Απ' τις στενές συνεργασίες γεννιούνται οι καλύτερες φιλίες

Καλώς ή κακώς τις περισσότερες ώρες μας τις αφιερώνουμε στη δουλειά μας. Το μεγαλύτερο κομμάτι της κάθε μέρας μας το περνάμε στο χώρο εργασίας μας. Εκεί προσφέρουμε το έργο μας, εκεί θα τσιμπήσουμε κάτι για μεσημέρι, εκεί θα πάμε το πρωί και θα μείνουμε σχεδόν ώσπου να βραδιάσει.

Μοιάζει σαν όλη μας η ζωή να περιστρέφεται γύρω απ’ τη δουλειά μας. Γιατί αν υπολογίσουμε και το χρόνο που σπαταλάμε για να φτάσουμε απ’ το σπίτι στη δουλειά και τούμπαλιν, είναι σίγουρο πως ξεπερνάμε το ένα τρίτο της ημέρας.

Αφού, λοιπόν, η ζωή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εργασία μας, είναι επιθυμητό να περνάμε τις ώρες της δουλειάς μας όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα. Κι αφού, θέλοντας και μη, είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε με άλλους ανθρώπους και να συνεργαζόμαστε μαζί τους, η καλή σχέση με τους συναδέλφους μας είναι απαραίτητη για να κυλήσει αναίμακτα το οκτάωρο.

Αν όμως μοιραζόμαστε κι ένα κοινό όραμα, τότε δεν τους ανεχόμαστε απλώς για να μπει φαΐ στο σπίτι, αλλά γουστάρουμε πραγματικά να δουλεύουμε μαζί τους. Έχουμε έναν κοινό στόχο και χαράζουμε ένα κοινό μονοπάτι για την επίτευξή του. Είναι σημαντικό να θέλουμε τα ίδια πράγματα στον τομέα της εργασίας, γιατί τότε μοχθούμε όλοι μαζί γι’ αυτά, ώστε να καταφέρουμε να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο. Έχοντας έναν κοινό σκοπό, ενωνόμαστε γύρω απ’ αυτόν και με αφοσίωση ακολουθούμε τα βήματα που υποστηρίζουν το σχέδιό μας.

Το κοινό όραμα μαζί με την αγάπη για το αντικείμενό μας είναι εκείνα που αρχικά μας συνδέουν μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Στην πορεία, μέσα απ’ την τριβή, βρίσκουμε κι άλλα κοινά στοιχεία, που μας φέρνουν πιο κοντά. Η πώρωση, το πάθος με το οποίο επιδιώκουμε να φτάσουμε στο απώτερο σημείο κι οι γεμάτες πείσμα και πίστη προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση μας δένουν με τους συναδέλφους μας, μας κάνουν ομάδα κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε μια δουλειά.

Πέρα απ’ την επιτυχία ή την αποτυχία του κάθε εγχειρήματος η σχέση που χτίζεται σιγά-σιγά πάνω στην κοινή βάση, το αντικείμενο δηλαδή της δουλειάς, εξελίσσεται σε μια σχέση ουσιαστική, με γερά θεμέλια.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι που συναναστρεφόμαστε περισσότερο κι απ’ την οικογένειά μας. Μοιραζόμαστε τις μέρες μας και τα προβλήματά μας. Περνάμε ατελείωτες ώρες μαζί, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες. Μας έχουν δει στα πάνω μας και στα κάτω μας, πιεσμένους, απογοητευμένους, άρρωστους, ικανοποιημένους, εκνευρισμένους, όπως άλλωστε τους έχουμε δει κι εμείς. Όμως ποτέ δε χρειάζεται να εξηγήσουμε τίποτα· οι στενοί μας συνεργάτες καταλαβαίνουν απόλυτα τι συμβαίνει.

Μα ό,τι κι αν συμβαίνει, μέσα στην ομάδα παίρνουμε δύναμη ο ένας απ’ τον άλλο. Δεν αφήνουμε κανέναν να πέσει, αλλά αντίθετα υπάρχει υποστήριξη. Ο καθένας προσφέρει κάτι διαφορετικό κι έτσι έχουμε έναν ολοκληρωμένο οργανισμό που λειτουργεί σαν ρολόι. Στην ομάδα δε χωράει ανταγωνισμός κι αντιπαλότητα, αλλά μόνο συλλογική προσπάθεια για την επίτευξη του κοινού στόχου. Είμαστε σύμμαχοι, παίζουμε στην ίδια πλευρά. Ο ένας εμπνέεται απ’ τον άλλο και πέφτουν στο τραπέζι φρέσκες ιδέες.

Γιατί πάνω από συνεργάτες είμαστε πλέον φίλοι κι είναι μεγάλη υπόθεση να δουλεύεις με άτομα που εκτιμάς και σ’ εκτιμούν. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει συνεννόηση. Κι έπειτα η δουλειά είναι πιο ευχάριστη. Δεν τη βλέπουμε σαν αγγαρεία κι οι δυσκολίες, όταν τις μοιραζόμαστε, δε μοιάζουν με το Έβερεστ. Χαιρόμαστε όταν πάμε στη δουλειά και δε νιώθουμε ράκη φεύγοντας, αφού η κούραση είναι καθαρά και μόνο σωματική.

Έχοντας την ευλογία να δουλεύουμε με ανθρώπους που έχουν εξελιχθεί σε φίλους, πηγαίνουμε στη δουλειά με χαμόγελο κι όρεξη για καινούρια πράγματα, γεμάτοι με θετική διάθεση. Έτσι γινόμαστε πιο δημιουργικοί, με πιο εποικοδομητικές προτάσεις. Άλλωστε οι φίλοι στη δουλειά είναι ένα κίνητρο για να δουλεύουμε αποτελεσματικότερα και να είμαστε πιο παραγωγικοί. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες οι φιλικές σχέσεις μεταξύ συναδέλφων βελτιώνουν την αποδοτικότητα κι αυξάνουν το ενδιαφέρον μας για τη δουλειά.

Δεν είναι απλώς εκείνοι με τους οποίους λέμε καμιά χαζομάρα στο διάλειμμά μας. Μας δένει ένας βαθύτερος δεσμός, που ενισχύεται απ’ τις χαρές και τις απογοητεύσεις κι απ’ τις φορές που κοιταχτήκαμε στα μάτια γεμάτοι ενθουσιασμό ή βουρκωμένοι μετά απ’ τη διάψευση των προσδοκιών μας. Έχουμε να θυμηθούμε ξενύχτια και προθεσμίες και τη βαθιά πίστη πως θα γίνουν όλα.

Πολλές φορές ξενερώνουμε όταν έρχεται Σαββατοκύριακο και δε θα βρεθούμε για δυο μέρες, γιατί μας λείπουν και δεν είναι λίγες οι μέρες που μετά τη δουλειά μιλάμε λίγο και στο τηλέφωνο. Όσο για τα ποτάκια μετά το σχόλασμα, αυτά είναι απαραίτητα για την αποσυμπίεσή μας. Το αγαπημένο μας όμως είναι η ομαδική συνομιλία στο τσατ, όπου πειραζόμαστε και κουτσομπολεύουμε χωρίς τσίπα. Αυτά είναι που ισχυροποιούν το αίσθημα ομαδικότητας.

Και κάπως έτσι από στενοί συνεργάτες γινόμαστε στενοί φίλοι, που μοιράζονται τις ζωές και τα όνειρά τους, που πλάι-πλάι παλεύουν για να τα πραγματοποιήσουν και χαίρονται με τη χαρά και την επιτυχία του άλλου, γιατί συνεπάγεται και τη δική τους επιτυχία κι ευχαρίστηση. Κι όπως έχουν πει: «Η ομοιότητα γεννά φιλία».