Οι δικαιολογίες δεν είναι παρά καμουφλαρισμένα ψέματα

«Αγάπη μου, δεν είναι ότι δε σου έχω εμπιστοσύνη. Εννοείται πως δε με πειράζει να βγεις με την παρέα σου, απλά ξέρεις τι; Εγώ πότε θα σε δω; Μου ‘λειψες. Τι λες να καθόμασταν σπίτι, χαλαρά να παραγγείλουμε φαγητό απ’ έξω, να πιούμε το κρασάκι μας, εδώ, στη φωλίτσα μας; Εσύ κι εγώ».

Μην ξεγελιέσαι. Έτσι στο παρουσιάζει ο άνθρωπός σου. Στην πραγματικότητα ζηλεύει τόσο που δεν αντέχει ούτε στιγμή στη σκέψη πως θα ξεφύγεις απ’ τον έλεγχό του και θα βγεις με την παρέα σου, που θεωρεί κιόλας ότι σε παρασύρει. Εσύ, όμως, πού να το καταλάβεις απ’ την πρώτη. Στην αρχή το βρίσκεις γλυκό και τρυφερό. Κι όταν ξαναγίνει, πάλι το χάβεις. Μια, δυο, τρεις, δεν αργείς να αντιληφθείς πως κάτι τρέχει κι άντε μετά να αποδείξει ο άλλος πως δεν είναι ελέφαντας.

Δικαιολογίες, δικαιολογίες, δικαιολογίες. Μπορεί κάθε φορά να είναι διαφορετικές, μα έχουν πάντα τον ίδιο παρονομαστή κι είναι ικανές να κλονίσουν τα θεμέλια μιας σχέσης. Γιατί οι δικαιολογίες δεν είναι παρά καμουφλαρισμένα ψέματα που τα σερβίρουμε στον άλλο για να αποφύγουμε μια κατάσταση, να καθυστερήσουμε μια απόφαση, να καλουπώσουμε μια συμπεριφορά, δίνοντας πίστωση χρόνου στον εαυτό μας.

Μάλιστα, τις περισσότερες φορές είναι τόσο καλά δοσμένες, συνοδευόμενες από απίστευτες εξηγήσεις που κι αυτός ο ίδιος που τις λέει πέφτει στην παγίδα να τις πιστέψει. Το αστείο είναι πως από ένα σημείο και μετά δεν κομπιάζεις καν, βγαίνουν τόσο φυσικά απ’ το στόμα σου, λες κι είναι αλήθειες. Σωστός επαγγελματίας. Η μια δικαιολογία φέρνει την άλλη κι ένας φαύλος κύκλος ανοίγει. Κάπως έτσι αποκτιούνται οι κακές συνήθειες.

Δικαιολογείς τη ζήλια, την αργοπορία σου, τα νεύρα σου, την αναβλητικότητά σου, μια κακή αντίδραση, ένα ξέσπασμά σου κι ό,τι γενικότερα σε συμφέρει. Δικαιολογίες για να μη γνωρίσεις την παρέα του, για να μη συγκατοικήσετε, ακόμα και την απιστία, αυτός που θέλει, θα βρει τον τρόπο να τη δικαιολογήσει. Και γιατί το πρώτο πράγμα που θα σου έρθει στο μυαλό είναι να δικαιολογήσεις το λάθος σου; Για να μην πληγώσεις τον άλλο ή για να νιώσεις καλύτερα εσύ μέσα σου;

Θα μου πεις, πιο εύκολο είναι να βρεις μια φτηνή δικαιολογία απ’ το να πεις την αλήθεια κατάμουτρα. Στρίβειν δια των ευθυνών γιατί το ψέμα βολεύει. Δίνει ανάσες σ’ αυτόν που το λέει, αλλά και σ’ αυτόν που εθελοτυφλεί. Κάποια στιγμή, όμως, θα βγει στην επιφάνεια. Μαγκιά είναι να το παραδεχτείς κι όχι να βγάλεις την ουρά σου απ’ έξω. Να ξέρεις πως όταν προσπαθείς να καλύψεις το προφανές, αμέσως πέφτεις στα μάτια του άλλου γιατί κι ο άλλος δεν είναι χαζός, αντιλαμβάνεται την κοροϊδία.

Το θέμα είναι όταν πια έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα αυτά τα ψέματα που έχεις αραδιάσει και δεν μπορείς να ξεγλιστρήσεις πια. Κι αυτό, όχι γιατί συμμορφώθηκες κι αποφάσισες να λες τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς να καταφεύγεις σε πρόσκαιρες λύσεις, αλλά γιατί ο σύντροφός σου έχει τόσο κουραστεί πια με τα παραμύθια σου που σε αναγκάζει να μιλήσεις μία φορά ξεκάθαρα.

Ο καθένας έχει την ευθύνη αυτών που λέει.  Και τα λόγια πρέπει να συνοδεύονται από πράξεις για να ‘ναι πιστευτά. Σε μια σχέση, όμως, δεν περιμένεις πάντα να δεις πράξεις απ’ τον άνθρωπό σου για να τον πιστέψεις, γιατί πολύ απλά εμπιστεύεσαι τα λόγια του.  Αρκεί μόνο να μην εκμεταλλευτεί την εμπιστοσύνη σου.

Λέξη κλειδί;  Ο αλληλοσεβασμός. Να σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και μετά αυτόν που έχεις απέναντί σου γιατί αυτό, τελικά, είναι που κάνει τις σχέσεις γερές κι ανθεκτικές στο χρόνο.