Η πραγματική εμπιστοσύνη στις σχέσεις αφορά την επικοινωνία

Αν ανατρέξουμε στις συζητήσεις που έχουμε με φίλους και παρέες, θα διαπιστώσουμε πως οι περισσότερες έχουν κοινό θέμα. Απ’ όπου κι αν ξεκινήσει η κουβέντα, μ’ ένα μυστήριο τρόπο θα φτάσει στον έρωτα. Έστω ότι αρχικά αναλύαμε τις συνθήκες εργασίας ή τα μαθήματα που χρωστάμε και δε βλέπουμε να παίρνουμε πτυχίο ούτε αυτό το εξάμηνο, πάλι η συζήτηση μέσα σε μισή ώρα θα έχει γυρίσει στα ερωτικά μας μπερδέματα.

Είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού, όπως φαίνεται, το πιο σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή μας είναι εκείνο των ερωτικών σχέσεων. Γιατί απ’ την ώρα που καταλαβαίνουμε τι έχουμε στο βρακί μας, ψάχνουμε κάποιον ν’ αγαπήσουμε και να μας αγαπήσει κι εκείνος φυσικά.

Τα ζόρια ξεκινούν όταν η μικρή Ελένη νευριάζει που της τραβάμε την κοτσίδα, αντί να πέσει τ’ ανάσκελα με μια τέτοια εκδήλωση αγάπης και συνεχίζονται όταν ο Μάκης γλυκοκοιτάζει την κολλητή μας αντί για εμάς, όταν η Κάτια μας παρατάει για να γλεντήσει τη ζωή της τώρα που είναι ακόμη νέα κι ο Παρασκευάς ισχυρίζεται ότι ποτέ δε μίλησε γι’ αποκλειστικότητα.

Φαίνεται λίγο περίεργο τη στιγμή που όλοι ενδιαφέρονται να βρουν το ταίρι τους κι ονειρεύονται ν’ αποκτήσουν μια σχέση -εντάξει υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, αλλά οι περισσότεροι αυτό δηλώνουν- να είναι τόσο δύσκολο να την αποκτήσουν.

Περνούν οι μήνες, για πολλούς περνούν χρόνια που είναι εκτός σχέσης κι υποσυνείδητα αρχίζουμε τις εκπτώσεις. Δε μιλάμε μόνο για εκπτώσεις σ’ αυτά που ζητάμε από μια σχέση, αλλά για εκείνες τις ύπουλες εκπτώσεις, που μειώνουν εμάς τους ίδιους.

Προκειμένου να στεριώσει η επόμενη σχέση, έχοντας κουραστεί απ’ την αναζήτηση και την ως τώρα αποτυχία εύρεσης του ιδανικού συντρόφου, αρχίζουμε να μεταμορφωνόμαστε στον ιδανικό σύντροφο για τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Είναι τόσο μεγάλη η λαχτάρα μας κι η ανάγκη μας να έχουμε ένα σύντροφο στο πλευρό μας, που κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να τον ευχαριστήσουμε και να μείνει στη θέση του· δίπλα μας.

Μόνο που αν τελικά πετύχει αυτή η σχέση, δε θα είμαστε εμείς που το καταφέραμε, αλλά αυτός που υποκρινόμαστε πως είμαστε. Η νίκη δε θα είναι δική μας, αλλά ενός προσώπου, το οποίο στην ουσία δεν υπάρχει. Η σχέση δε θα στηρίζεται σε σταθερά θεμέλια, άρα το μέλλον της θα είναι πάντα αβέβαιο. Θα είναι μια σχέση βασισμένη σ’ ένα ψέμα, μεγαλύτερο κι απ’ αυτά που μας αράδιαζε ο πρώην όταν ξενοκοιμόταν.

Το να θέλουμε να γίνουμε αρεστοί αποτελεί μια συμπεριφορά που χαρακτηρίζει όλων των ειδών τις σχέσεις μας, φιλικές, επαγγελματικές, ακόμη κι οικογενειακές. Αλλά όταν θεωρούμε πως έχουμε βρει τον άνθρωπο με τον οποίο θέλουμε να μοιραζόμαστε κάθε κομμάτι της ζωής μας, η υποκρισία είναι καλό να απέχει.

Διότι, αν παριστάνουμε πως είμαστε κάποιοι άλλοι, ολόκληρη η σχέση θα είναι μια φούσκα και τίποτα περισσότερο. Γιατί οι σχέσεις ζωής -όσο κι αν διαρκέσουν- είναι αυτές που στηρίζονται στην εμπιστοσύνη. Και για να υπάρξει εμπιστοσύνη ανάμεσα σε δυο άτομα, θα πρέπει να επικοινωνούν.

Αν δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα, να εκφραστείς χωρίς λογοκρισία και χωρίς φόβο στο σύντροφό σου, τότε θα κρύβεσαι συνεχώς. Θα προσέχεις τι θα πεις και πώς θα φερθείς, ώστε να μη δυσαρεστήσεις τον άλλο και θ’ ακολουθείς πάντοτε τα δικά του πιστεύω.

Έτσι ίσως μετά από καιρό φτάσεις να ξεγελάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και να πιστέψεις κι εσύ ο ίδιος πως αυτός είσαι κι αυτός είναι πραγματικά ο χαρακτήρας σου. Θα έρχονται όμως εκείνες οι στιγμές που θα κοιτάζεις τα μάτια σου στον καθρέφτη κι εκεί θα φαίνεται όλη η αλήθεια. Απ’ τα μάτια σου δε θα μπορείς να κρυφτείς.

Τότε θα νιώθεις οίκτο γι’ αυτό που έχεις γίνει, που προσποιείται πως είσαι κάποιος άλλος, γιατί φοβάσαι μήπως δεν είσαι αρκετά καλός για ν’ αγαπηθείς. Θα νιώθεις θυμό. Θα θυμώνεις με σένα, που δεν είσαι αρκετά δυνατός κι υποβιβάζεις την προσωπικότητά σου, θα θυμώνεις και με τον άλλον, που έμμεσα σε οδήγησε σε μια τέτοια απόφαση, γιατί ίσως ήταν κριτικός απέναντι στη συμπεριφορά σου.

Οπότε, πού θα οδηγήσει αυτή σου η απόκρυψη; Ο άλλος μπορεί να είναι ευχαριστημένος, πιστεύοντας πως συνάντησε ακριβώς αυτό που έψαχνε, όμως αν εσύ δε νιώθεις καλά, πόσο θα μπορέσει να κρατήσει κι αυτή η σχέση;

Γι’ αυτό είναι καλύτερο να δείχνουμε ποιοι είμαστε, με τα θετικά και τ’ αρνητικά μας γνωρίσματα, που στο κάτω-κάτω κι αυτά είναι υποκειμενικά. Κάποιος μπορεί να θεωρεί αρνητικό το να γελάς δυνατά κι άλλος να το βρίσκει υπέροχο, επειδή το ζεις και δεν κρατιέσαι για τους τύπους.

Αν είναι να το διαλύσετε, ας το διαλύσετε επειδή πραγματικά δεν ταιριάζετε κι όχι επειδή μια μέρα θα σκάσεις που δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Ποιος ο λόγος να πνίγεις τη φωνή σου για να ζήσεις κάτι ψεύτικο, επειδή τρέμεις μήπως ο άλλος σε γνωρίσει κι απομακρυνθεί; Αν δεν του κάνεις, ας μην το κουράζεις άδικα.

Μακάρι να βρεις τη σχέση που ζητάς και τον άνθρωπο εκείνο, που θα σ’ αγαπήσει γι’ αυτό που είσαι· γι’ αυτό ακριβώς, άνευ φιλτραρίσματος. Για κάθε σπαστική σου συνήθεια και κάθε μικρό ή μεγάλο ελάττωμα. Αυτά είναι που μας χαρακτηρίζουν κι ο συνδυασμός τους είναι που μας κάνει τόσο μοναδικούς.

Και μ’ αυτά θα βρούμε το μοναδικό άτομο με το οποίο θα κολλήσουμε, γιατί θα μας αποδέχεται και θα μας γουστάρει για εμάς, με όλα όσα κουβαλάμε.