Οι άνθρωποι είμαστε ένα είδος ξεχωριστό, διαφορετικό. Δεν είμαστε ιδιαιτέρως προνομιούχοι σε ό,τι αφορά τα «όπλα» που μας χάρισε η φύση. Ανάμεσα στ’ άλλα ζώα μοιάζουμε αδύναμοι, με τα μικρά μας δόντια, τα αδύναμα νύχια μας και χωρίς ίχνος δηλητηρίου. Αλλά διαθέτουμε ένα μοναδικό εργαλείο, το δυνατό μυαλό μας, που είναι πιο κοφτερό απ’ τα πιο σουβλερά δόντια και βρίσκει το στόχο του αποτελεσματικότερα απ’ τα πιο γαμψά νύχια. Χάρη στο μυαλό μας επιβιώσαμε τόσους αιώνες, αποφεύγοντας τους κινδύνους. Επιζήσαμε από φυσικές καταστροφές, επιδημίες κι άγρια θηρία.
Όμως δεν έχουμε ξεφύγει κάθε κίνδυνο γιατί πλέον ο κίνδυνος είμαστε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για τον άνθρωπο από έναν άλλο άνθρωπο. Χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να εφευρίσκουμε διαρκώς νέες μεθόδους εξόντωσης του ίδιου του είδους μας. Τη δημιουργικότητα και τη φαντασία μας τις αναλώνουμε σε σχέδια καταστροφής των ομοίων μας. Κι όσο πιο στρεβλή είναι η ιδέα που γεννά ένα αρρωστημένο μυαλό, τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση που παίρνει από τα ειδεχθή αποτελέσματα της εφαρμογής της.
Κάπου στην πορεία χάσαμε το νόημα. Δεν παλεύουμε για ό,τι ουσιαστικό μπορεί να μας προσφέρει η ζωή, αλλά για κούφιες έννοιες κι επίπλαστες ανάγκες. Ο απώτερος στόχος μας είναι ο πολλαπλασιασμός της περιουσίας μας κι η απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών που δε χρησιμεύουν πουθενά αλλού παρά μόνο στην ικανοποίηση της ματαιοδοξίας μας. Μα ακριβώς επειδή όλα αυτά δεν εξυπηρετούν καμιά ουσιώδη ανάγκη μας, δεν είναι ποτέ αρκετά και χρειαζόμαστε συνεχώς περισσότερα για να καλύψουμε το κενό που χάσκει απειλητικό μέσα μας.
Δε βλέπουμε πως οι ανασφάλειές μας είναι απόρροια αυτής της τακτικής και θεωρούμε πως ο πλούτος σε συνδυασμό με την εξουσία, θα μας προσφέρουν την αίσθηση δύναμης που λαχταράμε. Προκειμένου να νιώθουμε πως εξουσιάζουμε τους άλλους, είμαστε ικανοί για τα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Για να καθησυχάσουμε τους εαυτούς μας, θα βρεθούν πολλές δικαιολογίες για τις πράξεις μας και το βράδυ θα πέσουμε για ύπνο με ελαφρά την καρδία. Στο όνομα της θρησκείας, της ασφάλειας ή της ευημερίας θα βρούμε την κάλυψη που θα διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες μας και θα διώξει τις ενοχές μας.
Ανάμεσα στα κτήνη φτάσαμε να είμαστε τα θηριωδέστερα. Δε λογαριάζουμε τη ζωή και την αφαιρούμε για το τίποτα. Ο φονιάς μπορεί να ‘ναι οποιοσδήποτε. Κάποιος που θα μπει να κλέψει έναν ηλικιωμένο το βράδυ που κοιμάται και θα τον βασανίσει μέχρι θανάτου ενώ δεν αποτελούσε απειλή ή κάποιος που θεώρησε πως ο περαστικός τον κοίταξε στραβά και δεν το είχε σε τίποτα να βγάλει το μαχαίρι του.
Πέρα από τα μεμονωμένα περιστατικά υπάρχει και το οργανωμένο έγκλημα. Συμμορίες, καρτέλ, εγκληματικές ομάδες, ολόκληρα κοινωνικά υποσυστήματα που ειδικεύονται στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, την εμπορία ανθρώπων και τη διακίνηση ουσιών. Μέσα από τη δράση τους θα δημιουργήσουν ανθρώπους-φαντάσματα που δε θα ορίζουν τη ζωή τους και το σώμα τους, το γεμάτο σημάδια κι ανεπανόρθωτες βλάβες. Θα αυξήσουν όμως το κέρδος τους.
Αυτή φαίνεται να είναι και η αιτία των πολέμων. Των πολέμων που τερματίζουν μαζικά ζωές ανθρώπων που ποτέ δεν πείραξαν κανέναν, ποτέ δεν προκάλεσαν την τύχη τους, όμως είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε χώρα που προκάλεσε μιαν άλλη, ή στη χώρα που είχε πολλά να προσφέρει και κάποιοι με ισχυρότερα όπλα αποφάσισαν πως θέλουν να σφετεριστούν τον πλούτο της. Παιχνίδια εξουσίας που ελαφρύνουν τη Γη από το βάρος της.
Σε κάθε βήμα μοιάζει να παραμονεύει η απειλή. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η επόμενη κίνηση αυτών που κυβερνούν τον κόσμο και πού θα λάβει χώρα η επόμενη καταστροφή. Τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν είναι ενθαρρυντικά για το μέλλον μας. Όμως φτάνει ένα μυαλό να σκεφτεί διαφορετικά, μια φωνή να μιλήσει αλλιώτικα, για να ξεκινήσει η αλλαγή.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Βαή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Βαή
