάθηκε. Για ποιο λόγο να χάνεις το χρόνο σου θρηνώντας και φορτώνοντας τον εαυτό σου με άσκοπες στεναχώριες; Έχεις και μια αξιοπρέπεια, μην το ξεχνάς. Στην τελική, μπορεί να μη σου έκανε ούτε εσένα, αν το προχωρούσατε, κι από επιλογή σου να το τερμάτιζες.

Είναι κι αυτές οι γνωριμίες, λοιπόν, που δεν οδηγούν απαραίτητα σε σχέση. Έρχονται στο δρόμο μας, μπαίνουν στην καθημερινότητα μας, μας ταρακουνούν λιγάκι κι ύστερα φεύγουν αθόρυβα. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται κι άλλα για κάποιο λόγο δε γίνονται. Δεν ξέρεις, μπορεί να μη μάθεις και ποτέ, μα μην το ψάξεις.

Δε χρειάζεται να βρίσκεις στα πάντα μια εξήγηση. Άσ’ το και προχωρά. Δώσε χώρο στη ζωή σου για κάτι καινούριο και μην αναλώνεσαι σε ανύπαρκτες καταστάσεις. Κάτι καλύτερο σου κλείνει το μάτι!