Έχεις αποσυντονίσει τον εγκέφαλό μου

Πάλι μου λείπεις. Το μυαλό μου έχει γεμίσει με σένα. Κλείνω τα μάτια και σε βλέπω ακριβώς όπως είσαι. Η εικόνα σου έχει εντυπωθεί τόσο καλά στον νου μου, που μπορώ ν’ ανακαλέσω στη μνήμη μου κάθε μικρή λεπτομέρεια του προσώπου σου, όπως εκείνη τη μικροσκοπική ελιά που αχνοφαίνεται δίπλα απ’ τα χείλη σου ή την ουλή που κρύβεται πίσω απ’ το φρύδι σου κι ακόμη να σε ρωτήσω πώς την απέκτησες.

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο παρά μόνο εσένα. Προσπαθώ σκληρά να συγκεντρωθώ, όμως μου είναι αδύνατο. Ξεκινάω να διαβάσω, αλλά οι γραμμές περνάνε χωρίς να έχω καταλάβει λέξη κι όταν πάω να δουλέψω, κάνω συνεχώς λάθη, γιατί αφαιρούμαι.

Δεν είναι ότι παραπονιέμαι, αλλά νομίζω πως έχει αρχίσει να γίνεται λιγάκι επικίνδυνο. Φοβάμαι πως μια μέρα θα έχω κανένα ατύχημα, γιατί περπατάω και δε βλέπω μπροστά μου. Η αδεξιότητά μου δεν έχει όρια. Δηλαδή, έτσι όπως φαίνεται, αν γλυτώσω το ατύχημα, σίγουρα πάντως θα σπάσω κάτι.

Έχεις αποσυντονίσει τον εγκέφαλό μου. Έχεις καταλάβει κάθε κομμάτι του και δεν αφήνεις χώρο να μπει το παραμικρό. Νιώθω λες και βρίσκομαι σ’ άλλη διάσταση. Σαν να έχουν σταματήσει όλα γύρω μου και μόνο ο δρόμος που οδηγεί σε σένα είναι ανοιχτός. Μοιάζει σαν αποκλειστικός μου στόχος να είναι να βρεθώ κοντά σου. Και νομίζω πως όντως έτσι έχουν τα πράγματα.

Γιατί, βλέπεις, οι μόνες ώρες που παύω να σε σκέφτομαι, είναι αυτές που περνάμε μαζί. Τότε όλα ηρεμούν, οι καρδιακοί μου παλμοί πέφτουν κι όλα μοιάζουν σωστά. Με χαλαρώνει η συντροφιά σου κι η ζεστασιά του κορμιού σου με κάνει να νιώθω ασφάλεια.

Κάθομαι και σε παρατηρώ. Ειδικά όταν κοιμάσαι και δε με παίρνεις χαμπάρι, σε κοιτάζω ώρες ολόκληρες. Δε θέλω να μου ξεφύγει ούτε σπιθαμή του κορμιού σου. Σ’ έχω χαρτογραφήσει.

Μου έχεις γίνει έμμονη ιδέα. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν, γιατί με πιάνουν να χαμογελάω χωρίς εμφανή λόγο. Εκείνοι όμως ξέρουν καλά πως η αιτία είσαι εσύ και δε χάνουν ευκαιρία ν’ αρχίσουν το δούλεμα. Μα δε με πειράζει. Κατά βάθος το απολαμβάνω. Έδωσες άλλο νόημα στη ζωή μου. Η καθημερινότητά μου έχει γίνει πιο γλυκιά κι εκεί που έβλεπα προβλήματα, βλέπω πια ανοησίες με τις οποίες δεν αξίζει ν’ ασχοληθώ. Γιατί το μυαλό μου το απασχολούν καλύτερα πράγματα: εσύ.

Φαίνεται πως έτσι είναι ο έρωτας· σου παίρνει το κεφάλι και νιώθεις πιο ανάλαφρος λες και θα πετάξεις για να φτάσεις γρηγορότερα στον αγαπημένο σου, να φορτώσεις νέες εικόνες του.

Γιατί όταν σε σκέφτομαι, θυμάμαι κι όλες τις στιγμές μας και θέλω ακόμη πιο έντονα να τρέξω κοντά σου. Σε φαντάζομαι, πού να είσαι και τι να κάνεις, γι’ αυτό σε βομβαρδίζω με μηνύματα. Φαίνεται να στέλνω χωρίς να γράφω κάτι ιδιαίτερο, αλλά φταίει που θέλω να είμαστε συνέχεια σ’ επαφή.

Δεν αντέχω ούτε λεπτό μακριά σου. Αυτός είναι ο λόγος που σ’ έχω μονίμως στη σκέψη μου. Αφού δε γίνεται να είμαι σωματικώς δίπλα σου, σ’ αγγίζω νοητά. Σε κουβαλάω μέσα μου κάθε λεπτό.

Ώσπου να σε δω και πάλι, θα τυραννιέμαι γλυκά, φέρνοντάς σε στο νου μου και θ’ ανυπομονώ να βρεθώ δίπλα σου για ν’ ακουμπήσω τα χείλη σου. Θα σε σκέφτομαι μέχρι να έρθει η ώρα που θα συναντηθούμε, γιατί μόνο τότε που θα είσαι στην αγκαλιά μου θα καταφέρω να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου.