Τίποτα πιο μάταιο απ' την εκδίκηση

Δεν είναι όλοι οι χωρισμοί ίδιοι. Δεν είναι όλοι οι χωρισμοί επιλογές μας. Υπάρχουν και οι επεισοδιακοί χωρισμοί, οι χωρισμοί που θολώνουν το μυαλό και μας οδηγούν στα άκρα. Συνήθως, αυτός που παίρνει την απόφαση να τελειώσει μια σχέση, είναι αυτός που το παίρνει και πιο χαλαρά, αφήνοντας μετέωρο τον άλλο. Αυτός που μένει πίσω χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κι εκεί χάνει και το παιχνίδι.

Υπάρχουν δυο δρόμοι. Ο δρόμος του αποδέχομαι την κατάσταση και συνεχίζω τη ζωή μου κι ο δρόμος του θέλω να εκδικηθώ για τον τρόπο που με έκανε να νιώσω. Έλα όμως που ο δεύτερος τελικά πονάει περισσότερο αυτόν που θέλει να εκδικηθεί παρά τον άλλο.

Η ανάγκη για εκδίκηση γεννά μόνο αρνητικά συναισθήματα. Τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει απ’ αυτό. Είναι μια μάταιη διαδικασία χωρίς νόημα κι ουσία. Ένας φαύλος κύκλος ψυχοφθόρων συναισθημάτων, που όσο κι αν προσπαθείς να κρατάς υπό έλεγχό σου την κατάσταση, τελικά χάνεις την μπάλα. Γιατί η δίψα για εκδίκηση αντί να σε ξεδιψά, σε διψά περισσότερο.

Δύσκολα ξεφορτώνεσαι αυτό το σκουλήκι αν μπει μέσα σου. Δηλητηριάζει το μυαλό και δε σε αφήνει να δεις καθαρά πως το μόνο που κάνεις τελικά είναι να σπαταλάς χρόνο κι ενέργεια σε μια κατάσταση τελειωμένη. Θες να πάρεις το αίμα σου πίσω. Κατανοητό, τι θα καταλάβεις όμως, σκέφτηκες; Θα αλλάξει η κατάσταση; Θα νιώσεις εσύ μέσα σου καλύτερα; Όχι βέβαια, αφού το μόνο που θα καταφέρεις είναι να φθείρεις τον εαυτό σου και να ποτίσεις την ψυχή σου με αρνητική ενέργεια γιατί ό,τι κάνεις γυρίζει μπούμερανγκ, να ξέρεις.

Γιατί να μπεις στη διαδικασία να κάνεις πράγματα που δεν αρμόζουν στην προσωπικότητά σου, που υποτιμούν το χαρακτήρα σου, απλά και μόνο για να επιστρέψεις αυτό που ένιωσες στον άλλο; Ποιο το νόημα; Αν μπεις σ’ αυτό το λούκι χάθηκες.

Δίνεις όλο σου το είναι να εκδικηθείς για ένα τετελεσμένο γεγονός, αντί να αφοσιωθείς στο παρόν και στο μέλλον σου. Στερείς απ’ τον εαυτό σου την ευκαιρία να ζήσει κάτι πολύ καλύτερο. Στερείς ακόμη με τη συμπεριφορά σου κι απ’ τον άλλο το δικαίωμα να μετανιώσει που σου ζήτησε να χωρίσετε και να παλέψει για να σε ξανακερδίσει. Πώς θα προχωρήσεις αν η μόνη έγνοια σου είναι να βλάψεις αυτόν που σε έβλαψε και συνεχίζεις ν’ ασχολείσαι με μια σχέση που τέλειωσε, έτσι όπως τέλειωσε;

Νιώθουμε ότι θιγόμαστε και θέλουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και να πληρώσουμε τον άλλον με το ίδιο νόμισμα. Μένουμε εκεί κολλημένοι στην ιδέα να επιστρέψουμε τον πόνο, να του καταστρέψουμε ό,τι προσπαθεί να χτίσει μακριά από εμάς, γιατί τόλμησε να φύγει. Δικό μας πρόβλημα ή του άλλου;

Όλα είναι θέμα αντιμετώπισης. Χαμένος βγαίνει αυτός που μένει κολλημένος σε καταστάσεις του παρελθόντος και τρέφει τον εγωισμό του με αρρωστημένες διαδικασίες εκδίκησης και μίσους. Ό,τι κι αν έγινε, δεν αλλάζει. Σημασία έχει ν’ αντιμετωπίζουμε κάθε χωρισμό, κάθε αποτυχημένη σχέση με αξιοπρέπεια, γιατί ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στο πώς αντιμετωπίζει ένα χωρισμό. Κι ας μη φταίει, κι ας έχει αδικηθεί μέσα στη σχέση.

Ο τρόπος που θα διαχειριστεί ένα χωρισμό δείχνει και την ποιότητα του χαρακτήρα του. Και στην τελική, αυτή είναι και η τελευταία εντύπωση που αφήνεις στον άλλο.