*Disclaimer: Το άρθρο αυτό έχει καθαρά ψυχαγωγικό χαρακτήρα και δεν προωθεί ούτε προτείνει σε καμία των περιπτώσεων τακτικές που έχουν ως σκοπό τον εκβιασμό, τη συναισθηματική κακοποίηση ή τον χειρισμό ανθρώπων.
Ας το παραδεχτούμε. Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι άνθρωποι θα έκαναν αυτό που θέλουμε χωρίς πολλά-πολλά. Θα αρκούσε ένα «μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα;» και θα απαντούσαν «Φυσικά!». Αλλά ο κόσμος δεν είναι ιδανικός (ούτε εμείς, για να είμαστε ειλικρινείς), και μερικές φορές χρειάζεται λίγη έξτρα πειθώ για να πάρουμε αυτό που θέλουμε. Όχι με φωνές, ούτε με θυμό, αλλά με στρατηγική. Εδώ δε μιλάμε για απλά ψυχολογικά κόλπα, αλλά για τους λιγότερο γνωστούς, σχεδόν χειριστικούς τρόπους που σε κάνουν να φαίνεσαι αθώος, ενώ στην πραγματικότητα οδηγείς τους άλλους ακριβώς εκεί που θέλεις. Αμφίβολης ηθικής, καθόλου αθώοι και επισυναπτόμενη χωρίς καμία ευθύνη της γράφουσας. Πάμε να δούμε πώς μπορείς να γίνεις ένας μικρός Μακιαβέλι!
1. Το passive aggressive στιλ
Ο πιο διακριτικός τρόπος να κάνεις κάποιον να συμφωνήσει μαζί σου είναι να τον κάνεις να νιώσει ενοχές απραξίας. Δε ζητάς ευθέως. Αντίθετα, δημιουργείς μια κατάσταση όπου η άρνηση ισοδυναμεί με τύψεις. Αντί να πεις: «Μπορείς να με βοηθήσεις να μετακομίσω;» Όπου αυτό θα το αρνηθούν εύκολα, πες: «Δεν πειράζει, θα το κάνω μόνος μου, αν και με πονάει η μέση μου. Αλλά θα βρω έναν τρόπο!» Ξαφνικά, αν δε σε βοηθήσουν, είναι κακοί άνθρωποι. Και ποιος θέλει να είναι κακός άνθρωπος;
2. Πρώτα ζήτα το αδύνατο
Αν θες κάτι, ξεκίνα ζητώντας κάτι εξωφρενικό. Αν θες να σε βοηθήσουν να μεταφέρεις μια βαλίτσα, πρώτα ζήτα να σε βοηθήσουν να μεταφέρεις έναν καναπέ τέσσερις ορόφους χωρίς ασανσέρ. Θα σε κοιτάξουν με τρόμο και θα πουν «όχι». Μετά, κάνε τη «λογική» σου υποχώρηση: «Οκ, τότε μπορείς απλώς να με βοηθήσεις με τη βαλίτσα;». Το δεύτερο τους φαίνεται ξαφνικά παιχνιδάκι. Και voilà, σε βοηθάνε!
3. Κρυφή μετατόπιση ευθυνών
Όταν θέλεις να κάνεις κάποιον να συμφωνήσει μαζί σου, δώσε του την ψευδαίσθηση ότι η ιδέα ήταν δική του. Για παράδειγμα: θες να πάτε διακοπές σε νησί. Αντί για «Θέλω να πάμε στη Σαντορίνη» που θα το διαπραγματευτούν, πες «αν πηγαίναμε σε νησάκι για διακοπές, τι θα σου άρεσε;». Έτσι αφήνεις να πουν κάτι και τους οδηγείς προς τη Σαντορίνη. Και ύστερα «έχεις καλό γούστο, άρα σίγουρα θα σου αρέσουν οι Κυκλάδες». Τώρα νιώθουν ότι αποφασίζουν οι ίδιοι. Τελικά, θα καταλήξουν στη Σαντορίνη, αλλά θα πιστεύουν ότι ήταν δική τους ιδέα.
4. Χειρισμός μέσω συμμετοχής
Αντί να ζητήσεις κάτι ευθέως, βάλ’ τους να το κάνουν χωρίς να το καταλάβουν. Π.χ. όταν θέλεις να βγείτε αλλά είναι αναποφάσιστοι, το να πεις «Πάμε έξω;» θα το κάνει πιο εύκολο να τους μπλοκάρει Ενώ το «να σου πω, έχω δύο επιλογές για το βράδυ—ή να πάμε για ποτό ή να δούμε ταινία σπίτι. Εσύ τι λες;» τους αναγκάζει να εμπλακούν στη διαδικασία απόφασης. Όσο πιο πολύ ασχοληθούν με την απόφαση, η οποία είναι ήδη οριοθετημένη από άποψη επιλογών, τόσο πιο δύσκολο είναι να την απορρίψουν μετά!
5. Το στρατηγικό γέλιο αμηχανίας
Χρησιμοποίησε το γέλιο για να κάνεις τη σκέψη του άλλου να φαίνεται παράλογη. Κάτι σαν το «Χαχα, έλα, πλάκα κάνεις! Δεν το λες σοβαρά, ε;» δημιουργεί κοινωνική πίεση και ουσιαστικά ωθεί στο να ξανασκεφτούν την απάντησή τους. αλλά και να νιώσουν παράξενα που έδωσαν αυτή που έδωσαν αρχικά.
6. Το fake FOMO
Οι άνθρωποι μισούν να νιώθουν ότι χάνουν κάτι φοβερό. Αν θέλεις να κάνουν κάτι μαζί σου, μην τους το ζητήσεις ευθέως. Αντίθετα, πέτα μια φράση τύπου «δεν πειράζει αν δεν έρθεις, θα πάω με κάποιον άλλον, αλλά κρίμα γιατί θα είναι ΤΟΣΟ τέλειο». Ξαφνικά, το ενδιαφέρον τους εκτοξεύεται. Γιατί; Γιατί δε θέλουν να μείνουν απ’έξω!
7. Το βρώμικο συμβόλαιο
Οι άνθρωποι δε θέλουν να αφήνουν πράγματα στη μέση. Αν τους κάνεις να ξεκινήσουν κάτι, οι πιθανότητες να το ολοκληρώσουν αυξάνονται δραματικά. «Μπορείς να με βοηθήσεις με κάτι για δύο λεπτά;» Λένε ναι, γιατί ακούγεται εύκολο. «Τέλεια! Αν μπορείς δες κι αυτό!». Και πριν το καταλάβουν, έχουν ήδη εμπλακεί σε 40 διαφορετικά πράγματα. Είναι το ίδιο κόλπο που χρησιμοποιούν οι σειρές με cliffhangers· αρχίζεις και μετά δεν μπορείς να σταματήσεις. Δοκίμασέ το, λειτουργεί παντού.
Η χειραγώγηση είναι τέχνη -βρόμικη τέχνη βέβαια- και όπως κάθε τέχνη, πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή κι αν το πάμε ηθικά καθόλου, αλλά εδώ δεν είμαστε για να το παίζουμε άγιοι. Κάποια στιγμή, όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει τέτοιες μεθόδους στρατηγικά, σε καταστάσεις που ήταν καίριο για εμάς να μην πάνε στον βρόντο τα λόγια μας. Όμως, σίγουρα, στο τέλος της ημέρας, το μυστικό δεν είναι να ελέγχεις τους άλλους, είναι να τους εμπνέεις.
Μέχρι τότε, καλή χειραγώγηση, εεε συγγνώμη, καλή τύχη!
Συντάκτης: Ιόλη Ντόκου
