Τα καρδιοχτύπια χτυπούν το παράθυρό μας από νωρίς κι η αγαπημένη μας συζήτηση έχει πάντα θέμα τον έρωτα. Μετά από αϋπνίες, ματιές κι αναστεναγμούς θα φτάσει η στιγμή που η καρδιά μας θα παίζει ντραμς, όταν δώσουμε το πρώτο μας φιλί.
Όταν δε, κάνουμε την πρώτη μας σχέση, τα συναισθήματά μας είναι ανεξέλεγκτα. Νιώθουμε μια συνεχή έξαψη, πετάμε και το χαμόγελο μένει κολλημένο στο πρόσωπό μας ακόμα κι αν στην καθημερινότητά μας συμβαίνουν πράγματα που συνήθως μας εκνευρίζουν.
Είναι ο έρωτας κι η εκπλήρωσή του κι αυτή η αίσθηση του μαζί, που φέρνουν την ευτυχία στη ζωή μας και κάνουν όλα τ’ άλλα να μοιάζουν ασήμαντα. Ξαφνικά δεν είμαστε μόνοι, αλλά έχουμε να σκεφτούμε για δύο κι ό,τι σχεδιάζουμε περιλαμβάνει κάποιον ακόμη πέρα από τον εαυτούλη μας.
Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που ναι μεν μας χαροποιεί, αλλά, όπως οτιδήποτε άγνωστο, συνάμα μας φοβίζει. Έχουμε μπροστά μας έναν δρόμο τον οποίο δεν έχουμε ξαναπερπατήσει, που είναι γεμάτος με τυφλές στροφές και σκοτεινά σημεία.
Η απειρία μας μάς οδηγεί σε λάθος χειρισμούς και σπασμωδικές αντιδράσεις. Οι ανασφάλειές μας αναδύονται με φόρα κι ο φόβος μήπως αποτύχουμε μας οδηγεί ειρωνικά προς την κατεύθυνση που θέλουμε ν’ αποφύγουμε.
Με λίγα λόγια τα σκατώσαμε. Κάθε νέο λάθος διαδέχεται το προηγούμενο, καθώς ο εγωισμός, το πείσμα και τα μούτρα παίρνουν με θράσος τη θέση της αγκαλιάς και του χαμόγελου.
Αν σκεφτούμε το νεαρό της ηλικίας μας, η παιδιάστικη συμπεριφορά έρχεται χεράκι-χεράκι με τα παραπάνω, ταλαιπωρώντας κι εμάς και το ταίρι μας, που κατά πάσα πιθανότητα έχει αντίστοιχη συμπεριφορά. Οπότε αυτός ο κύκλος είναι όσο φαύλος μπορεί να είναι ποτέ ένας κύκλος κι ένα βέλος από νέον δείχνει με μανία που θα πάει η σχέση αυτή: πουθενά μακριά.
Το κακό είναι ότι κανένας χωρισμός δε θα πονέσει όσο ο πρώτος. Η καρδιά μας είναι ακόμη τρυφερή και δεν ξέρει πώς να επαναφέρει το ρυθμό στους χτύπους της. Δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε την απώλεια και τη στιγμή της θλίψης δεν μπορούμε να αναλογιστούμε πόσα αυτή η σχέση μας έμαθε.
Διότι ήταν σαν μια προπαρασκευή για τις επόμενες σχέσεις που θ’ ακολουθήσουν. Κι αν ο κόσμος μοιάζει να πάγωσε, θα βρεθεί κάποιος άλλος να λιώσει τους πάγους. Τότε θα είμαστε περισσότερο έτοιμοι να συνδεθούμε. Θα ξέρουμε κάτι παραπάνω για τις σχέσεις, αλλά και για εμάς τους ίδιους.
Γιατί κάθε σχέση σε αλλάζει. Παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος, αλλά αλλάζεις συμπεριφορά. Κι η πρώτη σχέση είναι αυτή που μας μαθαίνει τα όριά μας, αλλά και των άλλων. Μέσα σε αυτή θα πειραματιστούμε, θα υπερβάλλουμε και θα μετρήσουμε αντοχές.
Αυτή θα μας δείξει μέχρι πού μας παίρνει και πού μπαίνουν όρια. Μέσα από αυτή θα μάθουμε πώς να κρατήσουμε μια σχέση. Τα λάθη θα μας οδηγήσουν στα σωστά. Το κυριότερο όμως είναι πως μέσα σε αυτή θα μεγαλώσουμε, θα ενηλικιωθούμε.
Επομένως δε χρειάζεται να τρέμουμε την ώρα που θα τελειώσει. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρατήσει και να αποτελεί τη φωτεινή εξαίρεση. Αλλά όποια κι αν είναι η πορεία της, έχει να μας προσφέρει πολλά.
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τη ζήσουμε δυνατά και παθιάρικα, όπως μόνο την πρώτη σχέση μπορούμε να ζήσουμε. Να τα νιώσουμε όλα έντονα και να πάρουμε όσα μπορούμε να κερδίσουμε. Κι ύστερα από πολλά χρόνια να τη θυμόμαστε γλυκά, γιατί ήταν το πρώτο σκαλοπάτι που μας βοήθησε να φτάσουμε εδώ που είμαστε.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Βαή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Βαή
