Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να σας λέει ότι χρειάζεται λίγο χρόνο κι ότι προχωράτε πολύ γρήγορα; Ίσως να σας έχουν πει ότι βλέπεστε πολύ συχνά και θα ήθελαν να αραιώσουν λίγο οι συναντήσεις σας. Αν είστε τυχεροί, δε θα έχετε βρεθεί ποτέ σ’ αυτή τη θέση.
Μήπως όμως ήσασταν εσείς που ζητήσατε λίγη απόσταση; Όταν νιώσατε να πνίγεστε απ’ την εγγύτητα, σκεφτήκατε πως ασφυκτιάτε μέσα στη σχέση και χρειαστήκατε λίγο χώρο για ν’ αναπνεύσετε;
Υποσυνείδητα ή συνειδητά όποιος ξεστομίζει αυτά τα λόγια, ακολουθεί κάτι που μια εσωτερική φωνούλα τον προστάζει να κάνει και τέτοιες κουβέντες δεν προμηνύουν ποτέ τίποτα καλό, αλλά κρούουν επικίνδυνα κουδούνια κι αποτελούν κάκιστο οιωνό.
Με το που θα ειπωθούν, ευθύς αμέσως ενεργοποιούνται εκνευριστικοί συναγερμοί με επίμονο, σταθερά επαναλαμβανόμενο ήχο και ζαλιστική κόκκινη σειρήνα. Είναι οι φράσεις εκείνες που σηματοδοτούν την έναρξη του φινάλε. Κι αν το τέλος αργήσει να έρθει, πάντως θα παραφυλάει σε κάθε γωνία που στρίβετε.
Γιατί πραγματικά δε νοείται ερωτευμένος άνθρωπος που να μη σκέφτεται τον έρωτά του 24/7 και που να μη θέλει να τον βλέπει και να τον αγγίζει όσο το δυνατόν περισσότερο. Κανείς καψουρεμένος δε θα σκεφτεί ποτέ ότι βλέπει πολύ συχνά το ταίρι του.
Αντίθετα θα μετρά κάθε κλάσμα του κάθε δευτερόλεπτου που περνά μακριά απ’ το σύντροφό του και θ’ ανυπομονεί για την επόμενη φορά που θα πιέσει τα χείλη του πάνω στα δικά του, που θα νιώσει τη ζεστή ανάσα του να του γαργαλάει το λαιμό.
Ειδικά στην αρχή της σχέσης δυο ερωτευμένοι άνθρωποι δεν ξεκολλάνε κι όταν αναγκαστικά περάσουν κάποιες ώρες χωριστά -διότι έχουμε και δουλειές- οι μπαταρίες των κινητών ανεβάζουν θερμοκρασία από τα τηλεφωνήματα και τα τρυφερά μηνυματάκια, κάνοντας χαρούμενους εκτός απ’ τους ίδιους και τους παρόχους τηλεπικοινωνιών.
Αν κάποιος αρχίσει να ζητάει ρεπό απ’ τη σχέση, αυτό μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: ότι δε γουστάρει. Όποιος γουστάρει θέλει να είναι με τον άλλο κι όταν δεν καταφέρνουν να βρεθούν νιώθει σουβλιές στην καρδιά και βαριέται τα πάντα, ενώ οτιδήποτε άλλο κι αν κάνει, η σκέψη του θα γυρνάει πεισματικά εκεί όπου θα ήθελε να βρίσκεται.
Αν η αγκαλιά του άλλου μοιάζει με κλουβί από όπου πασχίζει κανείς ν’ αποδράσει, τότε ο έρωτας ή που έφυγε ή που δεν ήρθε ποτέ. Κι έτσι εξηγούνται οι τάσεις φυγής. Δεν μπορείς να μένεις πλάι σε κάποιον με το ζόρι. Οι σχέσεις υποτίθεται πως υπάρχουν για να νιώθουμε όμορφα, όχι κλειστοφοβικά.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά: όποιος αρχίσει τις τσιριμόνιες, είναι έτοιμος να πάρει τη βαλιτσούλα του και να την κάνει, οπότε διευκολύνετε την κατάσταση και χαιρετήστε τον. Ίσως να μην έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει και γι’ αυτό ν’ αρχίζει τις υπεκφυγές, όμως αυτό ακούγεται ακόμη χειρότερο.
Μπορεί τα πράγματα στη ζωή να μην είναι είτε μαύρα είτε άσπρα και να υπάρχουν χιλιάδες ενδιάμεσες αποχρώσεις, αλλά στον έρωτα δε χωράνε μετριότητες. Ή θέλεις ή δε θέλεις. Όλα τ’ άλλα είναι παπαριές.
Πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε για να κατανοήσετε τι θέλετε, αλλά όχι εις βάρος των άλλων. Μείνετε ή φύγετε, γιατί το πηγαινέλα κουράζει. Το ίδιο και κάποιος που δεν μπορεί να μιλήσει ξεκάθαρα.
Συντάκτης: Μαρία Βαή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
