Αν δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον πρώην έρωτα στείλ' τον πακέτο

Σ’ όλη μας τη ζωή σχετιζόμαστε μ’ άλλους ανθρώπους. Απ’ τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο, δημιουργούμε δεσμούς. Έτσι και στον έρωτα, ακόμη κι αν το κρεβάτι μας έχει γνωρίσει πολλούς παρτενέρ, θέλουμε να βρούμε το σύντροφο εκείνο με τον οποίο θα μοιραστούμε τη ζωή μας.

Στη διαδικασία εύρεσης συντρόφου πολλές φορές θ’ απογοητευτούμε, θα συμβιβαστούμε για λίγο και θα δώσουμε δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες που θα πάνε χαμένες, ώσπου να βρούμε τον άνθρωπο εκείνο που θα μας κάνει να νιώσουμε πως πετύχαμε το στόχο μας.

Η αρχή της σχέσης είναι συνήθως υπέροχη. Λίγο οι ορμόνες της χαράς, λίγο ο ενθουσιασμός για το νέο άτομο που μπήκε στη ζωή μας κι έχουμε να το γνωρίσουμε και να μάθουμε τόσα γι’ αυτό, πετάμε στα ουράνια.

Μα σύντομα αρχίζουν να δημιουργούνται ανασφάλειες και θέλουμε να σκαλίσουμε το παρελθόν του. Διότι απ’ το παρελθόν του θα μάθουμε πολλά γι’ αυτόν που διαλέξαμε να έχουμε δίπλα μας. Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν κάναμε λάθος επιλογή, να προστατευτούμε.

Έρχεται να προστεθεί κι η ζήλια κι αρχίζουμε τις πλάγιες ερωτήσεις για ν’ αντλήσουμε τις πληροφορίες μας. Πώς ήταν οι άνθρωποι που πέρασαν απ’ τη ζωή του πριν από μας και πόσοι; Ήταν πιο όμορφοι, περισσότερο ενδιαφέροντες και γιατί χωρίσανε; Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι καυτό ζήτημα και θα μας πει πολλά.

Κυρίως για την πιο πρόσφατη ή για τη μεγαλύτερη σε ένταση και διάρκεια πρώην σχέση του. Πρώτα απ’ όλα θα μάθουμε ποιος χώρισε ποιον, γιατί ο λόγος περνάει σε δεύτερη μοίρα. Διότι αν ήταν το ταίρι μας που αποφάσισε να χωρίσουν, όλα καλά. Αν όμως το άλλο άτομο ήταν εκείνο που αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να το διαλύσουν, τότε μας ζώνουν ανακόντα και βόες μαζί.

Γιατί ίσως ο σύντροφός μας δεν ήθελε να το διαλύσουν κι ίσως κατά βάθος να μην ξεπέρασε ποτέ το χωρισμό. Αν γι’ αυτόν είμαστε απλώς μια σχέση rebound, το μέσο για να ξεχνιέται και τίποτα περισσότερο;

Αν μάλιστα έχουν ακόμη σχέσεις, τα λένε πού και πού στο ίντερνετ ή ακόμη και στο τηλέφωνο, πόσο μάλλον αν συναντιούνται στη δουλειά ή σε κοινή παρέα, τότε το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Θα ζούμε πάντα με την ανησυχία και το φόβο μήπως ανάψει η παλιά σπίθα και βρεθούμε με ύψος 2.10 απ’ το κέρατο. Το θέμα είναι να το προλάβουμε, να το σταματήσουμε πριν συμβεί.

Υπάρχουν φορές που θ’ αναφερθεί στην προηγούμενη σχέση, σε κάτι που ζήσανε μαζί κι εμείς θα νιώθουμε σουβλιές. Κάθε φορά που θα κοιτάζουμε εκείνο το σκαμπό που είχαν αγοράσει μαζί κι όποτε θ’ αντικρίζουμε το φουλάρι-δώρο του προηγούμενου, θα γεμίζουν τα ματάκια μας κόκκινες γραμμές και κηλίδες απ’ το θυμό.

Η αμφιβολία είναι κακό πράγμα σε μια σχέση. Όταν είναι αβάσιμη, τότε είμαστε εμείς οι τρελοί. Όταν όμως υπάρχουν ενδείξεις ότι ο καλός μας είναι ακόμη κολλημένος με την πρώην του ή η καλή μας ψάχνει συνεχώς αφορμές να βρίσκεται κοντά στον πρώην της, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Πόσο μπορεί ν’ αντέξει κανείς να βιώνει μια τέτοια κατάσταση; Είναι ψυχοφθόρο να ταράζεσαι κάθε φορά που ακούς ήχο μηνύματος στο messenger του συντρόφου σου ή προσπαθείς να μαντέψεις ποιος είναι αυτός που του τηλεφώνησε βραδιάτικα. Η αγωνία σου μεγαλώνει όποτε βγαίνει με την παρέα του κι εσύ είσαι πεπεισμένος ότι σου λέει ψέματα και θέλεις σαν τρελός να σπάσεις κωδικούς και να διαβάσεις όλο το ιστορικό των συνομιλιών του.

Φταίει που έχει κάτι ύποπτο η συμπεριφορά του όταν η κουβέντα πάει στους πρώην. Κάτι στο βλέμμα όταν κοιτάζει το πάτωμα και γυρνάει απ’ την άλλη για να μη σ’ αντικρίσει, κάτι στα μισόλογα και την αποφυγή άμεσης απάντησης. Και τι παίζει μ’ όλα αυτά τα ενθύμια που έχει κρατήσει; Γιατί να θέλει να θυμάται τα παλιά όταν υπάρχουν καινούρια;

Δεν είσαι διατεθειμένος να γίνεις σχέση παρηγοριάς, που θα την κρατήσει μόνο ώσπου να επιστρέψει η παλιά του αγάπη. Όσο κι αν έχεις κολλήσει, αν ο άλλος δεν έχει ξεκολλήσει απ’ το παρελθόν, θα ξεκολλήσεις εσύ απ’ αυτόν. Για να είσαι καλά και να έχεις την ευκαιρία να βρεις κάποιον με τον οποίο τα αισθήματά σας θα είναι αμοιβαία.

Μπορείς βέβαια να προσπαθήσεις να τραβήξεις όλο το ενδιαφέρον του πάνω σου. Ίσως μια ξεκάθαρη συζήτηση, όπου θα μιλήσεις ειλικρινά για τους φόβους σου και θα περιμένεις μια ειλικρινή απάντηση, βοηθήσει τη σχέση.

Αλλά αν έχει τρυπώσει η αμφιβολία, πόσο έτοιμος είσαι να πιστέψεις αυτά που θ’ ακούσεις; Κι υπάρχει το ενδεχόμενο να μη σ’ αρέσουν όσα ακούσεις. Τότε τι κάνεις; Μένεις και το παλεύεις, προσπαθώντας να καταφέρεις ν’ αλλάξεις τα αισθήματα του συντρόφου σου; Υπάρχει νόημα σε κάτι τέτοιο;

Μάλλον το να επιμένεις να βρίσκεσαι σε μια σχέση όπου όλα δείχνουν ότι το ταίρι σου είναι αλλού, δεν είναι η πιο έξυπνη επιλογή. Αλλά στο τέλος της ημέρας καθένας παίρνει αυτό που πιστεύει ότι του αξίζει. Εσύ τι λες; Δε σου αξίζει η αφοσίωση;